چنین موضوعی نه از آیات قرآن به دست می‌آید و نه از روایات موجود در منابع حدیثی شیعه. البته ممکن است به مناسبتی و در واقعۀ و حادثۀ خاصی، از طرف خداوند بر تعدادی از زنان وحی شده باشد؛ مانند:
۱. وحی به مادر موسی(ع) در مورد انداختن فرزند به دریا: «و اَوْحَیْنا الى اُمّ موسى»؛[1] وحى کردیم (در خواب) به مادر موسى.
۲. «فَکُلی وَ اشْرَبی وَ قَرِّی عَیْناً فَإِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولی إِنِّی نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُکَلِّمَ الْیَوْمَ إِنْسِیًّا»؛[2] پس (از آن میوه) بخور و (از آن چشمه) بیاشام و چشم (به مولود جدید) روشن دار، و اگر از مردم کسى را دیدى (با اشاره) بگو: همانا من براى خداى رحمان نذر روزه (سکوت) کردهام، پس هرگز امروز با انسانى سخن نخواهم گفت.
۳. «فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّى لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ»؛[3] پس پروردگارش او را به پذیرش خوبى پذیرفت و به طرز نیکى بار آورد، و زکریا را (که شوهر خالهاش بود) کفیل (تربیت) او نمود. هر زمان که زکریا در محراب وارد بر او مىشد روزیى (خاص در غیر اوقات آن) در نزد او مىیافت، (یک روز) گفت: اى مریم این روزى براى تو از کجاست؟ گفت: آن از جانب خداوند است، زیرا خدا هر کس را بخواهد روزى بىشمار مىدهد.
شایان ذکر است، اینگونه موارد چنانچه در جای خود ثابت شده است،[4] وحی به معنای پیامبری و رسالت نیست. البته انتخاب نشدن پیامبر از میان زنان، به معنای جایگاه نداشتن آنان نزد خداوند نیست.[5]
[4] ر. ک: وحى و کیفیت آن، پاسخ ۸۸.
[5] ر. ک: مقام حضرت زهرا (س)، 13313.
منبع: http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa23116
