فردایی بهتر
چرا ما باید منتظر باشیم و انتظار چه تأثیری در زندگی ما دارد؟ انتظار کشیدن و منتظر بودن، یک فایده و نتیجه ی بزرگ دارد و آن این که خشنودی حضرت حجّت (عج) را به دنبال دارد.
چرا ما باید منتظر باشیم و انتظار چه تأثیری در زندگی ما دارد؟ انتظار کشیدن و منتظر بودن، یک فایده و نتیجه ی بزرگ دارد و آن این که خشنودی حضرت حجّت عج را به دنبال دارد. این وعده ی بزرگ خداست که یک امام معصوم برای ما می آید. حالا اگر ما منتظر امام زمان عج باشیم، اوّلاً حرف خدا را قبول کرده ایم، ثانیاً قدرت اسلام را پذیرفته ایم و به آن ایمان آورده ایم. یعنی اسلام قدرت دارد که یک انسان کامل به صحنه بیاورد و به کمک آن حضرت، نور اسلام همه جهان را فراگیرد و عدل را حاکم کند. این منتظر بودن، دلیل دینداری ماست. ولی اگر کسی کوتاه بیاید، معلوم می شود که اسلام را هنوز نشناخته است.
اگر ما منتظر نباشیم، می گوییم زندگی همین است که امثال چنگیز و رضاخان و لنین و بوش و سایر ستمگرانِ دنیا، بر ما حاکم شوند. چرا ستمگران و حاکمان ظالم، رنگ خود را بر همه مردم و جامعه ها زدند ولی نتوانستند شیعه را رنگ بزنند؟ چرا شیعه، قدرت مقاومت دارد؟ برای این که هر کس هم حاکم شود، شیعه می گوید ما امام زمان عج می خواهیم. یعنی مقاومت شیعه در مقابل ستم و ستمگر با اعتقاد به ظهور امام زمان عج زیاد می شود.
تجربه های تاریخی از بهترین عبرت ها و ذخیره هایی است که نشان می دهد شیعه با «انتظار» نجات می یابد. تاریخ گواه است که زنان و مردان شیعه به جهت انتظار، رنگ حکومت های ستم را به خود نگرفتند. چه شد که آتاتورک در ترکیه توانست این همه افکار مردم را تحت تأثیر قرار دهد، ولی رضاخان نتوانست ملّت ایران را به رنگ خود دربیاورد و مدّتی طولانی بماند؟ هدف رضاخان و آتاتورک هر دو نابودی اسلام بود، ولی ملّت ایران چون چشمش به حکومت امام زمانش است، همین عقیده نگذاشت به روزگار مردم ترکیه دچار شوند.
انتظار باعث می شود که امیدمان به یأس مبدّل نشود، ولی اگر ما اهل انتظار نباشیم وقتی دیدیم که دنیا رنگ کفر گرفته است، به خود و دیگران می گوییم حالا که همه جا را کفر گرفته است، پس ما هم باید کافر شویم، ولی کسی که منتظر است، اندیشه اش این است که دنیا، بی خود رنگ کفر به خود گرفته است، باید رنگ حق را بگیرد، حتّی اگر این کفر، عالم گیر هم شده باشد.
عشق به حکومت امام زمان عج نجات دهنده است به دو دلیل:
1- همین امروز، رنگ کفر را نمی پذیریم.
2- منتظر هستیم بلکه فردا بیاید و در کنار او باشیم و این است که خدای حکیمِ مهربان این لطف را از ما دریغ نمی کند.
پس منتظر امام زمانعج بودن، نمی گذارد از پویایی بیفتیم و در خود بپوسیم و از حیات خود بهره لازم را نبریم، بلکه متوجّه هستیم، یک زندگی، ماوراء این زندگی معمولی، ممکن است محقّق شود، پس چرا تسلیم مرگ شویم و زندگیِ سرد و غروب گونه، دنیایی را بپذیریم و در جهنّم یأس بمیریم؟ در حالی که جا دارد زنده و پرحرارت و امیدوار، زندگی کنیم و از انتظار باز نایستیم و انتهای دنیا را تاریک نپنداریم و هم اکنون از پای ننشینیم. انتظار، سخن بلند بیداردلانی است که ندا می دهند چرا ما اسیر فرهنگ باطل دنیاداران شویم و خود را ببازیم، دنیا باید رنگ حق به خود بگیرد و به خود آید.
و در راستای این بیداردلی، هر روز، خود را در اردوگاه امام زمان شان احساس می کنند و در کنار امامشان برای آیندة جهان نقشه می کشند، به طوری که با امام معصوم، هم احساس خواهند شد. به همین جهت از حضرت باقر(ع) نقل شده است: اگر کسی قبل از ظهور حضرت بمیرد ولی نظرش بر امامش باشد و آن امام و آن مقام را بشناسد، مثل کسی است که در کنار آن حضرت باشد: «... وَ مَنْ ماتَ عارِفاً لِإِمامِهِ کانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ فی فُسْطاطِهِ» یعنی هرکس بمیرد و به مقام امامش آگاه باشد، همچون کسی است که در کنار امام و در زیر خیمه گاه حضرت به سر برده است.
