مفسرين قرآن و عارفان رموز آن ، تا آنجا که قابل تشخيص و فهم استنباط قرار داده اند چنين نوشته اند که :
در هر حرفي ارادتي ، در هر کلمتي اشارتي ، در هي آيتي زيادتي ، در هر آيتي رعايتي و در هر سورتي سرايت و سعادتي است.
و نيز در هر الفي آلائي ، در هر بائي بهايي ، در هر تائي تحفه اي ، در هر ثائي ثوابي ، در هر جيمي جزايي ، در هر حائي حيايي ، در هر خائي خيالي ، در هر دالي دوايي ، در هر ذالي ذوقي ، در هر رائي راحتي ، در هر زائي زيادتي ، در هر سيني سنايي ، در هر شيني شعاعي ، در هر صادي صفايي ، در هر ضادي ضيائي ، در هر طائي طهارتي ، در هر ظائي ظرافتي ، در هر عيني عنايتي ، در هر غيني غنيمتي ، در هر فائي فايدتي ، در هر قافي قربتي ، در هر کافي کرامتي ، در هر لامي لولئي ، در هر ميمي منتي ، و در هر نوني نوري ، در هر واوي والايي ، در هر هائي همتي و در هر يائي يمني و برکتي است.