توضیحات : در جریان سرطان ، سلولهای سرطانی به عنوان ماده خارجی مورد شناسایی قرار می‌گیرند و سلولهای دفاعی بدن بر علیه آنها واکنش نشان می‌دهند. میزان این واکنش باید به حدی باشد که سلولهای سرطانی را نیز مانند سلولهای عفونی و عوامل انگلی از بین ببرد تا بتوان ادعا کرد قدرت دفاع در برابر سرطان را دارد. در غیر این صورت باید گفت که دستگاه ایمنی بدن در برابر هجوم سلولهای سرطانی تاب مقاومت ندارد و در اکثر موارد و بطور طبیعی به همین منوال است. هدف از ایمنی درمانی آن است که از طرق متعدد ، عوامل روانی و غیر روانی ، واکسنها ، تغذیه ، ورزش ، داروها و … بتوان سیستم ایمنی بدن را به مقابله با سلولهای قوی سرطانی که قدرت فوق العاده‌ای در تکثیر دارند، سوق داد.
نکته بسیار مهم دیگر که بایستی در سرطان در نظر داشت، بهبودی خودبخود و غیر منتظره بعضی از بیماران سرطانی است. این بهبودی خود بخودی مثلا در مورد سرطان سینه ، سرطان ریه ، سرطان پروستات به علت تحریک دستگاه ایمنی و هورمونی بدن صورت می‌گیرد و معمولا در زمان بلوغ ، حاملگی ، زایمان یا یائسگی و بخصوص متعاقب عفونتهای همراه با تب شدید آغاز می‌شود. به عبارت ساده‌تر ، عفونت ایجاد شده که بعد از جراحی در بعضی از این بیماران ایجاد می‌شود، دستگاه ایمنی بدن را تحریک می‌کند و مواد تولید شده باعث فعال شدن اجزای دیگر دستگاه ایمنی شده و در نتیجه باعث مرگ سلولهای سرطانی می‌شوند.
