تدابیر امام حسن عسکری(ع) برای ورود شیعیان به عصرغیبت

دوران امامت امام حسن عسکری(ع) در حالی آغاز شد که خلافت عباسی اقتدار گذشته را از دست داده بود. پس از قتل «متوکل»، نفوذ ترکان در دربار عباسی بسیار افزایش یافت؛ به طوری که آنها، عملاً در عزل و نصب خلیفه دخالت می‌کردند. روایتی آمیخته به طنز که «ابن‌طقطقی»، مورخ مسلمان قرن 7 هـ.ق، در کتاب «الفخری» نقل کرده‌، مؤید این ادعاست. او می‌نویسد: «هنگامی که معتز بر سریر خلافت نشست، محرمان و منجمان را جمع کرد و گفت: بنگرید که چقدر خواهم زیست و چه مدت خلافت خواهم کرد؟ در آن مجلس، مردی نکته‌سنج و ظریف نشسته بود. او رو به خلیفه کرد و گفت: من مدت عمر و خلافت شما را به خوبی می‌دانم! خلیفه پرسید: بسیار خب! بگو چقدر زندگی می‌کنم و چند سال خلیفه خواهم ماند؟ مرد ظریف پاسخ داد: تا هنگامی که ترکان اراده کنند! با سخن او، تمام حاضران در مجلس خندیدند.»(الفخری؛ 240)