روایتی عاشقانه از رویاپردازی‌های دردسرساز
خراسان : نویسنده : احمد صبریان
ایده و قصه اصلی فیلم «متولد 65» برگرفته از یک اتفاق واقعی است که داستان‌پردازی بر اساس آن قصه واقعی شکل گرفته است.پرداختن به مسئله نسل دهه شصت همیشه برای من جذاب بود و در فیلم‌های کوتاهم نیز به این موضوع پرداخته‌ام. پرداختن به دهه 60 برایم مهم بود و به نظرم این نسل، نسل بلاتکلیف و عجیبی است و اتفاقات عجیبی برایشان افتاده است. می‌خواستم فیلمی بسازم که در آن روابط عاطفی، اجتماعی و خانوادگی این دهه را نشان دهم و این ایده یک‌خطی را ارائه کردم که استقبال شد. بازهم می‌توان درباره این نسل حرف زد و به اعتقادم این نسل نه آخر و نه اول کوچه است و در همه حوزه‌ها از اعتقاد و روابطش در وسط کوچه ایستاده است. (مجید توکلی)
دختر و پسری جوان در سالگرد آشنایی‌شان دوست دارند برای یک روز مثل شهرنشین‌های شمال تهران زندگی کنند اما برای رسیدن به آن راهی جز دروغ ورویا پردازی‌های دردسرآفرین نمی‌یابند.مجید توکلی در نخستین تجربه کارگردانی‌اش که در بخش بهترین فیلم و بهترین کارگردانی بخش «نگاه نو» نامزد سیمرغ بلورین سی و چهارمین جشنواره فجر شد با بهره گرفتن از تجربیات دو کارگردان صاحب‌نام سینما«محمدمهدی عسگر پور» به‌عنوان تهیه‌کننده و «رضا میر کریمی »به‌عنوان مشاور، با ایده‌ای نو و ترسیم مناسبات یک زوج دهۀ شصتی با لحاظ کردن لایه‌هایی از درام و طنز هوشمندانه به بحران‌های دیگر اجتماعی هم سرک می‌کشد .«متولد65» نمونه سینمایی داستان‌گو، سرگرم‌کننده و مردم‌پسند است که در سال‌های اخیر بیشتر کارگردانان از آن فاصله گرفته‌اند. فیلم بی‌ادعا، سرگرم‌کننده و جذاب «متولد 65» با داستانی ساده ودلنشین، شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی، فراز و نشیب‌های داستانی و ایجاد طنزهای موقعیت تماشاگرش را تا پایان با خود همراه می‌کند.
****
مجید توکلی در«متولد65» لحظات سرخوشانه دو جوان و عشق میان افشار (پدرام شریفی)و خاطره(هنگامه حمید زاده) و ماجرای یک کلاه‌برداری را در بستری تراژیک و عاشقانه گسترش می‌دهد. وی با پرهیز از کلیشه‌ها و شاخه و برگ اضافی، آدم‌های داستانش را از همان سکانس نخستین به‌گونه‌ای باورپذیر شخصیت‌پردازی و معرفی می‌کند. کارگردان نقطه اوج فیلمش رادرمیانه داستان رقم می‌زند،سکانس‌ها و لحظاتی که با ایجاد طنز موقعیت، هویت آدم‌های داستان جابجا می‌شود و ماجراهایی رقم می‌خورد که بسترساز دیگر اتفاقات فیلم می‌شود. «متولد65» اجرایی سرپا و بازی‌هایی قابل‌قبول دارد و ماجرایی ساده و جذاب را به یک موقعیت پیچیده تبدیل و مخاطب را با قصه درگیر می‌کند. طراحی صحنه و لباس چشم نواز است و تدوین مناسب نیز با کات های بجا در ایجاد تعلیق نقش بسزایی دارد. حرکات دوربین نیز سیال است و با فضای فیلم همخوانی دارد. فیلم بااین که داستان سرراست و ساده‌ای دارد موقعیت‌های تعلیق و هیجان را هم‌زمان در یک لوکیشن محدود ایجاد می‌کند و هر چه پیش می‌رود دایره اتفاقات داستان گسترده‌تر می‌شود. تلاش کارگردان نشانگر این است که با داشتن یک داستان خوب در یک آپارتمان محدود و بدون حضور ستاره‌های سینما هم می‌توان فیلمی بی‌ادعا و سرگرم‌کننده با یک پایان‌بندی مناسب ساخت . «متولد ۶۵» در نمایی لانگ شات در غروبی برفی پایان می‌یابد درحالی‌که افشار و خاطره همچنان به‌سوی سرنوشت مبهم‌شان پیش می‌روند!
*****
«متولد65» اثری قصه‌گو است که باکمی سختگیری می‌توان از منطق قصه‌گویی‌اش نیز ایرادهایی گرفت که البته با توجه به نخستین تجربه کارگردانی توکلی می‌شود از آن‌ها چشم پوشید. فیلم با ریتمی تند و شیطنت‌های افشار و خاطره آغاز ولی از سکانس زندانی شدنِ آن‌ها در آپارتمان ریتم کند می‌شود .مخاطب«متولد ۶۵» با سکانس سرخوشانه آغازین انتظار روایتی واقع‌گرا را در ذهن مخاطب ایجادمی کند اما در طول فیلم اتفاقاتی رخ می‌دهد که امکان وقوع شان در دنیای خارج ازفیلم نادراست. کارگردان بی‌آن که شرایطی برای شیطنت‌های افشار و خاطره فراهم آورد یک باره آن‌ها را به دل مکان‌های مختلفی چون فروشگاه و نمایشگاه خودرو می‌کشاند که کمتر پیش می‌آید بازیچه رویا پردازی های پسر و دختری جوان شوند. بازی بازیگران به‌جز پدرام شریفی و هنگامه حمید زاده تا حدی تیپیکال و رفتار ساکنان آپارتمان به لحاظ شخصیت‌پردازی تک‌بعدی است.
*****
توکلی در «متولد65» روایتگر نسل دهه 60 است و به دغدغه‌های این نسل پرداخته و مشکلات آن‌ها را مطرح می کند. بهای بازیگوشی‌های رویاپردازانه افشار و خاطره در«متولد ۶۵» همچون نشستن در خودروهای گران‌قیمت و لوکس ، سکونت در خانه‌ای مجهز و شیک در شمالی‌ترین منطقه تهران ، صرف غذا در پنت هاوسی با معماری مدرن و داشتن وسایلی گران‌قیمت ،محبوس شدنشان دریک آپارتمان و مواجهه با آدم‌هایی است که قرار است با گفتن دروغ‌هایی به آن ها که بیشتر به شوخی می‌ماند به آرزوهایشان برساند . توکلی اتفاق‌ها و موقعیت‌های درام را به‌گونه‌ای چیده است که زمینه‌ساز گره‌افکنی‌های پی‌درپی و آغاز یک پیچیدگی جدید می شود که البته در دام گزافه‌گویی نمی‌افتد. بازی‌های پدرام شریفی(افشار) و هنگامه حمیدزاده (خاطره) باورپذیر است و تماشاگر را با خود همراه می‌کند.کارگردان نیز بی‌آن که بخواهد بیانیه صادرکند اختلاف طبقاتی و تقابل نسل‌ها را دستمایه درامش قرار می‌دهد. فضای حاکم بر فیلم نوعی سرخوشی را به تماشاگر تزریق می‌کند و او را به دنیایی می‌برد که ساخته‌وپرداخته ذهن رؤیاپرداز زوجی جوان است. «متولد 65» داستان جاه‌طلبی‌های مردمانی است که در جهانی زندگی می کنند به کوچکی آسمان‌خراش‌های شمال پایتخت و خودروهای آخرین‌مدل.
