قرآن کریم در آیات 118 – 120 سوره نساء به اهداف و برنامه های شیطان درباره ی انسان اشاره دارد. هنگامی که خداوند شیطان را به خاطر سرپیچی از رحمت خویش دور کرد، شیطان سوگند یاد کرد چند طرح و برنامه را درباره ی انسان اجرا کند:
1. گمراه کردن انسان ها (کسانی که سرپرستی شیطان را پذیرفته اند) از راه سرگرم کردن به آرزوهای دور و دراز.
2. دعوت انسان ها به اعمال خرافی و بدعت ها.
3. وادار ساختن انسان ها به تغییر و تبدیل در آفرینش خدا، از طریق راه کارهای فریب کارانه، جایگزین کردن صفات زشت و ناپسند به جای فطرت سالم انسانی.
خداوند در این آیات پس از بیان تخریب های شیطانی هشدار می دهد که اطاعت و پیروی از چنین عنصری (شیطان) خسارت بزرگی را به دنبال دارد. «... و من یتخذ الشیطان ولیاً من دون الله فقد خسر خسراناً مبیناً». [1] (... و هر کس شیطان را دوست بگیرد – نه خدا را – بی گمان زیان می بیند، زیانی آشکار). و بدانید که شیطان هر چه وعده می دهد، دروغی بیش نیست. از چیزهای خوش، ظاهری را به شما عرضه می کند که باطن آنها فلاکت و سقوط است. [2]
برای آگاهی بیشتر در این باره رجوع کنید به نمایه های:
1. فلسفه ی آفرینش شیطان، سؤال 233 (سایت: ۱۷۵۲).
2. شیطان و مرگ، س 398 (سایت: ۸۴۹).
3. ناله و شیون شیطان، س762 (سایت: ۸۰۵).
[1] قرآن کریم، سوره نساء، آیه 119.
[2] بهرام پور، ابوالفضل، نسیم حیات، ص 187 – 188.
منبع: http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa1778
