روزنامه ایران ورزشی: نتیجه‌ای که کسب کرد و تلاشی که نشان داد، شاید از نگاه عموم مردم که حالا با مدال کیمیا علیزاده شادند، اتفاق خاصی نباشد اما مهسا جاور، یکی از چهره‌هایی است که در بین 63 نفر اعزامی به المپیک ریو، همه آنچه در توان داشت را نشان داد و ثابت کرد که اگر در قالب یک برنامه منظم و مدون باشد، می‌توان آرزوهای بزرگی برایش داشت. او بر خلاف بیشتر مسافران ریو که این روزها استراحت می‌کنند، خیلی زود تمریناتش را آغاز کرده و در این فاصله مراسم ازدواجش را هم برگزار کرده است. همین دو برنامه نشان می‌دهد این بانوی قایقران چه روزهای سختی را پشت سرگذاشته و هنوز هم وقت استراحت پیدا نکرده است و امروز باید تلاش کند تا نظر مربیانش را برای حضور در قهرمانی آسیا جلب کند.
بعید می‌دانم با برنامه‌هایی که داشتی، خستگی سفر به ریو از تنت درآمده باشد.
دقیقا همینطور است. به محض اینکه از ریو برگشتم، مراسم ازدواجم بود. چاره‌ای هم نداشتم. از یک سال قبل سالن را گرفته بودیم و وقتی سهمیه گرفتم، محسن (قهرمان ووشو جهان و همسر مهسا جاور) گفت که برنامه‌مان را به خاطر المپیک عقب نیندازیم. من هم قبول کردم و قبل از رفتن به المپیک، تمام اقدامات مربوط به مراسم را انجام دادیم و به محض اینکه آمدم، مراسم را برگزار کردیم و دو روز بعد هم تمریناتم را شروع کردم.
چقدر عجله برای شروع تمرینات.
چاره‌ای نداشتم. چند روز دیگر رقابت‌های قهرمانی آسیا را در پیش داریم و من باید برای این رقابت‌ها آماده شوم.
آقای فرزام به‌عنوان مربی‌ات چند روز قبل گفتند که شرایطت خیلی خوب نیست.
ایشان حق دارند. خودم هم می‌دانم خیلی خوب نیستم. من در 5 ماه، سه بار مجبور شده‌ام به پیک برسم و کسی که ورزشکار باشد، خیلی خوب متوجه می‌شود که چقدر این شرایط برای یک ورزشکار سخت است. من مجبور شدم مدتی قبل به خاطر گرفتن سهمیه به پیک برسم. بدنم در آن موقع بسیار خوب بود. بعد مدت طولانی در اردوهای برون مرزی تمرین کردم و به المپیک رفتم. المپیک هم پیک دومم بود و حالا باید برای پیک سوم تمرین کنم. خیلی سخت و فشرده دارم تمرین می‌کنم اما بدنم خسته است و این خستگی اذیتم می‌کند. من به محض اینکه برگشتم، تمرینم را شروع کردم و الان یک هفته‌ای است که در تهران تمرین می‌کنم اما هنوز به رکوردهایی که می‌خواهم نرسیده‌ام. اگر شرایط بدنم مثل کسب سهمیه باشد، می‌روم.
اگر مثل رقابت‌های المپیک باشد، چطور؟
در المپیک همه تلاشم را کردم اما از خودم راضی نیستم. مشکلاتی در مسیر آماده‌سازی‌ام بود که شرایطم را به هم ریخت و رکوردم در المپیک چیزی که می‌خواستم نشد.
چه مشکلاتی؟
می‌دانید که حدود دوماهی در اروپا تمرین می‌کردم و برنامه‌ام این بود که از پرتغال به برزیل بروم اما دو هفته مانده به مسابقات ویزایم تمام شد و مجبور شدم به ایران برگردم. اگر این اتفاق نیفتاده بود، یک سفر طولانی را پشت سر نمی‌گذاشتم، ضمن اینکه مجبور نبودم دو هفته از تمریناتم که باید فشار اصلی را می‌آوردم، در پیست هزار متر که برای من غیر استاندارد بود، تمرین کنم. پیستی شلوغ که کلی قایق کایاک و کانو و ... هم بود. من در این شرایط آماده شدم که این موضوع پیش از المپیک تمام برنامه ریزی‌هایم را به هم ریخت و من را از رکوردی که می‌توانستم بزنم دور کرد. البته نمی‌گویم فدراسیون مقصر است؛ شاید تقصیر از خودم است که باید حواسم به زمان ویزایم می‌بود.
با وجود این اتفاق ها، نمی‌توانی تاثیر مثبت المپیک را در خودت نادیده بگیری.
اصلا. من بعد از المپیک، ورزشکار دیگری شده‌ام. این مسابقه، نگاه آدم را تغییر می‌دهد. با بهترین‌های دنیا مسابقه داده‌ام و حالا ذهن بازتری برای آینده دارم. من امروز از خودم توقع خوشرنگ ترین مدال بازی‌های آسیایی را دارم و فارغ از اینکه در قهرمانی آسیا چه اتفاقی بیفتد، حتما بعد از مدتی استراحت، قوی‌تر برمی‌گردم و طوری شروع می‌کنم که بتوانم در بازی‌های آسیایی به بهترین مدال برسم.
این نگاه که بهترین بوده‌ای و به المپیک رفته‌ای، باعث نمی‌شود توقع داشته باشی که بدون انتخابی راهی قهرمانی آسیا شوی؟
به هیچ وجه. من با صلاحدید آقای فرزام در هر مسابقه‌ای که لازم باشد شرکت می‌کنم و قطعا اگر خوب باشم، آقای فرزام مرا برای رقابت‌های قهرمانی آسیا انتخاب می‌کند. خودم هم دوست ندارم در هر شرایطی به مسابقه بروم. این همه زحمت می‌کشم که نام خوبی از خودم و ایران به جا بگذارم، اینکه صرفا به یک سفر بروم، برایم بی ارزش است. الان هم دارم تلاش می‌کنم به رکوردهای مورد نظر برسم و در انتخابی که دوشنبه برگزار می‌شود، خودم را نشان دهم. اگر رکوردم خوب نباشد، خودم راضی نمی‌شوم به قهرمانی آسیا بروم چون حق کسی است که رکورد بهتری از من دارد. من دوست دارم در هر مسابقه‌ای که حاضر می‌شوم، برای مدال بجنگم. مسابقه بدون مبارزه برایم ارزشی ندارد.
با چیزهایی که در المپیک دیده‌ای، دلت نمی‌خواهد با مربی خارجی کار کنی؟
من از زحمات آقای فرزام ممنونم. ایشان در این مدت چیزی نه برای من و نه برای بقیه بچه‌ها کم نگذاشته‌اند. شاید یک مربی خیلی خوب خارجی در حد المپیک باشد، پیشرفت ما بیشتر می‌شود اما اگر قرار است یک مربی معمولی باشد، بهتر است این اتفاق نیفتد چون قطعا با آقای فرزام بهتر نتیجه می‌گیریم.
