شرکت هواپیمایی بوئینگ اخیراً طرح هواپیمایی عمودپرواز که دارای روتور متحرک است را به عنوان اختراع ثبت نموده است. این هواپیما دارای حداکثر ظرفیت حمل ۱۰۰ مسافر می باشد. هواپیمای عمود پرواز با ترکیب برخاست عمودی و توان شناور ماندن یک بالگرد با سرعت و برد یک هواپیمای رایج می‌تواند در آینده فرودگاه های کوچک را به قطب مسافربری تبدیل کند.
بوئینگ دارای تجربه‌ی زیادی در هواپیماهای نظامی عمودپرواز از قبیل مدل وی-۲۲ آسپری است، اما هواپیماهای دارای روتور متحرک کنونی تنها مناسب کاربرد نظامی هستند و انواع کوچک آن‌ها مانند آگوست وستلند BA۶۰۹ تنها می‌توانند شش تا ۹ مسافر را حمل کنند. روتورهای متحرک نظامی به علت ویژگی‌هایی که دارند برای کاربری غیرنظامی مناسب نیستند.
به طور مثال، هواپیمای عمودپرواز مدل آسپری و هواپیماهای مشابه دارای پیکربندی بال بالا هستند که برای آن لازم است هواپیما از سازه سنگین‌تر با تقویت‌کننده‌های اضافی برای پشتیبانی از موتورها و همچنین حفاظت از بدنه در صورت سقوط برخوردار باشد.
این پیکربندی نگهداری و سوخت‌گیری را نیز بسیار دشوار می‌سازد. علاوه بر این، هواپیما در این حالت نمی‌تواند در زمان فرود در آب شناور بماند.
مشکل دیگر، نصب موتورهای هواپیماست. بیشتر روتورهای متحرک دارای دو موتور هستند که روی نوک هر بال در پشت روتورها قرار می‌گیرند. این موتورها با هم ترکیب شده و انرژی لازم برای برخاست را از طریق یک محور محرک تامین می‌کنند اما به دلایل امنیتی، هر موتور باید ۵۰ درصد بزرگتر از حد نیاز باشد تا در صورت از کار افتادن یکی از موتورها، دیگری بتواند نیروی لازم را ارائه کند. اگر موتورها با هم مرتبط نباشند، باید بزرگتر ساخته شوند و برای این کار، به پشتیبان بال بزرگتر و با تقویت‌کننده‌های سنگین‌تر برای نگهداشتن موتورهای بزرگ نیاز است.
با استناد بر خبرگزاری ایسنا، بوئینگ در گواهی ثبت اختراع جدید خود به دنبال هواپیماهای منطقه‌ای برای انتقال ۱۰۰ مسافر است. در توضیحات این طرح آمده که روتور متحرک مسافربری بوئینگ مانند یک هواپیمای معمولی دارای بال‌هایی در بخش پائینی بدنه است، نیازی به تقویت‌کننده مخصوص سانحه نداشته و می‌تواند در آب شناور بماند. همچنین، این هواپیمای عمودپرواز دارای قابلیت حمل سوخت را در مخازن بال‌های خود است و می تواند از فرودگاه‌های معمولی به پرواز دربیاید.
یکی از روش‌های بوئینگ برای دست‌یابی به این امر، دور کردن موتورها از محفظه‌ی روتور در سر بال به سمت وسط بال است. با این روش، نیروی هر روتور می‌تواند با چند موتور از طریق یک گیربکس عادی تامین گردد. همچنین هر موتور با قدرت کمتر و اندازه کوچکتر به کار پرداخته و در عین حال، در ترکیب با نیروی موتورهای دیگر می‌تواند انرژی لازم را در صورت غیرفعال شدن یکی از موتورها ارائه کند. علاوه بر آن، موتورها در جای خود ثابت می‌شوند که این کار بسیاری از سیستم‌ها را تسهیل کرده و وزن بال‌ها را نیز کاهش می‌دهد. در حال حاضر این هواپیما در دست طراحی است و هنوز زمان تولید آن مشخص نمی‌باشد.
منبع: ایسنا
