بر طبق روایاتی که در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده؛ زبان اصلی حضرت ادریس(ع)، سُریانی بود. چنان‌چه پیامبر اکرم(ص) به ابوذر فرمود: «اى ابوذر! چهار تن از پیغمبران سریانى بودند: آدم، شیث، نوح و اخنوخ (خنوخ)»[1] که مقصود از اخنوخ، حضرت ادریسِ پیامبر است.[2]
اما پیامبران و ائمه اطهار(ع) بجای خود می‌توانند تمام زبان‌ها را درک کنند.[3] و روشن است که این سخن به معنای این نیست که حضرت ادریس و دیگر پیامبران به هزاران زبان صحبت می‌کرده‌اند.
[1]. «یَا أَبَا ذَرٍّ أَرْبَعَةٌ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ سُرْیَانِیُّونَ آدَمُ وَ شَیْثٌ وَ أُخْنُوخُ وَ هُوَ إِدْرِیسُ»؛ شیخ صدوق، الخصال، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 524، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1362ش؛ ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 60، دار صادر، بیروت، 1385ق؛ ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 152، دار الفکر، بیروت، 1407ق.
[2]. الخصال، ج 2، ص 524؛ البدایة و النهایة، ج 2، ص 152.
[3]. ر.ک: «دانستن زبان‌های مختلف توسط امام»، سؤال 36775.
