خداشناسی و امام شناسی هر یک دارای مراتب هستند، پایین مرتبه‌ی خداشناسی یعنی اصل اعتقاد به خداوند، پایه تمام اعتقادات است و مترتب بر هیچ‌یک از گزاره‌های دیگر دینی نیست؛ یعنی نه متوقف بر پیامبرشناسی است و نه متوقف بر امام شناسی و نه متوقف بر معادشناسی است؛ بلکه اعتقادات دیگر دینی متوقف بر خداشناسی است. اما شناخت عمیق و دقیق‌تر و معرفت کامل خداوند از طریق شناخت پیامبر(ص) و امام(ع) میسر است.[1] چنان‌که هر چه شناخت به خداوند بیشتر و عمیق‌تر گردد، معرفت نسبت به پیامبر و امام نیز عمیق‌تر خواهد شد.
