در قرآن کریم آیات بسیاری است که طبق روایات عدیده ای که در کتب تفسیر نقل شده ، در شان خاندان رسول خدا (ص) و حسنین (ع) نازل شده است . [ بیشتر این آیات در کتاب احقاق الحق تالیف قاضی نور الله شوشتری آمده است . ] اکنون از بین این آیات ، چند آیه ای را که راویان زیادی بر آن تاکید داشته اند نقل می کنیم .
یکی از این آیات ، آیه مباهله است که در آن از ارزش و منزلت بالای خاندان پیامبر (ص) یاد شده است . شان نزول این آیه بدین شرح است : در سال نهم هجرت ، پس از فتح مکه ، قبایل جزیره العرب دسته دسته به اسلام گرویده و ایمان می آوردند . در میان این قبایل کسانی هم بودند که دعوت پیامبر (ص) را رد کرده و اسلام را نمی پذیرفتند و حاضر به پرداخت جزیه نیز نمی شدند . از جمله این افراد ، نصرانی های ساکن نجران [ نجران ، سرزمینی سرسبز در جنوب جزیره العرب بود که سال ها پیش از ظهور اسلام به دین نصرانیت درآمده بود . ] بودند . رسول اکرم (ص) طبق دستور خداوند ( سوره آل عمران ، آیه 61 ) آنها را به مباهله [ مباهله در لغت به معنای نفرین کردن یکدیگر برای اثبات حقانیت خود می باشد و بدین قرار است که نفرین هرکس از سوی خداوند عملی شد ، سخنانش حق است . ] دعوت کرد . متن آیه فوق چنین است : « ( ای پیامبر ! ) با وجود علم خدایی تو در مورد عیسی (ع) ، هرکس درباره او با تو در مقام مجادله برآید ، بگو بیایید ما و شما تا بخوانیم پسرانمان ، زنانمان و خودمان را ، سپس مباهله کنیم تا دروغگویان کافر را به لعن خدا گرفتار سازیم . »
هنگامی که نجرانی ها بر سر قرار مباهله حاضر شدند ، با دیدن اهل بیت پیامبر (ص) ( امام علی (ع) ، فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع) ) فهمیدند که اگر چنین افرادی از خداوند نفرین آنها را بخواهند تا قیامت هیچ نصرانی بر زمین باقی نخواهد ماند . آنها رسول خدا (ص) را به مصالحه دعوت کردند و حاضر به پرداخت جزیه شدند .
در این آیه ، مفسران شیعه و سنی [ احقاق الحق ، شوشتری نورالله ، ج 3 ص 46 ] همگی معتقدند منظور از کلمه « اَبنائِنا » ( پسران ما ) ، حسن و حسین (ع) هستند . خداوند با بیان این کلمه در قرآن به معرفی شخصیت و منزلت حسنین (ع) از دیدگاه خود می پردازد و می فرماید که حسنین (ع) هرچه بگویند ، همان نظر خداوند است و هرچه کنند در جهت رضای اوست .
در روایات اسلامی آمده است که بعد از ماجرای مباهله ، پیامبر اعظم (ص) ، این گواهان صدق خود را به زیر عبایش برد و این آیه از طرف خدا نازل شد : « اِنّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیراً » [ سوره احزاب ، آیه 33 ] ( جز این نیست که خدای تعالی اراده فرموده تا هرگونه پلیدی را از شما خاندان نبوت دور ساخته و شما را از هر عیب پاک و منزه گرداند . )
برای اثبات شان نزول این آیه به تواتر روایات اشاره می کنیم . استاد علامه طباطبایی (ره) در این باره می فرماید : « اختصاص این آیه به این پنج نفر ( پیامبر (ص) ، امیرالمومنین و حسنین (ع) و فاطمه زهرا (س) ) در بیش از هفتاد روایت آمده است که بیشتر آنها از طریق اهل سنت بیان شده است . » [ تفسیر المیزان ، علامه طباطبایی ، ج 16 ص 326 ] مفسران این آیه را منبع فضایل خاندان نبوی می دانند ؛ زیرا مشتمل بر فضایل و اهمیت مقام آنهاست و هم چنین می گویند از این آیه ، امامت امیرالمومنین و حسنین (ع) اثبات می شود ؛ زیرا خداوند تنها این خاندان را پاک و مطهر از هر آلایشی قرار داده است . [ الصواعق المحرقه ، ابن حجر ، صص 43 تا 142 ]
یکی دیگر از آیاتی که به شهادت راویان مشهور در شان خاندان پیامبر (ص) نازل شده است آیه ذیل است : « قُل لا اَسئَلُکُم عَلَیه اَجراً اِلّا المَوَدَّه فی القُربی » [ سوره شوری ، آیه 23 ] « بگو از شما درخواست پاداشی ندارم جز مودت و دوستی خویشانم را . » اکثر مفسران [ که نام آنها در کتاب احقاق الحق ، نوشته قاضی نورالله شوشتری در جلد 3 صفحات 3 تا 18 آمده است . ] بر این عقیده اند که منظور از « قُربی » همان چهار وجود مطهر است که بر طبق این آیه اطاعت بی چون و چرا از آنها بر هر مسلمانی واجب شده است .
