همان‌گونه که خداوند، حضرت عیسی(ع) را در بدو تولد، پیامبر خود و معصوم قرار داد، همان خدا می‌تواند پیامبر اسلام(ص) را نیز با این‌که اعلام رسمی پیامبری او در 40 سالگی بوده، از همان بدو تولد معصوم نگه دارد. معصوم بودن افراد، با پیامبری آنها ملازمت ندارد بلکه نشأت یافته از قلب پاک شخص معصوم است، در این زمینه، ابن ابی الحدید روایتی را از امام باقر(ع) نقل می‌کند که فرمود: «خداوند، بر همه پیامبران خود فرشتگانی را گماشته است. مأموریت این فرشتگان، محافظت از اعمال آنها و تبلیغ رسالت بود. خداوند از آن زمان که حضرت محمد(ص) از شیر گرفته شد، فرشته بزرگی را بر آن‌حضرت گماشت...».[1]
در همین راستا؛ هر چند که شیعه معتقد نیست که امامانش پیامبرند، اما معتقدند که آن پیشوایان از بدو تولد از درجه عصمت برخوردارند.
[1]. ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، محقق و مصحح: ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 13، ص 207، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اول، 1404ق. ر.ک: آئین و شیوۀ انجام عبادات پیامبر(ص) پیش از بعثت-3036.
