قرآن در شعر و ادب فارسی

حافظا خلد برین خانهٔ مــوروث مــن است

                                                                 انـدر ایـن مـنـزل ویـرانـه نشیمن چـه كنـم

دیوان، ص364

«خلد برین خانهٔ موروث من است» بنیاد گرفته از آیاتی است كه بهشت را میراث نیكان و پاكان دانسته، مانند:«تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتی نُورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ كانَ تَقِیّا؛ این است بهشتی كه به بندگان پارسای خویش میراث می‌دهیم»( مریم، آیهٔ 63‌ )؛ «وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتی اُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُم تَعْمَلون؛ این است بهشتی كه در برابر آنچه كردید، به ارث می‌برید»( زخرف، آیهٔ 72)؛ «اُولئكَ هُمُ الوارثُون. اَلَّذِینَ یَرِثُونَ الفِرْدوسَ هُمْ فِیها خالِدون؛ اینانند [اشاره به مؤمنان] میراث برانی كه بهشت را به ارث می برند و در آن‌جاودانه‌ان»( مؤمنون، آیهٔ 10 و11‌‌.)

از نـامـهٔ سیــاه نـتـرسـم كـه روز حـشـر

                                                                 با فیض فضل او صد از این نامه طی كنم

دیوان، ص367

بنیاد گرفته از آیاتی چون: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً…؛ از بخشایش خدا نومید مباشید كه خدا همهٔ گناهان را می‌بخشاید».( زمر، آیهٔ 53 )