روزي بهلول بر هارون وارد شد . هارون گفت :
اي بهلول ، مرا پندي ده .
بهلول گفت : اي هارون ، اگر در بياباني كه آب نيست , تشنگي بر تو غلبه نمايد و به مرگ نزديك شوي ، آيا چه مي دهي تا تو را جرعه اي آب دهند كه عطش خود را فرونشاني ؟
گفت :
صد دينار طلا .
بهلول گفت : اگر صاحب آب به پول رضايت ندهد چه مي دهي ؟
گفت : نصف پادشاهي خود را مي دهم .
بهلول گفت : پس از آنكه آشاميدي اگر ادرارت بند آمد و رفع آن نتواني باز چه مي دهي تا كسي علاج آن مرض را بنمايد ؟
هارون گفت : نصف ديگر پادشاهي خود را .
بهلول گفت : پس مغرور به اين پادشاهي مباش كه قيمت آن يك جرعه آب و يك ادرار كردن بيش نيست .
آيا سزاوار نيست كه با خلق خداي عزوجل نيكوئي كني ؟