تاریخچه فعالیت‌های موشکی هند به چهار دهه قبل بر می‌گردد. البته این کشور در آن زمان و حداقل تا اوسط دهه۸۰ میلادی پروژه‌های موشکی خود را برای انجام امور فضایی همچون پرتاب ماهواره دنبال می‌کرد. با گسترش برنامه‌های هسته‌ای هند در رقابت برای مقابله با دو دشمن دیرینه این کشور در همسایگی خود یعنی چین و پاکستان توجه زیادی به موشک‌های بالستیک از دهه۸۰ شد.
گسترش برنامه‌های موشک‌های هند به طور چشمگیر وابسته به برنامه‌های پاکستان است؛ زیرا تقریبا هر دو در یک زمان دست به گسترش برنامه‌های هسته‌ای و موشکی خود زده‌اند و البته به نظر می‌رسد که هند به دلیله تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر در این زمینه از پاکستان جلوتر، ولی به دلیل دیر شروع کردن برنامه‌های موشکی خود نسبت به چین آن هم به میزان سه دهه از چین عقب‌تر باشد.
آگنی ۱ از سال ۱۹۹۸ به مرحله عملیاتی رسید و به ارتش هند این امکان را داد که تمامی خاک پاکستان را تحت پوشش موشک‌های خود قرار دهد، ولی این موشک از هدف قرار دادن بخش‌های مرکزی و شرقی چین از جمله پایتخت عاجز است از این رو هندوستان دست به توسعه موشک آگنیII و مدل‌های برگرفته شده از آن زد. چین از اواخر دهه۶۰ میلادی از توانایی حمله به تمامی شهرهای هند برخوردار بو .طرح موشک آگنی II با موشک آگنی I شروع شد، ولی از آنجایی که برد موشک آگنی II بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر و برد موشک‌های پریتوی بیش ۱۵۰ تا ۳۵۰ کیلومتر بود، آگنیI برای پر کردن خلا بردی این دو موشک ساخته شد و از طرفی قرار بود تا زمان ورود به خدمت آگنیII تا حدی وظایف این موشک را بر عهده بگیرد.
طرح آگنی II به صورت مستقیم از طرح‌های موشک فضایی هند سرچشمه می‌گیرد؛ اگرچه بسیاری معتقدند این موشک به کمک کره شمالی و مدل هندی موشک تائو پودونگ کره شمالی است. آگنیII موشک دو مرحله سوخت جامد است که می‌تواند آن را در عرض ۱۵ دقیقه آماده شلیک کند. این موشک را به طور معمول به وسیله ریل راه اهن و یا کامیون جا به جا کرده به محل مورد نظر آورده و بر روی سکوی پرتاب عمودی قرار می‌دهند و آن را شلیک می‌کنند.
از آنجا که در بعضی از نقاط هند همچون مناطق شمال شرقی هند جاده‌های مناسبی برای حمل نقل موشک نبود؛ استفاده از راه‌آهن منطقی به نظر می‌رسد، ولی از طرفی که در یک جنگ احتمالی با قدرتی چون چین، دشمن اول خطوط راه‌آهن را مورد هدف قرار می‌دهد؛ هند دست به طراحی کامیونی برای حمل موشک آگنی II در مواقع اضطراری زد. موشک آگنی دارای دو مدل آگنیII و آگنیIIAT می‌باشد. آگنیII اولین پرتاب آزمایشی خود را در سال ۲۹ می ۱۹۹۴ انجام داد و گفته شده از سال۲۰۰۱ میلادی به جمع موشک‌های عملیاتی ارتش هند پیوسته است.
آگنی II دارای طول ۲۰ متر، قطر یک متر و وزن۱۶۰۰۰ کیلوگرم به همراه سر جنگنده است. وزن سر جنگنده این موشک ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرم است. برد آگنی II به درستی معلوم نیست؛ اما برخی کارشناسان معتقدند که برد آگنی بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر است؛ اگرچه رقم‌های ۳۰۰۰ و حتی۳۷۰۰ کیلومتر نیز برای این موشک ذکر شده است. نکته‌ای که مشخص است، برد آگنی ۲ بسته به کلاهک بین ۲ تا ۳ هزار کیلومتر است. وزیر دفاع هند در سال ۱۹۹۹ اعلام کرد که برد رزمی آگنی 2 3000 کیلومتر است؛ ولی امروزه معلوم شده که آگنی II در آزمایشات خود به بردهای مختلفی دست پیدا کرده است. این موشک در یک آزمایش در سال ۱۹۹۹ به برد۲۳۰۰ کیلومتر و در سال بعد به برد۲۱۰۰ کیلومتر رسیده است؛ ولی به نظر می‌رسد این موشک می‌تواند با یک سر جنگنده ۱۰۰۰ کیلوگرمی مسافتی بالغ بر ۳۰۰۰ کیلومتر را طی کند. آگنی را می‌توان به کلاهک‌های اتمی با قدرت تخریب ۲۰۰کیلوتن مجهز کرد که البته تجهیز آن با سر جنگ‌های بزرگتر اتمی نیز مد نظر است.
بُرد این موشک در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر تخمین زده می‌شود. موشک آگنی-۲ دارای قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای به وزن یک تُن و از نوع موشک بالستیک میان‌برد است.
آگنی II دارای میزان خطای ۴۰ متر می‌باشد و دارای سامانه‌های هدایتی مانند آگنی1 می‌باشد. از پردازنده و سامانه‌های سنجشی پیشرفته ساخت هند بهره می‌برد. موتور دو مرحله موشک از دو مرحله سوخت جامد تشکیل شده است که مرحله اول دارای وزن ۱۰۸۰۰ کیلوگرم و وزن سوخت ۹۳۴۲ کیلوگرم و زمان کارکرد ۴۹ ثانیه است. طول راکت این مرحله ۱۰٫۳ متر می‌باشد. مرحله دوم کوچک‌تر است و دارای وزن۴۲۰۰ کیلوگرم و وزن سوخت ۳۵۷۰ کیلوگرم می‌باشد. زمان کارکرد این موتور ۳۲ ثانیه است و ۴٫۸ متر طول دارد. مرحله اول بعد از کارکرد تقریبی ۵۰ ثانیه موشک را به ارتفاع ۲۴ تا۳۰ کیلومتری رسانده و بعد از موشک جدا می‌شود و موتور مرحله دوم کار خود را آغاز می‌کند. بعد از آن که موشک به ارتفاع ۱۰۰ تا ۱۲۰ کیلومتری رسید موشک مرحله دوم خود را رها کرد و راکت کوچک مرحله آخر که البته جز راکت دو مرحله‌ای به حساب نمی‌آید و به سر جنگنده متصل است، سر جنگنده را که دیگر تنها آن از موشک باقی مانده است را تا ارتفاع ۴۰۰ کیلومتر بالا می‌برد و بعد از دور زدن مسیر مورد نظر در خارج از جو دوباره وارد جو شده و در حالی که دارای درجه حرارت ۳۰۰۰ سانتیگراد است به طرف هدفش در آخرین مرحله پرواز حرکت می‌کند. آگنیII دارای سرعت پروازی ۱۲ ماخ است.
وزیر دفاع آن روزهای هند در سال۲۰۰۱ از تولید محدود این موشک خبر داد و گفت: هند تا سال۲۰۰۵ به ظرفیت تولید۱۸ فروند موشک آگنی II در سال رسیده است. با وجود کارکرد بالای آگنی II این موشک بازدارندگی کامل را برای هند در مقابل چین به وجود نیاورد. اگر چه هند از سال۱۹۹۸ راسما به کشورهای دارای سلاح هسته‌ای پیوست؛ اما حرکت خود را از سال‌ها قبل برای ساخت موشکی که بتواند تمامی چین را مورد حمله قرار دهد آغاز کرده بود. موشک جدید باید از فناوری‌های جدیدی از جمله توانایی فریب سیستم‌های ضد موشک و حسگرها پیشرفته خارج از جو را داشته باشد و همچنین برای افزایش کارایی اتمی به سرجنگنده‌های مجتمع مجهز باشد تا بتواند در یک پرتاب؛ چندین کلاهک هسته‌ای را به طرف اهداف مختلف پرتاب کند.
