همتايي مذهبي و اعتقادي يكي از ملاك هاي انتخاب همسر مي باشد؛ اين ملاك بايد در زمان پيش از ازدواج بسيار جدي گرفته شود؛ ولي بعد از ازدواج بايد در حد امكان به سازگاري مذهبي روي آورد.
سازگاري مذهبي به اين معناست كه طرفين به جاي بحث و جدل و چالش مذهبي و عقيدتي، به همزيستي مسالمت آميز روي آورند؛ مثلا زن مذهبي به اعتقادات خود پايبند بماند و ذره اي از اعتقادات بر حق خود كوتاه نيايد؛ ولي تا آن جا كه امكان دارد از ايراد مباحث چالش بر انگيز خودداري كند. در صورت موضع گيري منفي شوهر، با تكيه بر نقاط مشترك¬شان وي را به آرامي فرا خواند.
زن بايد حُسن نيت خود را به اثبات رساند و در ساير امور غير عقيدتي (مانند امور مربوط به خانه داري و زناشويي و ...) جاي ايراد و اشكالي براي شوهر باقي نگذارد. بديهي است با اثبات تدريجي حُسن نيت زن، مرد نيز به لاك اعتقادي خود فرو مي رود و از مشاجره و مجادله دست بر مي دارد.
هر گونه امر به معروف و نهي از منكر بايد بعد از اثبات نسبي حسن نيت زن صورت پذيرد و گرنه تاثير معكوس خواهد داشت. رفتار زن بايد مصداق كامل اين ضرب المثل كه: اوّل برادري ات را اثبات كن، بعد ادعاي ارث و ميراث كن! باشد.
در بسياري موارد اختلافات مذهبي جدي نيست و فرد مي تواند با تكيه بر شيوه همزيستي اوليای خدا با دگرانديشان، به سازگاري خود رنگ و بوي خداپسندانه ببخشد.
در هر صورت حفظ زندگي زناشويي تا زماني كه به اصل دين فرد آسيب نرساند، قابل توصيه مي باشد؛ ولي در صورتي كه به ترك كوچك ترين واجب خدا يا انجام كوچك ترين حرام بينجامد، بايد چاره ديگري انديشيد.
اگر اختلاف عقيدتي به هيچ وجه قابل سازگاري خداپسندانه نيست، باید به يك كارشناس مذهبي يا خانواده درمانگر دين آشنا مراجعه شود. خانواده درمانگران تكنيك هاي متعددي براي به صفر رساندن اختلافات از جمله اختلافات عقيدتي دارند كه مي توانند كمك شاياني به پرسشگر نمايند.
باز تاكيد می‌کنیم که باید از هر گونه مناظره عقيدتي كه به تشديد اختلافات زناشويي بينجامد، پرهيز شود. به جاي ورود مستقيم به اين عرصه بهتر است نفر سومي به عنوان ناظر بي طرف و البته كار آشنا براي حل اختلاف خود برگزينيد.
منبع: t-pasokhgoo.ir
