نتيجه کار بازيساز بدسليقه

اگر بازي راک‌بند مي‌خواهد مدل زندگي راک‌اند‌رول را به تمامي ارائه دهد، بايد شور و هيجان بيشتري را به بازي اضافه کند، اما در عوض اين بازي به ما 4 جوان عجيب‌ و غريب مي‌دهد که در همه کشورها سفر مي‌كنند و به التقاطي‌ترين گروهي تبديل مي‌شوند که آهنگ‌هاي مختلف گروه‌هاي ديگر را اجراي مجدد مي‌کنند. البته اين بعضي سليقه‌ها را ارضا مي‌کند، اما به سختي مي‌شود گفت اين بازي همان چيزي است که بايد باشد. راک‌بند 3 براي نينتندو DS دقيقا در همان راسته آشناي قديمي حرکت مي‌کند. با تنها 25 آهنگ در دسترس در بازي خيلي بيش از آن که لازم باشد آدم وقتش را با بند‌هاي نه‌چندان راک صرف مي‌کند.

راک‌بند3  همان شيوه ديگر بازي‌هاي سري را پي مي‌گيرد با اين تفاوت که اين جابه‌جايي آن‌که در يک بزرگراه روي دسته گيتار روي نت‌ها ضربه بزنيد بايد 4 ساز مختلف را در آن واحد بنوازيد. اگر بتوانيد چند نت پشت سرهم را به درستي بزنيد، بازي موقتا يکي از خط‌هاي ملودي را براي شما خواهد نواخت و شما مي‌توانيد تمرکزتان را روي سازي که آن زمان به توجه بيشتري نياز دارد بگذاريد. فرمول ساده و سرگرم‌کننده‌اي است. همان فرمولي است که سازنده بازي يعني هارمونيکس در دو نمونه قبلي بازي يعني راک‌بند آنپلاگد و فريکوئنسي از آن استفاده کرده و جواب گرفته است. اين تجربه بازي را به سوي بازي کردن روي کنسول‌ها نزديک مي‌کند (البته جدا از وسايل جانبي خيلي گراني که بايد خريد).

در راستاي حفظ رويکرد آموزشي که در نسخه کنسول بازي راک‌بند 3 ديده شده، نسخه مخصوص دي‌اس يک حالت حرفه‌اي ويژه خودش را دارد. اين حالت از آنچه پيشتر در اين بازي ديده شده بود، فراتر رفته و بازيکن را مجبور مي‌کند در يک زمان همه ساز‌ها را بنوازد. اين ويژگي بازي به شکلي ايده‌آل بازيکن را مجبور مي‌کند به همه گروه نظارت داشته باشد و از سازي به ساز ديگر برود و مدام گوش به زنگ باشد همان سازي را بنوازد که توجه بيشتر او را طلب مي‌کند. وقتي به اندازه کافي نت‌هاي درست متوالي را روي يک خط ملودي بنوازيد، خط مورد نظر خاموش مي‌شود و به شما نشان مي‌دهد که مي‌توانيد خطوط ديگر را بدون اين که افزايش امتيازهايتان متوقف شود بنوازيد. جداي از اين تغييرات حالت حرفه‌اي بازي همچنان تا حدود زيادي مثل همتايش يعني حالت معمولي بازي مي‌شود. ساز جديد کي‌بورد هم اينجا ظاهر شده است، اما حتي اين تغيير هم کاملا به نظر آرايشي و بي‌فايده مي‌رسد چراکه دقيقا همان خطوط ملودي روي گيتار را مي‌نوازد.

چيزي که بازي‌هاي حيطه موسيقي را مي‌تواند به درجه پايين‌تري تنزل دهد، انتخاب موسيقي است. از گروه دورز و فارنر تا پارامور و توکيو هتل، راک‌بند 3 که از معادل کنسول‌‌اش روي پي‌سي منتقل شده است، فهرستي را جمع آوري کرده که سعي دارد همه سلايق موسيقي را راضي نگه دارد. خلاصه اگرچه بازي شامل 25 آهنگ بيشتر نيست، اما شما مجبوريد پيش از اين که بازي را روي دستگاهتان منتقل کنيد به دقت اين فهرست انتخابي را بررسي کنيد. اگر ترکيب گروه موسيقي را دوست داشته باشيد خيلي از بازي لذت خواهيد برد و حتي اگر يکي دو تا از انتخاب‌ها چشم‌تان را گرفته‌است مي‌توانيد سمت بازي برويد. بيشتر اين سفر در راه اتفاق مي‌افتد يعني از سفر كردن در شهر زادگاهتان شروع شده و به سراسر جهان و تکميل کردن اجراها يکي پس از ديگري كشيده مي‌شود. بعضي از اين چالش‌هاي جاده‌اي اوضاع را به هم مي‌ريزد و هدف‌هاي مشخصي را پيشنهاد مي‌کند که ازجمله آنها مي‌توان به گرفتن امتياز جايزه اشاره کرد که متمرکز شدن روي بعضي سازها در بعضي اجراها به همراه مي‌آورد، اما همه اينها تاثير خيلي کمي دارد و نمي‌تواند جريان بازي را عوض کند. همچنان که از شهري به شهر ديگر و ساحلي به ساحل ديگر سفر مي‌کنيد، تکرار مکررات دست از سر شما بر نمي‌دارد و با فاصله کمي دنبال شما در حرکت است. ممکن است يک فهرست آهنگ درخواستي را براي يک اجراي بخصوص تمام کرده باشيد و ببينيد که خيلي از آنها در فهرست اجراي بعدي موجودند. اين طوري پس از تنها چند ساعت بازي‌کردن، احتمال آن وجود دارد که بازي هر چيزي که در چنته دارد را پيش‌پيش براي شما رو کند. با گروه زدن و کامل کردن چالش‌هاي جاده‌اي برايتان هواداران بيشتري به ارمغان مي‌آورد که در ازاي آن مي‌توانيد در مکان‌هاي بيشتري بنوازيد. راه ديگري که براي به وجود آوردن اين پايگاه هواداري در اختيارتان هست کامل کردن چالش‌هاي بخش اصلي بازي است. هرچند انتخاب آهنگ‌ها، صداگذاري و گرافيک بازي اصلا خيره‌‌کننده نيست، اما مي‌توان چند ساعتي را به اين بازي ريتميک اختصاص داد.