جانبازان شيميايي

جانبازان شیمیایی > قربانیان > امیر سرافراز ارتش اسلام سرتیپ دوم "فریبرز ماهریان" به یاران شهیدش پیوست

به گزارش سایت ساجد، امیر سرافراز سرتیپ دوم "فریبرز ماهریان" که از افتخار آفرینان ارتش جمهوری اسلامی ایران در 8 سال دفاع مقدس بود، در آستانه بیست و هفتمین سالروز آزادسازی خرمشهر عزیز که او نیز در آن عملیات غرور آفرین نقش بسزایی داشت، بر اثر عوارض ریوی ناشی از مصدومیت های شیمیایی، به یاران شهیدش پیوست.
پیکر مطهر این جانباز شهید، صبح امروز از مقابل درب شماره 1 ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی واقع در چهارراه قصر، بر دوش همرزمان و آشنایانش تشییع و راهی بهشت زهرا (س) خواهد شد.
برای آن امیر دلاور سپاه توحید، همنشینی با اباعبدالله الحسین (ع) و برای خانواده محترمش صبر جمیل آرزومندیم.

شهید مالک عباسی جانباز شیمیایی دوران دفاع مقدس که پس از سالها تحمل عوارض و صدمات گازهای شیمیایی دعوت حق را لبیک گفت و به خیل یاران شهیدش پیوست. 

شهید مالک عباسی سردار دلیر و جانباز سلحشورجبهه ها، پس از تحمل سال‌ها درد و رنج ناشی از مصدومیت شیمیایی دوران دفاع مقدس، سرانجام درسن 49 سالگی در صبحگاه بیستم دیماه 1384 به شهادت رسید و بر آستان مسلخ عشق بوسه زد و میهمان خوان الهی شد.

این شهید والا مقام با سابقه طولانی حضور در جبهه‌ها، از فرماندهان قدیمی دوران دفاع مقدس و از پایه‌گذاران واحد تخریب و مهندسی قرارگاه کربلا بود.

او که دلش از فراق یاران به تنگ آمده بود و جانش، تنگی قفس دنیا را تاب نداشت. او که عمری در آرزوی وصال ، دست بر آسمان بلند کرده بود ، سرانجام در آستانه عید قربان، عیدی خود گرفت و میهمان خوان الهی شد.

در حالی که صدام رئیس جمهور مخلوع و معدوم رژیم بعث عراق چندی پیش به دار مجازات آویخته شد اما همچنان جنایات او در طول سالهای حکومتش قربانی می گیرد.

تجاوز به خاک ایران، به کارگیری سلاحهای شیمیایی درطول 8 سال جنگ تحمیلی علیه ملت مظلوم ایران وعراق گوشه ای ازجنایات بیشمار این دیکتاتوراست که با حمایت کشورهای اروپایی و آمریکا دست به کشتار بسیاری از جوانان ایرانی و مردم مظلوم خود زد.

بر طبق آمار رسمی اعلام شده؛ در حال حاضر بیش از 48 هزار و 420 نفر جانباز شیمیایی در کشور وجود دارد که از این تعداد یکهزار و 120 نفر مشکلات شدید دارند و 9 هزار و 700 نفر در حد متوسط و 37 هزار و 600 نفر عوارض خفیف شیمیایی دارند.

بی شک "شهید مالک عباسی" آخرین شهید از جانبازان شیمیایی کشورمان نخواهد بود چراکه هم اکنون بسیاری از جانبازان شیمیایی در گوشه گوشه سرزمین ایران روزهای سختی را می گذرانند؛ رسیدگی به دیگر جنایات صدام که تا کنون مسکوت مانده از جمله به کارگیری سلاحهای شیمیایی و استفاده از تسلیحات نظامی غیرمتعارف در طول 8 سال جنگ تحمیلی و معرفی دولتها و کشورهایی که در تجهیز این رژیم به سلاحهای شیمیایی دست داشته اند، شاید بتواند رنج و آلام خانواده شهدا و جانبازان را در طول این سالها تسکین دهد که این مهم در سایه تلاش دستگاههای دیپلماسی و حقوقی کشورمان محقق خواهد شد.

بانوي شهيده بهيه پرتوي، در روز سوم فروردين ماه سال 1328 در روستاي «شيخه كور» از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان در يك خانواده از اهل سنت (شافعي مذهب) به دنيا آمد.

پدرش «محمد» و مادرش «طوبي» نام داشت.

بهيه نيز همانند بسياري از همسالان خود در آن روستا به علت فقر مالي خانواده و نبود امكانات تحصيلي و آموزش از نعمت سواد محروم بود.

او در سن 18 سالگي به عقد دائم يكي از اقوام مادري خود «شهيد علي » سليماني در آمد.

اين خانواده نوپا در اوايل سال 1350 به روستاي «بالك» زادگاه شهيد سليماني عزيمت نمودند.

ثمره ازدواج ايشان چهار فرزند به نامهاي ثريا، جلال، عطاء و مهدي مي‌باشد.

پدر خانواده به كارگري و كشاورزي مشغول بود و مادر با تمام همت خود به تربيت فرزندان مي‌پرداخت.

اما در دومين روز فروردين ماه سال 1367 در روستاي بالك مورد حمله وحشيانه نيروي هوايي ارتش بعثي عراق قرار گرفت.

 با بمباران شيميايي و گاز خردل اين خانواده در كنار هم در منزل خود جان به جان آفرين تسليم كرده و به شهادت رسيدند.

خانواده شش نفري سليماني يكي از هزاران خانواده قربانيان سلاح‌هاي شيميايي در ايران بودند.

بانوي شهيده مريم خالدي فرزند محمد سعيد، در روز سوم مهر ماه سال 1310 در روستاي« قلعه جي» از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان در خانواده‌اي متدين از اهل سنت (شافعي مذهب) به دنيا آمد.

مريم در سن 16 سالگي ازدواج نمود  و صاحب سه فرزند شد.

 اين شهيده  بزرگوار هنگام بمباران رژيم بعثي عراق، به همراه  سه فرزندش  بر اثر گاز شيميايي جان سپردند و به درجه‌ رفيع شهادت نايل آمدند.

آن بانوي شهيده در زمان شهادت 57 سال داشت و در گلزار شهداي زادگاهش «قلعه جي» به خاك سپرده شد

نوجوان دوازده ساله شهيده ثريا سليماني فرزند علي، در روز اول فروردين ماه سال 1355 در روستاي بالك از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان به دنيا آمد.

ثريا تنها دختر خانواده بود و سه برادر به نام‌هاي مهدي، جلال و عطاء داشت.

 پدرش كارگري ساده بود و به سختي از عهده مخارج خانواده برمي‌آمد، ايشان در فقر و تنگدستي روزگار مي‌گذراندند.

ثريا در سن شش سالگي به مدرس رفت و تا سال چهارم  ابتدايي ادامه تحصيل داد.

فرزندان خانواده سليماني در حال رشد و شكوفايي بودند و پدر و مادر اميد آن داشت كه در آينده‌اي نزديك، فرزندانش دستگير آنها باشند.

ثريا، مادري فاضله و با ايمان داشت و مادر به او واجبات و احكام ديني را آموخته بود.

 اما در سحرگاه دوم فروردين ماه سال 1367 «روستاي بالك» توسط عمال رژيم بعثي عراق بمباران شيميايي شد و همه اعضاي اين خانواده بر اثر استنشاق گاز خردل در كنار هم به شهادت رسيدند.

شهید رحيم شريف زاده، فرزند مصطفي در روز هفتم دي 1323 در روستاي«سيوچ» در حومه شهرستان بانه در استان کردستان در خانواده ای از اهل سنت شافعی مذهب به دنيا آمد.

 با توصيه و راهنمايي پدرش از كودكي به تحصيل علوم شرعي روي آورد، وي براي فراگيري علوم ديني به روستاهاي متعددي نظير برده ره ش، گشكسه، رويه، نيستان، شموله، نمه شير سفر كرد.

ملارحيم شريف زاده پس از كسب فيض از حلقه درس ماموستا ملاعبدالقادر در روستاي برده‌ره‌ش از ايشان اجازه افتاء در مذهب امام شافعي را دريافت كرد

 سال 1348 در زادگاهش ازدواج کرد و صاحب چهار دختر و چهار پسر شد.

 ملارحيم در روستاهاي نمه شير، بادمجان و كوخان امام جمعه و جماعت بود و به ارشاد و هدايت مردم مي پرداخت.

وی همچنین به تربيت شاگردان و طالب علماني پرداخت كه هر يك مايه سعادت و سربلندي جامعه گشته اند و بسياري از آنان همچنان واسطه فيض هستند.

او به همکاری فکری و فرهنگش با سازمان تبلیغات اسلامی می پرداخت.

مطابق با اسناد موجود در آبان ماه سال 1362، چند روز پس از عملیات والفجر 4 مناطق وسیعی از غرب کشور توسط عراق با گاز خردل بمباران شیمایی شد

نام و نام خانوادگي: سارنگ غفاری

نام پدر: ذبيح الله

تاریخ و محل تولد: اول فروردین ماه سال1346 – روستای هشت چین - خلخال

تحصیلات: اول متوسطه

شغل: دانش آموز-  بسیجی

تاریخ و محل شهادت: بیست و سوم اسفند ماه 1362 - منطقه عملیاتی فکه

نام عملیات: والفجر مقدماتی

محل خاکسپاری: جاوید الاثر

سن در زمان شهادت:16 سال 

نحوه شهادت: بمباران شیمیایی مناطق عملیاتی

نوع عامل شیمیایی: گاز خفه کننده و خردل

شهيد سارنگ غفاری

(1346- 1362)

سارنگ غفاری، در روز اول فروردین ماه سال 1346 در روستای هشتچین از توابع شهرستان خلخال در استان اردبیل، در خانواده ای متوسط و مذهبی دیده به دنیا آمد.

پدرش « ذبیج الله» و مادرش «نازقید» نام داشت.

سارنگ  از سن 12 سالگی به همراه برادرانش در مراسم دینی شرکت می کرد.

دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدارس شهرستان هشتجین گذراند.

 او با علاقه بسیار زیادی به عضویت بسیج درآمد و به زودی داوطلب اعزام به جبهه شد.

در اواخر تابستان سال 1361 در حالی که دو برادر دیگزش نیز در جبهه بودند، عازم منطقه عملیاتی جنوب شد و تا زمان شهادت به مدت  چهار ماه به صورت مستمر در جبهه حضور داشت.

سارنگ علی رغم سن و سال کمی که داشت اما دارای شخصیت برگزیده و روحیات خاصی بود.

چنانکه از مطالعه وصیت نامه و سایر آثار فرهنگی باقی  مانده از آن شهید بر می آید؛ او بسیار علاقمند بود که در حوزه علمیه به تحصیل علوم دینی بپردازد و در کسوت روحانیون وارد شود. اما بر حسب وظیفه و احساس دین، نسبت به کشور و نظام اسلامی به جبهه رفته و «آرپی جی زن» شده بود.

 سارنگ در روز بیست و سوم اسفند ماه سال 1362 در جریان عملیات و الفجر مقدماتی، در فکه در حالی که مشغول نبرد با دشمن متجاوز بود که از فاصله بسیار نزدیکی مورد هدف بمباران شیمیایی  رژیم بعثی عراق قرار گرفت و با انفجار یک بمب چند لیتری حاوی مقادیر زیادی گاز خردل، به طرز مظلومانه ای به شهادت رسید.

آری او در وسط یک انفجار شیمیایی قرار گرفت، دردم به شهادت رسید و حتی از پیکر پاکش چیزی باقی نماند.

پایان

منبع: اطلاعات و آثار فرهنگی موجود در اداره بنیاد شهید و امور ایثار گران استان تهران- منطقه 5.(شمیرانات)

نام و نام خانوادگي: كبري اميني

نام پدر:  احمد

تاريخ تولد:  هشتم آذرماه 1351

محل تولد: روستای کمینه - شهرستان پاوه

تحصيلات:  ابتدایی

شغل:  خانه دار

يگان:  ندارد

نحوه شهادت: بمباران شيميايي

نوع عامل شيميايي: گازخردل

تاريخ و محل شهادت: چهارم فروردین ماه سال 1367

مزار: گلزار شهداي روستای قلعه جی

شهيده كبري اميني

(1351- 1367)

بانوي شهيده كبري اميني، در روز هشتم آذر ماه سال 1351 در روستاي «كي منه» از توابع شهرستان پاوه در استان كردستان  در خانواده‌اي از اهل سنت ـ شافعي مذهب ـ ديده به جهان گشود.

پدرش «احمد» و مادرش «مريم» نام داشت.

کبری از همان دوران كودكي علاقه خاصي به مسائل مذهبي و ديني داشت و در انجام واجبات و ترك محرمات مي‌كوشيد.

 او در دوره نوجوانی به مدت 2 سال در مکتب خانه به آموزش قرآن و زبان و ادبیات فارسی پرداخت اما به دليل نبود امكانات تحصيلي و فقر مالي خانواده موفق به ادامه تحصيل نشد.

 خانواده او با آغاز جنگ تحميلي، از نوار مرزي آواره شدند و در روستاي« قلعه جي» ساكن شدند.

اين بانوي جوان شهيده، سرانجام در روز چهارم فروردين ماه سال  1367 بر اثر بمباران  شيميايي روستاي «قلعه جي» توسط رژيم بعثي عراق به شهادت رسيدند.

شهيده كبري اميني در زمان شهادت 16 سال داشت و در گلزار شهداي روستاي «قلعه جی» به خاك سپرده شد

نام و نام خانوادگي: محمد باقر رحيمي

نام پدر: محمدرضا

تاريخ تولد: 2/3/1352 نيشابور

تحصيلات: راهنمايي

شغل: دانش آموز – بسيجي – رزمنده

تاريخ شهادت: 22/1/1366

محل شهادت: خرمشهر – كربلاي 8

يگان: تيپ 21 امام رضا

سن در زمان شهادت: 13 ساله

محمد باقر رحيمي

(1353- 1366)

شهيد محمد باقر رحيمي در روز دوم خرداد سال 1353 در روستاي «خروعليا» از توابع شهرستان نيشابور ديده به جهان گشود.

پدرش محمدرضا نام داشت وي دانش آموز سال دوم راهنمايي بود كه از طريق بسيج در تاريخ 4/12/1365 عازم جبهه شد و به عنوان رزمنده به دفاع از كيانش پرداخت.

سپس در عمليات كربلاي 8 شركت كرد و در  در تاريخ 22/1/1366 شركت داشت و در اين عمليات بود كه براثر بمباران شيميايي به فيض عظيم شهادت نائل آمد و به خيل شهدا پيوست.

سرهنگ شهيد ابراهيم سنجابي، فرزند علي مراد، در روز يازدهم فروردين ماه 1328 در

شهرستان قصر شيرين از توابع استان كرمانشاه به دنيا آمد.

پس از طي دوران طفوليت در سن هفت سالگي به مدرسه «فيض» رفت.

در شهريور ماه سال 1346 در رشته رياضي ديپلم متوسطه گرفت.

ابراهيم در سن 20 سالگي وارد دانشكده افسري نيروي زميني ارتش شد.

پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي در رسته زرهي مركز پياده شيراز مشغول به خدمت

شد.

 با آغاز جنگ تحميلي دركليه عمليات هاي مركز پياده شيراز حضور فعال داشت.

 علاوه بر فرماندهي گردان 191 پياده، تخصص ويژه‌ او در شناخت مواد و سلاحهاي

شيميايي، زمينه حضور دائمي وي را در خط مقدم نبرد فراهم مي‌ساخت.

او در بهار سال 1352 ازدواج نمود  و صاحب دو فرزند به نام هاي «ساحل» و «سولماز» شد.

شهيد ابراهيم سنجابي در «عمليات بدر» در اسفند ماه سال 63 نقش فعالي ايفا نمود و

در كميته «ش. م.ر» در ممانعت از شيوع بيماريهاي ناشي از استفاده دشمن از سلاحهاي

شيميايي تلاش نمود.

وي در همان سال در شلمچه دچار مجروحيت شيميايي شد.

در تاريخ 16/6/64 به مرخصي 15 روزه‌اي رفت.

چند روز بعد به صورت اورژانسي به بيمارستان «پرنديان» كرمانشاه اعزام شد و سرانجام

پس از انجام عمل جراحي در شيراز در مورخه 18/8/64  به شهادت رسيد.

سرهنگ شهيد ابراهيم سنجابي در زمان شهادت 36 سال داشت و پيكر پاكش در گلزاز

شهداي باغ فيض در كرمانشاه به خاك سپرده شد.

رضا چهارمین فرزند خانواده بود. پس از طی دوران طفولیت در  سن 7 سالگی وارد مدرسه شد.

او تا پایان دوره ابتدایی ادامه تحصیل داد.

با آغاز جنگ تحیملی به صورت داوطلبانه به خدمت سربازی رفت و پس از طی دوره های آموزشی عمومی  در روز هیجدهم بهمن ماه سال 1359 به عنوان بیسیم چی در یکی از یگانهای لشگر 77 زرهی خراسان در آبادان مشغول به خدمت شد.

او در مورخه هفدهم آذرماه 1360 در جریان عملیات شکست حصر آبادان در جاده اهواز-  آبادان بر اثر اصابت ترکش خمپاره  به سر و صورت و چشم و ستون فقرات به شدت مجروح شد.

او همچنین مورد اصابت ترکش بمب شیمایی نیز قرار گرفته بود.

ابتدا به بیمارستان طالقانی آبادان، سپس به بیمارستان اهواز، بعد از آن به بیمارستان خلیلی شیراز و مدتی بعد به بیمارستان فیرزوگر تهران منتقل و تحت درمان قرار گرفت.

ابتدا چشم راستش تخلیه شد و مدتی بعد از بینایی هر دو چشم محروم شد.

ترکش ها برای همیشه در کمر او باقی ماند.

رضا ماهها در بیمارستان های مختلف  بستری شد و مورد مداوا قرار گرفت.

پس از بهبودی نسبی؛ دیگر نمی توانست به میدان نبرد بازگردد و این موضوع  به شدت او را متاثر می ساخت.

رضا مهرانی از آن به بعد به فعالیت های اجتماعی پرداخت؛ او ادامه تحصیل داد و در رشته ریاضی دیپلم متوسطه گرفت.

در سال 1364 ازدواج نمود و صاحب دو فرزند به نام های محمد و مصطفی شد.

او همزمان با کار در مخابرات به ورزش روی آورد:

رتبه های ورزشی او عبارتند از:

1-  کسب مقام اول در مسابقات وزنه برداری کشوری جانبازان و معلولین در سال 1364 با مهار وزنه 5/157 کیلوگرم در حرکت یک ضرب.

2-  کسب مقام اول در سومین دوره مسابقات وزنه برداری کشوری جانبازان و معلولین در سال 1367با مهار وزنه 5/110 کیلوگرم در حرکت یک ضرب.

3-  کسب مقام قهرمانی کشور در مسابقات دو میدانی در رشته پرتاب وزنه کلاس پزشکی B1 از استان تهران در سال 1374

پس از پایان جنگ تحمیلی به تدریج با بروز علائم مصدومیت شیمایی بستری  و تحت درمان قرار گرفت.

او چندین بار مورد عمل جراحی قرار گرفت، و سرانجام در روز هشتم مهر ماه سال 1375 در  بیمارستان آراد به شهادت رسید. 

بانوي شهيده عطيه بهرامي، در روز سوم آذر ماه 1351 در روستاي «خانمه شيخان» از توابع دهستان «خاوميرآباد» از توابع «قلعه جي» در حومه شهرستان مريوان در استان كردستان به دنيا آمد.

 پدرش «فرج الله» و مادرش «خديجه» نام داشت.

عطيه داراي يك خواهر بزرگتر به نام «محبوبه» بود.

محبوبه  متولد اسفند ماه سال 1345 بود. او در روز نوزدهم اسفند ماه سال 1363 در جريان بمباران هوايي شهر مريوان به شهادت رسيد.

عطيه در سن هفت سالگي به مدرسه رفت و تا سال دوم راهنمايي ادامه تحصيل داد.

خانواده بهرامي همانند بسياري از ساكنان روستاهاي مرزي غرب كشور در جريان جنگ تحميلي آواره شدند.

در سال‌هاي آخر جنگ، عطيه به همراه پدر و مادرش در روستاي قلعه جي زندگي مي‌كردند.

 در روز بيست و هشتم اسفند ماه سال 1366 روستاي مذكور مورد حمله هوايي جنگنده‌هاي رژيم بعث عراق واقع شد ـ اما اين بار با بمب شيميايي و گاز خردل ـ .

عطيه به همراه پدر و مادرش در منزل مسكوني‌شان بر اثر استنشاق سموم مختلف شيميايي به شهادت رسيدند.

خانواده بهرامي و هزاران خانواده ديگر در سرزمين ما قرباني تسليحات كشتار جمعي شدند كه كشورهاي غربي به يك جنايتكار تمام عيار در همه تاريخ به نام صدام هديه كرده بودند.

عطيه، مادر و پدرش، خواهرش محبوبه و خيل عظيم شهداي ديگر نشان مظلوميت يك كشور و يك انقلاب در عرصه جهاني مي‌باشند.

شهيد مهدي حبيب تبار، فرزند علي اكبر، در روز هفتم شهریور ماه سال 1343 در شهرستان بابلسر در استان مازندران به دنيا آمد.

مهدی در خانواده ای فقیر رشد کرد. پدرش کارگری ساده بود و به سختی از عهده مخارج فرزندانش بر می آمد.

پس از طي دوران طفوليت در سن 7 سالگي ( مهر ماه سال 1350) به مدرسه رفت.

مهدی تا سال اول راهنمایی ادامه تحصیل داد.

او دارای دیدگاه های انقلابی و اندیشه های ناب مذهبی و پیرو نهضت امام خمینی (ره) بود.

با آغاز جنگ تحمیلی پس از گذراندن یک دوره آموزش نظامی در کمیته انقلاب اسلامی شهرستان بابلسر به عنوان رزمنده به جبهه اعزام شد.

شهيد مهدي حبيب تبار به عنوان راننده آمبولانس در جبهه جنوب خدمت می کرد.

او جمعی لشگر 25كربلا در نیروی زمینی سپاه بود.

در جریان عملیات والفجر 8 در اروند رود در تاریخ 28/12/1364 در بیمارستان صحرایی حضرت فاطمه (س) با گازشیمیایی مصدوم شد.

او به علاوه بر آن مورد اصابت ترکش بمب شیمیایی نیز قرار گرفته بود.

در همان روز در بیمارستان صحرایی شهید بقایی در اهواز مورد عمل جراحی قرار گرفت.

شرح عمل مهدی اینچنین بود:

سوراخ کوچک شریان فمورال ترمیم شد.آسیب لوب راست کبد و دیافراگم راست ترمیم شد.

پوست صورتش در حال سیاه شدن بود، پلکهایش متورم شده بود.

سرانجام در ساعت 2 نیمه شب چهاردهم اسفند ماه سال 1364 دچار ایست قلبی و ریوی شد و به درمانهای موجود پاسخ نداد و با صدای یا ابوالفضل به شهادت رسید.

مهدی در زمان شهادت 21 سال داشت، مجرد بود و پیکر پاکش در گلزار شهدای امام زاده ابراهیم بابلسر  به خاک سپرده شد.

شهید سيدحسين صدري، فرزندسید باقر، در روز سوم خرداد ماه سال 1340 در تهران دنيا آمد.

پس از طي دوران طفوليت در سال 1347 به مدرسه رفت.سید حسین دارای استعداد تحصیلی خوبی  در زمینه ریاضی و هندسه بود.

در بحبوحه مبارزات مردمی منجر به پیروزی انقلاب، همانند هزاران جوان انقلابی وارد عرصه فعالیت های سیاسی شد.

در سال 1358 از دبیرستان خوارزمی دیپلم متوسطه گرفت.

او در سال 1359 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با آغاز جنگ تحمیلی، پس از طی دوره های آموزشی به جبهه اعزام شد.

سید حسین در سال 1360 درآزمون سراسری دانشگاهها شرکت کرد و دررشته مهندسی برق در دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شد.

او همزمان با تحصیل به تدریس ریاضی می پرداخت.

سید حسین در تمام دوره دانشجویی اش؛ در تعطیلات پایان ترم به جبهه می رفت.

وی در همین دوره ازدواج کرد و صاحب یک فرزند پسر شد.

سرانجام در روز دوازدهم اسفند ماه سال 1364 در منطقه عملیاتی فاو بر اثر بمباران شیمایی

با گاز خردل به شدت  مصدوم شد و ساعاتی بعد از آن واقعه به شهادت رسید.

نام و نام خانواذگي: حسين فرجي برزگر

نام پدر: اسد الله

تاريخ و محل تولد: اول فروردين 1350 – تهران

تاريخ و محل شهادت: بيست و سوم خرداد 1367 – شلمچه(پاسگاه زيد)

تحصيلات: دوم راهنمايي

شغل: رزمنده بسيجي – كمك آرپي جي زن

يگان محل خدمت: گردان عاشورا – لشگر 27 محمد رسول الله

سن در زمان شهادت: 17 سال   

حسين فرجي (برزگر)

1350- 1367

شهيد حسين فرجي برزگر در سال 1350 در شهر تهران ديده به جهان گشود. 

پدرش اسدالله و مادرش عاطفه نام داشت.

او کوچکترین فرزند خانواده بود و تحصيلاتش را تا سال دوم راهنمايي ادامه داد.

حسین عضو بسيج پايگاه زينبيه (س) بود و فعاليت‌هاي سياسي، مذهبی خود را از آنجا آغاز کرد.

در سال 1365 بارها از طريق بسيج برای اعزام به جبهه اقدام  به ثبت نام نمود،اما به دلیل صغر سن(سن و سال کم)، از ثبت نام وي جلوگيري به عمل آمد.

حسین عضو فعال پایگاه بسیج بود. در سال 1366 دوره آموزشي را در پادگان توحيد با موفقيت سپري كرد و سپس عازم جبهه غرب گرديد.

او در عمليات بيت المقدس 2 در گردان عاشورا به عنوان كمك «آرپي جي زن» شركت داشت.

پس از 5 ماه به لشكر محمد رسول الله(ص) پيوست و در گردان ابوذر- گروهان قيس-  سازماندهي شد.

 پس از يك ماه حضور در عمليات بيت المقدس 7 به عنوان تيربارچي خدمت نمود.

نوجوان رزمنده - حسین فرجی- سرانجام در ساعت 3 بعد از ظهر روز بیست و سوم خرداد ماه 1367 در منطقه شلمچه در اثر  استنشاق گازهای شیمیایی و جراحات ریوی وارده به شهادت رسید.

منبع: اطلاعات موجود در پرونده فرهنگی شهید در اداره بنیاد شهید منطقه 6 تهران.