بازیگر برنده دو جایزه اسکار در مورد رفتار ناعادلانه آکادمی اسکار می‌گوید «لازم نیست به آن فکر کنم چون خودم زندگی کردمش.»
دنزل واشنگتن روز یکشنبه در برنامه «۶۰ دقیقه» حضور پیدا کرد تا درباره جوایز اسکار و مشکلات کمبود گوناگونی نژادی حول مهم‌ترین مراسم جوایز هالیوود صحبت کند.
واشنگتن که سال ۱۹۹۰ برای «افتخار» و سال ۲۰۰۲ برای «روز تمرین» به ترتیب برنده دو جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل و بهترین بازیگر مرد شد، با نقش اولش در فیلم درام خانوادگی «فنس‌ها» دوباره به عنوان یکی از شانس‌های اصلی دریافت جایزه مطرح شده است. این فیلم اقتباسی از نمایش تئاتر آگوست ویلسون است که واشنگتن خودش روی صندلی کارگردانی آن نشسته و پیش از این هم آن را روی صحنه اجرا کرده بود.
واشنگتن در مورد تجربه‌های گذشته خودش با آکادمی اسکار و کمبود گوناگونی نژادی در آن صحبت کرد و گفت: «لازم نیست درباره‌اش فکر کنم. زندگی کردمش. من آن بازیگر اسکار بودم که اسمم را نمی‌خواندند. بعد بازیگری در اسکار بودم که اسمم را صدا کردند. آن بازیگری در اسکار بودم که همه فکر می‌کردند قرار است اسمم را بخوانند و این اتفاق نیفتاد. زندگی کردمش.»
بن ویتاکر که با واشنگتن مصاحبه می‌کرد از او پرسید نظرش در مورد کسانی که می‌گویند پروسه انتخاب آکادمی غیرمنصفانه است، چیست. واشنگتن در پاسخ گفت: «که چی؟ باید تسلیم شد؟ اگر دنبال بهانه می‌گردید بهانه پیدا خواهید کرد. هر جا دوست داشته باشید می‌توانید بهانه پیدا کنید. اما نمی‌توان اینطور زندگی کرد. فقط نهایت تلاش‌تان را بکنید.»
اقتباس سینمایی دنزل واشنگتن از نمایشنامه «فنس ها» نوشته آگوست ویلسون به عنوان یکی از بزرگترین مدعیان اسکار امسال مطرح است. اما این به هیچ وجه سورپرایزکننده نیست، چون این پروژه با اقتباس از نمایشنامه ای ساخته شده که برنده جایزه پولیتزر بود و تا به حال توانسته در دو نمایش مختلف برادوی، جوایز اصلی تونی را از آن خود کند.
بانی فیلم
