یکی از شاخه های حیا این است که انسان نسبت به اوامر و نواهی الهی در خفا و آشکار مراقب باشد.
می‌خواهی بی‌حیا نباشی، اتّفاقاً ابتدا مهم این است که در خفا،مراقب باشی و بعد در آشکار. لذا در تنهایی‌ات هم بی‌حیا نباش، یعنی چه؟ خیلی مواظب باشد، مراقب باشد، چه در نشستن، چه برخاستن و ... . در تنهایی نعوذبالله چیزهایی نبیند. اگر حیا را در تنهایی رعایت کردی، در علن صددرصد بیشتر است. کسی که در سرّ و خفایش، باحیاست، صددرصد در علن هم حیا دارد.
برگرفته از درس اخلاق آیت الله قرهی
