انسان موجودي است كه مي خواهد مطالب خود را به ديگران بفهماند. ابتدا انسان خواسته هاي خود را به وسيلة اشاره به ديگري منتقل مي نمود. تا زماني كه ارتباط ميان انسان ها گسترده نشد، زبان اشاره مي توانست خواسته هاي يك جمع بسيار كوچك را منتقل كند.
بعد از گسترش نسل ها و زياد شدن انسان ها، آدميان از نظر زندگي مكاني از هم دور شدند و بعدها از قدرت تفكر خود بهره بردند و واژه ها و لغات را اختراع نمودند و به وسيلة الفاظ هدف ها و مطلوب هاي خود را بيان كردند.
هر گروهي كه در يك محيط و منطقه زندگي مي كردند، به لحاظ استعداد و شرايط محيط خود و ابزار و وسايلي كه با آن ها سر و كار داشته اند، الفاظ خاصي را براي بيان مطلب خود به وجود آوردند و از اين جا اختلاف در زبان ها به وجود آمد.
پس دور بودن آدم ها از محيط و محل زندگي يكديگر عامل اختلاف زبان شده است.
حتي امروزه گاهي در يك محيط كوچك برخي از الفاظ و كلمات با محيطي كه چند كيلومتر با آن فاصله دارد، متفاوت است. وجود لهجه هاي مختلف براي يك منطقه به خوبي مي تواند وجود زبان هاي مختلف براي ملت ها و كشورهاي مختلف را تبيين كند.
منبع: t-pasokhgoo.ir
