با استنباط از آیه‌ای از قرآن کریم شاید بتوان برداشت کرد که تنها فردی که از فرزندان حضرت اسماعیل(ع) به نبوّت و رسالت رسید، پیامبر اسلام(ص) بود.
قرآن کریم می‌فرماید: «هنگامى را که ابراهیم و اسماعیل، پایه‌هاى خانه [کعبه] را بالا می‌بردند، [می‌گفتند:] «پروردگارا! از ما بپذیر، که تو شنوا و دانایى! پروردگارا! ما را تسلیم فرمان خود قرار ده! و از دودمان ما، امتى که تسلیم فرمانت باشند، به وجود آور! و طرز عبادتمان را به ما نشان ده و توبه ما را بپذیر، که تو توبه‌پذیر و مهربانى! پروردگارا! در میان آنها پیامبرى از خودشان برانگیز، تا آیات تو را بر آنان بخواند، و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد، و پاکیزه کند؛ زیرا تو توانا و حکیمى [و بر این کار، قادرى]».[1]
در آیه شریفه «رَبَّنا وَ ابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ ...»؛[2] ضمیر «فیهم و منهم» به ذُرّیه آن دو پیامبر الهی برمی‌گردد؛ یعنى در میان فرزندان ما پیامبرى که از خود آنها باشد برانگیزان.
بر اساس نظر یکی از مفسران، لفظ «رسولا» حاکى است که فقط یک پیامبر خواسته‌اند و نیز معلوم می‌شود که از نسل ابراهیم و اسماعیل فقط یک پیامبر آمده و آن‌هم حضرت محمّد بن عبد اللَّه(ص) است، و پیامبران بنى اسرائیل از نسل ابراهیم و اسحاق هستند.[3]
همچنین مفسر دیگری نیز از این آیه برداشت کرده است که جز پیامبر خاتم(ص)، رسولى که از اولاد هر دو پیغمبر (ابراهیم و اسماعیل) باشد، مبعوث نشده است.[4]
[1]. بقره، 127 – 129.
[2]. بقره، 129.
[3]. شریف لاهیجى، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، ج 1، ص 116، تهران، دفتر نشر داد، چاپ اول، 1373ش؛ قرشى، سید على اکبر، تفسیر أحسن الحدیث، ج 1، ص 242، تهران، بنیاد بعثت، چاپ سوم، 1377ش.
[4]. فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق: اعلمی، حسین، ج 1، ص 190، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، 1415ق.
