زن و مرد بودن، نر و مادگی، و جنسیت مربوط به بعد مادی موجودات است و با توجه به این‌که روح از نوع ماده نیست؛ لذا این تقسیمات در روح جریان ندارد، و تفاوت میان زن و مرد در جسم است. روح، زن و مرد ندارد و همه کمالات بشرى نیز مربوط به روح او است نه جسمش.[1]
خداوند در قرآن می‌فرماید: اى مردم! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! همان کسى که همه شما را از یک انسان آفرید و همسر او را(نیز) از جنس او خلق کرد و از آن دو، مردان و زنان فراوانى (در روى زمین) منتشر ساخت.[2]
مولانا نیز در این رابطه می‌گوید:
لیک از تأنیث، جان را باک نیست
روح را با مرد و زن اشراک نیست[3]
بنابراین، به نظر می‌رسد قبل از آفرینش، جنسیت معنایی نداشت و جنسیت تنها بعد از آفرینش شکل گرفت.
[1]. قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج 9، ص 365، مرکز فرهنگى درس هایى از قرآن، تهران، چاپ یازدهم، 1383 ش.
[2]. نساء، 1.
[3]. مولوی رومی، مولانا جلال الدین محمد، مثنوى معنوى، دفتر اول، ص 89، بیت 1975.
