سروده آقای بهزاد آریانژاد در وصف شهدای مظلوم منا
سالها عشقی درون سینه بود
همچو کوهی عشق آن دیرینه بود
عشق ما بودی ز آن بیت عتیق
تا که شاید دیدن حسن رفیق
آن رفیقی را که صاحبخانه است
شایدی دیدار او آید بدست
آرزو بودی مرا اندر طواف
همچو مرغی را که باشد لانه قاف
دستهایی مهربان آید مرا
اندرون خانه یا اندر سرا
لیک حادث شد اندر آن روز بزرگ
تشنگان خون چو انبوهی زگرگ
گرگها بودند و زائر تشنه بود
دست یاری سوی عدوان را چه سود
آفتاب هم مثل عاشورا شدید
العطش ها دم به دم آمد پدید
آفتابی داغ و انبوهی ز مرد
این حکایت ناقل اندوه و درد
حاجیان بر دست خادم شد شهید
خادم قاتل به عالم کس ندید
اندر آن روزی که می باشد سعید
حاجی از جام شهادت سرکشید
وصل دیگر نیست اندر این سرا
تا که گیرد عاشقی دست مرا
