با نگاهى به سه آيه ذيل، شيوه تبليغى رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) را مى توان تصوير كرد:
1. (فَبِما رَحمَة مِنَ اللّهِ لِنتَ لَهُم ولَو كُنتَ فَظـًّا غَليظَ القَلبِ لاَنفَضّوا مِن حَولِكَ فَاعفُ عَنهُم واستَغفِر لَهُم وشاوِرهُم فِى الاَمرِ؛[1]به (بركت) رحمت الهى، در برابر آنان [= مردم] نرم (و مهربان) شدى؛ و اگر خشن و سنگ دل بودى، از اطراف تو پراكنده مى شدند. پس آن ها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب؛ و در كارها، با آنان مشورت كن.)
2. (لَقَد جائَكُم رَسولٌ مِن اَنفُسِكُم عَزيزٌ عَلَيهِ ما عَنِتُّم حَريصٌ عَلَيكُم بِالمُؤمِنينَ رَئوفٌ رَحيم؛[2]بيقين، رسولى از خود شما به سويتان آمد كه رنج هاى شما بر او سخت است، و اصرار بر هدايت شما دارد؛ و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است.)
3. (اُدعُ اِلى سَبيلِ رَبِّكَ بِالحِكمَةِ والمَوعِظَةِ الحَسَنَةِ و جادِلهُم بِالَّتى هِىَ اَحسَنُ ... ؛[3]با حكمت و اندرز نيكو، به راه پروردگارت دعوت نما و با آنها به روشى كه نيكوتر است استدلال و مناظره كن...)
از اين سه آيه و ديگر آياتى كه به توصيف حالات پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) پرداخته اند، مى توان نتيجه گرفت كه تبليغ پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)مهربانانه، خيرخواهانه، آگاهانه، آميخته به ادب و احترام منطقى، و از سر دل سوزى و شفقت بوده است.
[1]. آل عمران/159.
[2]. توبه/128.
[3]. نحل/125.
منبع: t-pasokhgoo.ir
