درباره‌ی تفسیر «بسم الله الرّحمن الرّحیم» به چند نمونه از سخنان ائمه اطهار(ع) اشاره می‌شود.
1. حضرت امام صادق(ع): «در ابتداى هر کار کوچک یا بزرگى بگوئید بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؛ یعنى یارى می‌جویم بر این کار به خدایى که تنها عبادت او حق و درست است، نه عبادت غیر او، آنکه فریادرسِ فریادخواهان است و پذیرا و جوابگوی کسانی است که او را می‌خوانند. رحمان و بخشاینده است؛ چون؛ با توسعه‌ی رزق و روزى، بر ما، رحمت می‌آورد، و رحیم؛ یعنى مهربان در دین و دنیا و آخرت ما است که دین را بر ما آسان و سبک قرار داده است، و او بر ما- با جدایى ما از دشمنانش- رحمت آورد».[1]
همچنین آن‌حضرت فرمود: «باء، بهاء و روشنى خدا، سین، سناء و رفعت خداست و میم، مجد و بزرگوارى خداست و اللَّه، معبود هر چیزی است، رحمان، مهربان است به تمام خلقش، رحیم، مهربان به خصوص مؤمنان است».[2]
2. حضرت امام رضا(ع): «گفتن «بسم اللّه الرحمن الرحیم»؛ یعنى نشان مینهم بر خودم به نشانى از نشانه‌هاى خدا و این نشان، همان عبادت و بندگى است».[3]
[1]. شیخ صدوق، التوحید، محقق و مصحح: حسینى، هاشم، ص 232، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1398ق.
[2]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 114، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.
[3]. شیخ صدوق، معانی الأخبار، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، ص 3، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ اول، 1403ق.
منبع: http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa23364
