سعید توفیقی
ورود کاروان به کربلا
امروز آقا شور و حالت بی بدیل است
انگار هنگام نزول جبرئیل است
سرشار از انّا الیه الرّاجعونی
آیات استرجاع تو بانگ رحیل است
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
از ذوالجناح آن عرش پیما مرکب خود
بر خاک نازل گشتی و در زیر لب خود
هذا قریر العین می گفتی پیاپی
انگار که دل کنده ای از زینب خود
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
جبریل آمد تا رکابت را بگیرد
شاید که یک کم از شتابت را بگیرد
گفتم که این امّن یجیب از چیست؟ گفتی
شاید دعایم اضطرابت را بگیرد
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
در مَنظر چشمان دل نازک ترین ها
یعنی به پیش دیده ی محمل نشین ها
دِرهم عطا کردی و ملک خود خریدی
از مستجرهای خودت در این زمین ها
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
مانند باران تا که شر شر می زنی تو
بر شیشه ی قلبم تلنگر می زنی تو
حس می کنم که چادرم در دست باد است
در این زمین وقتی که چادر می زنی تو
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
در خواب دیدم نیزه ها روی تن توست
در دست من یک تکّه از پیراهن توست
فهمیدم از اشک تو و دلشوره ی خود
تعبیر خوابم کربلایی گشتن توست
یعنی بدان زینب که این پایان خط است
چون وعده ی من با خدا بین دو شطّ است
