جیرجیرک‏ها و ملخ‏ها دو نمونه از حشراتی هستند که ترجیح می‏دهند به جای پریدن، به کمک پاهای دراز عقبی خود بجهند. نرها برای جلب جفت، صدای خاصی تولید می‏کنند. ملخ‏ها این کار را با ساییدن پاهای عقبی به یکدیگر انجام می‏دهند و جیرجیرک‏ها برای تولید صدا (جیرجیر کردن) از بال‏های خود کمک می‏گیرند.

- «لوکاست»‏ها نوعی ملخ هستند که در آفریقا یافت می‏شوند. گاهی ممکن است این ملخ‏ها تشکیل گروه‏های بزرگی را بدهند و با حمله به مزرعه‏ها سبب از بین رفتن آنها شوند.

- بسیاری از ملخ‏ها دارای رنگ‏های روشن و براقی هستند. رنگ‏های تند هشدار دهنده‏اند. این رنگ‏ها به شکارچیان می‏فهماند که ملخ می‏تواند کف تلخ ‏مزه‏ای را به سمت آنها تف کند.

- ملخ‏ها ماهیچه‏هایی قوی در پاهای عقبی خود دارند که سبب می‏شود بتوانند به اندازه قابل ملاحظه‏ای بجهند. ملخ می‏تواند هر بار دوازده برابر طول بدن خود بجهد، مثل اینکه کودکی بتواند از روی یک خانه معمولی بپرد.

- جیرجیرک بوته زارشبیه این جیرجیرک بزرگ سبزرنگ، «کتی دید» خوانده می‏شوند. علت این نامگذاری صدایی است که جیرجیرک نر هنگام جلب ماده از خود در می‏آورد. این صدا شبیه به ادای کلمه «کتی دید» است. جیرجیرک‏های ماده گوش‏هایی به صورت شکاف در پاهای جلویی خود دارند که توسط آنها آواز نرها را می‏شوند.

بیشتر بدانید

- جیرجیرک‏ها و ملخ‏ها برگ‏ها و علف‏ها را می‏خورند. برخی از آنها سایر حشرات را هم می‏خورند.

- هر گونه از این جانوران، صدای آواز ویژه خود را دارد.

- برخی از مردم جیرجیرک‏ها را برای شنیدن آوازشان در قفس نگه می‏دارند.