عشق:
عشق است که حقیقتآ مشکل گشاست و هر جا که عقل درمعضلات در می ماند کار عشق آغاز می شود و کار هنر نیز بیشتر با عشق است تا با عقل.پس نه عجب اگر آن فرزانه ی بی بدیل بفرماید«هنر در مدرسه ی عشق نشان دهنده ی نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی. اقتصادی. سیاسی و نظامی است.»
راه خروج از بن بستی هم که شیاطین در دنیای امروز ساخته اند عشق است و این حکمت را نه فقط بسیجیان عاشق این دیار از حضرت امام خمینی (جعلت فداه) آموخته اند .که درلبنان و فلسطین و حجاز و عراق و افغانستان وپاکستان و... نیز هستند عشاقی که نور حکمت این سراج منیر .از فاصله ی فرسنگ ها جانشان را برافروخته است وچشم دلشان را به مخزن اسرار گشوده.خداوند مقرب ترین بندگان خویش را از میان عشاق برمی گزیند و هم آنانند که گره کور دنیا را به معجزه ی عشق می گشایند و شر «نفاثات فی العقد» رابه تعویذ عشق دفع می کنند وراه جهان را به سوی عدل هموار می دارند:اگر نه عقل نیز در این دایره سرگردان است وراه به جایی نمی برد.
مایه ی اصلی هنر نیز عشق است. هنر تجلی بخش شیدایی است و شیدایی هر چه هست در عشق است. مسیحای عشق است که روح شیدایی در پیکر هنر می دمد واگر این نباشد این روح. هنر نیز جز جسدی مرده بیش نیست وعجبا که این خلف صالح حسین بن علی(ع) همچون پدرانش درس سیاست را نیز در مدرسه ی عشق آموخته است .واگرنه این چنین بود کجا می توانست از این ظلمتکده ای که وارثان معاویه بن ابی سفیان با عقل شیطانی خود در جهان ساخته اند راهی به سوی نور بگشاید؟ وقتی شیاطین کار را بدانجا می کشانند که دیگر همه ی راه ها مسدود می نماید جز قنوط وقبول بندگی شیطان. حل مشکل تنها در ید بیضای عشق است...
پس بیاید به یاد اون عاشقایی که رفتند تا ما باشیم عاشق بمونیمو عاشق زندگی کنیمو عاشق بمی ریم...
