در ادامه‌ به دیگر جوانب کشور یا بهتر بگوییم، قاره‌ی استرالیا خواهیم پرداخت.

مجموعه‌ی این عوامل و رخدادها به تنوع بسیار بالای گونه‌های جانوری و گیاهی استرالیا منجر شده است. کیسه‌داران (پستاندارانی مانند کانگورو که دارای کیسه هستند) و پستانداران تخم‌گذار توانستند با جفت‌گیری، بر منطقه‌ی استرالیا چیره شوند که اکنون نیز جمعیت زیادی از آنان در سراسر جهان وجود دارد. گونه‌های زیادی از پرندگان توانستند در استرالیا رشد کنند. دانشمندان بر این باورند که پرندگان آوازخوان برای اولین بار در استرالیا تکامل یافته و سپس به دیگر نقاط جهان مهاجرت کردند.

آیا استرالیا یک کشور است؟

مردم بومی استرالیا که در این مکان زندگی می‌کردند از نوادگان انسان‌هایی هستند که در حدود ۴۲ الی ۴۸ هزار سال پیش از اروپا به آن مهاجرت کردند. کاوشگران هلندی در سال ۱۶۰۶ میلادی وارد استرالیا شده و با نقشه‌گذاری سواحل شمالی و غربی آن، این مکان را «هلند نو» نامیدند. اما آن‌ها در این مکان ساکن نشدند. در سال ۱۷۷۰ میلادی، جیمز کوک سواحل شرقی استرالیا را از آن بریتانیا دانست و نام آن را «نیو ساوت ولز» نهاد. دولت بریتانیا در سال ۱۷۸۳ یک تبعیدگاه کیفری در استرالیا تاسیس کرد تا زندانیان خود را راهی آنجا کند. در سال ۱۷۸۸ ساکنان دیگری وارد استرالیا شدند که در نهایت به شکل‌گیری شهر سیدنی امروزی منجر شد.

افزایش بسیار بالای مهاجران اروپایی به سمت استرالیا موجب رشد جمعیت این مکان تا نواحی تاسمانی شد. بریتانیا ادعای مالکیت غرب استرالیا را کرده و در اواسط سده‌ی ۱۸۰۰ میلادی، نیو ساوت ولز را به استرالیای جنوبی، ویکتوریا و کوئینزلند تقسیم کرد. در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم، تب استخراج طلا در استرالیا شدت گرفته و مناطق استعماری تا حدی توانستند استقلال پیدا کنند. از آنجایی که جمعیت ساکنان معمولی و نیز زندانیان تبعیدگاه‌ها در استرالیا افزایش یافته بود، یک میلیون نفر از مردم بومی این ناحیه در پی بیماری‌های مختلف و درگیری‌هایی که در طول ۱۵۰ سال ادامه یافت، جان خود را از دست دادند.

تا سال ۱۹۰۱، مناطق استعماری این مکان به عنوان نواحی مشترک‌المنافع استرالیا تحت امپراطوری بریتانیا شکل گرفتند. در سال ۱۹۳۱، دولت بریتانیا با تصویب لایحه‌ی «آیین‌نامه‌ی وست‌مینستر»، استقلال مناطق استعماری را قانونی دانسته و آن‌ها را به عنوان کشورهای مستقل و خودمختار اعلام کرد. استرالیا در سال ۱۹۴۲ از این قانون پیروی کرد. پس از پایان جنگ جهانی دوم، استرالیا مرزهای خود را برای اروپایی‌ها و در دهه‌ی ۱۹۷۰ برای آسیایی‌ها باز کرد. در سال ۱۹۸۶، استرالیا روابط خود را با بریتانیا قطع کرد که دست دولت این کشور را از قانون‌گذاری در استرالیا کوتاه می‌کرد. امروز، استرالیا از ۶ ایالت نیو ساوت ولز، کوئینزلند، استرالیای جنوبی، ویکتوریا، استرالیای غربی و تاسمانی تشکیل می‌شود. تمامی این ایالت‌ها به جز تاسمانی و جزیره‌ی جنوبی آن، داخل کشور استرالیا قرار دارند. کشورهای همسایه‌ی استرالیا عبارتند از پاپوآ گینه نو، اندونزی، تیمور شرقی، جزایر سلیمان، وانواتو و نیوزلند.

جمعیت استرالیا

جمعیت استرالیا در حدود ۲۲٫۴ میلیون نفر است. این میزان از زمان جنگ جهانی دوم و با سیاست‌های دولت استرالیا در زمینه‌ی مهاجرت، به طور قابل توجهی افزایش یافته است. تقریبا ۲۴٫۶ درصد از جمعیت استرالیا جزو اتباع خارجی بوده و ۴۳٫۱ درصد از آنان نیز دارای پدر یا مادر خارجی هستند. مردم بومی استرالیا، تنها ۲٫۵ درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. طبق تخمین‌ها و برآوردهای صورت گرفته، مجموع جمعیت استرالیا تا سال ۲۰۵۰ دو برابر خواهد شد.

رایج‌ترین زبان موجود در استرالیا، انگلیسی به ویژه انگلیسی استرالیایی است. تقریبا ۸۱ درصد از جمعیت این کشور در خانه به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند. از دیگر زبان‌های موجود در استرالیا می‌توان به ماندرین (۱٫۷ درصد)، ایتالیایی (۱٫۵ درصد)، عربی (۱٫۴ درصد)، کانتونی (۱٫۳ درصد)، یونانی (۱٫۳ درصد) و ویتنامی (۱٫۲ درصد) اشاره کرد. از میان ۲۵۰ زبان بومی استرالیا، ۲۰ زبان مورد استفاده‌ی تمامی گروه‌های سنی این کشور و ۱۵۰ زبان نیز مورد استفاده‌ی نسل‌های مسن‌تر است.

بیش از نیمی از جمعیت استرالیا یعنی چیزی در حدود ۶۱٫۱ درصد آنان مسیحی هستند. کلیساهای مسیحی در توسعه‌ی خدمات آموزشی، سلامتی و اجتماعی این کشور نقش بسزایی ایفا کرد‌ه‌اند.

اقتصاد استرالیا

استرالیا دوازدهمین اقتصاد بزرگ جهان را در اختیار دارد. تولید ناخالص داخلی این کشور بسیار بالا و میزان فقر آن نیز بسیار پایین است. استرالیا با نرخ رشد سالانه‌ی ۳٫۶ درصد، کشوری ثروتمند به شمار می‌رود. برخی از مهم‌ترین صنایع این کشور عبارتند از: استخراج از معادن، ارتباطات مخابراتی، بانکداری و تولید. چهار شهر بزرگ استرالیا از جمله ملبورن، سیدنی، آدلاید و پرت جزو ۱۰ شهر برتر جهان برای زندگی کردن هستند.