دو اشکال بر مسلمانی خود و دیگران کرده‌اید که غالباً وارد است:
1ـ دینداری اکثر مسلمانان، ارثی و عادتی است و از روی بصیرت و آگاهی نمی‌باشد. فقط به دستورهای عبادی و غیر عبادی، پایبندی ظاهری دارند، بدون این که علّت، فلسفه و فواید آن را بدانند!
2ـ چون دینداری ارثی و عادتی است، قدر آن را نمی‌دانیم و برایش ارزشی به حساب نمی‌آوریم، در حالی که اگر غیر مسلمان بودیم و بعد مسلمان می‌شدیم، هم ایمانمان آگاهانه بود و هم ارزشمند بود و هم قدرش را می‌دانستیم.
اما قرآن و اسلام به ایمان آگاهانه، محققانه و با بصیرت دعوت کرده است. عبادات و اعمال غیر عبادی و اعتقادات اسلامی همگی دارای دلایل، فلسفه و آثار معقول هستند، که اهل تحقیق را قانع ساخته و مقیّد می‌گرداند.
اعتقادهای اسلامی از پشتوانه عقلی و استدلالی برخوردار می‌باشند و به هیچ وجه اسلام به اطاعت کور و تعبّدی در اعتقادات دعوت نکرده است. اعمال و عبادات نیز دلایل و فلسفه‌های قانع کننده دارند.
در عین حال در اعمال، بخصوص عبادات باید متعبّد باشیم و همین که دستور را یافتیم، باید آن اطاعت کنیم؛ زیرا خداوند عالِم، رحیم، عادل و حکیم یقیناً به خیر و خوبی دعوت می‌کند. هر گاه عملی را بر ما واجب کرد، حتماً خیری در آن وجود دارد.
باید به تحقیق در مورد معارف دین همت گماریم و از ایمان و اسلام موروثی و عادتی فراتر رفته، به اسلام و ایمان تحقیقی و انتخابی برسیم و دیگران را هم بدین راه دعوت کنیم.
کوشش در راه درک معارف دین، از ارزشمندترین کارهای صالح است و دینداری تحقیقی بسیار ارشمندتر از دینداری تقلیدی است.
اگر به تحقیق و مطالعه رو آوردیم، آن گاه به ارزش اسلام و ایمان پی برده و قدر اسلام خواهیم یافت.
بدین خاطر مطالعه کتاب‌های اصیل و ارزشمند مانند آثار استاد شهید مطهری به خصوص مجموعه آثار، ج 4 ـ 1 و نیز برخی از آثار استاد مصباح یزدی و علامه طباطبایی را پیشنهاد می‌کنیم.
منبع: t-pasokhgoo.ir
