۶- عن عقبه بن عامر قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «أَیُّکُمْ یُحِبُّ أَنْ یَغْدُوَ إِلَى بُطْحَانَ أَوِ الْعَقِیقِ فَیَأْتِىَ کُلَّ یَوْمٍ بِنَاقَتَیْنِ کَوْمَاوَیْنِ زَهْرَاوَیْنِ، فِى غَیْرِ إِثْمٍ أَوْ قَطِیعه رَحِمٍ، فَلأَنْ یَغْدُوَ أَحَدُکُمْ إِلَى الْمَسْجِدِ فَیَتَعَلَّمَ أوْ یَقْرَأَ آیَتَیْنِ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ خَیْرٌ لَهُ مِنْ نَاقَتَیْنِ وَثَلاَثٌ خَیْرٌ مِنْ ثَلاَثٍ وَأَرْبَعٌ خَیْرٌ مِنْ أَرْبَعٍ وَمِنْ أَعْدَادِهِنَّ مِنَ الإِبِلِ».
عقبه بن عامر س می‌گوید :رسول الله ص فرمود: «چه کسی از شما دوست دارد که هر روز صبح به بطحان یا عقیق برود و بدون این که مرتکب گناه یا قطع ارتباط خویشاوندی شود، دو شتر بزرگ کوهان و زیبا بیاورد؟ بدانید که اگر یکی از شما به مسجد برود و دو آیه از کتاب خدا بیاموزد یا تلاوت نماید، برایش از دو شتر بهتر است. و سه آیه از سه شتر، چهار آیه از چهار شتر، و هر تعداد آیه از همان اندازه شتر، بهتر است» [صحیح مسلم.].
۷- عن ابن عمر قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «إِنَّمَا مَثَلُ صَاحِبِ الْقُرْآنِ کَمَثَلِ صَاحِبِ الإِبِلِ الْمُعَقَّلَهِ إِنْ عَاهَدَ عَلَیْهَا أَمْسَکَهَا وَإِنْ أَطْلَقَهَا ذَهَبَتْ».
ابن عمر می‌گوید: رسول الله (ص) فرمود: «مثال قاری قرآن مانند صاحب شتری است که زانوی آن را بسته باشد. اگر از او نگهداری کند، نزدش می ماند و اگر او را رها سازد، می رود» [ صحیح بخاری و مسلم.].
۸- عن عبد الله بن مسعود قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «بِئْسَمَا لأَحَدِکُمْ أَنْ یَقُولَ نَسِیتُ آیَهَ کَذا وَکَذا بَلْ هُوَ یُنسِّىَ فاسْتَذْکِرُوا الْقُرْآنَ، فَإِنَّهُ أَشَدُّ تَفَصِّیاً مِنْ صُدُورِ الرِّجَالِ مِنَ النَّعَمِ مِنْ عُقُلِهَا».
عبدالله بن مسعود می‌گوید: رسول الله (ص) فرمود: «چقدر بد است برای کسی که می‌گوید: فلان و فلان آیه را فراموش کردم؛ بلکه فراموش گردانیده شده اند. قرآن را زیاد تلاوت کنید؛ زیرا قرآن، زودتر از فرار کردن شتر از سینه مردم، می گریزد» [ صحیح بخاری و مسلم.].
۹- عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «مَا أَذِنَ اللَّهُ لِشَىْءٍ مَا أَذِنَ لِنَبِىٍّ حَسَنِ الصَّوْتِ بِالْقُرْآنِ یَجْهَرُ بِهِ».
أبوهریره می‌گوید : رسول الله (ص) فرمود: «خداوند به هیچ چیز دیگری به اندازه‌ای که به صدای پیامبر خوش صوتی که قرآن را با آواز خوب و صدای بلند می‌خواند، گوش نداده است» [ صحیح بخاری و مسلم.].
۱۰- عَنْ أَبِى مُوسَى الأَشْعَرِىِّ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «مَثَلُ الْمُؤْمِنِ الَّذِى یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ الأُتْرُجَّهِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا طَیِّبٌ، وَمَثَلُ الْمُؤْمِنِ الَّذِى لاَ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ التَّمْرَهِ لاَ رِیحَ لَهَا وَطَعْمُهَا حُلْوٌ، وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِى یَقْرَأُ الْقُرْآنَ مَثَلُ الرَّیْحَانَهِ، رِیحُهَا طَیِّبٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ، وَمَثَلُ الْمُنَافِقِ الَّذِى لاَ یَقْرَأُ الْقُرْآنَ کَمَثَلِ الْحَنْظَلَهِ، لَیْسَ لَهَا رِیحٌ وَطَعْمُهَا مُرٌّ».
أبوموسی أشعری می‌گوید: رسول الله (ص) فرمود: «مؤمنی که قرآن می‌خواند و به آن، عمل می‌کند مانند ترنجی است که طعم خوبی دارد و هم از بوی خوشی برخوردار است. و مؤمنی که قرآن نمی‌خواند ولی به آن، عمل می‌کند مانند خرمایی است که طعمش شیرین است ولی بویی ندارد. و مثال منافقی که قرآن می‌خواند، مانند ریحانی است که بویش خوب ولی طعمش تلخ است. و مثال منافقی که قرآن نمی‌خواند، مانند حنظله (هندوانه ابوجهل) است که هم طعمش تلخ یا ناپاک است و هم بوی تلخی دارد» [ صحیح بخاری و مسلم.].
۱۱- عَنْ أَبِى هُرَیْرَهَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : «مَنْ لَمْ یَتَغَنَّ بِالْقُرْآنِ فَلَیْسَ مِنَّا».
أبوهریره می‌گوید: رسول الله (ص) فرمود: «هر کس، قرآن را با صدای خوب نخواند از ما نیست» [صحیح بخاری.].
……………………………
برگرفته از کتاب: فضایل صحیح آیات و سوره‌های قرآن کریم
نویسنده: فخرالدین بن زبیر بن علی محسنی:مترجم:عبد القادر ترشابی
منبع: پایگاه اطلاع رسانی وااسلاماه
