اشعار سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا (س)

دست خدا چو دست به سوی خدا گرفت
در اصلْ مصطفی ز علی اذن را گرفت
دیدند خواستگار علی بود ظاهراً
یک روح بود عشق ولی در دو تا بدن
زهرا اگر نشست علی هم به پیش رفت
الحق علی به خواستگاری خویش رفت
زهرا همان علی ست ولی در پس حجاب
غیر از بلی چه چیز به حیدر دهد جواب؟
تو حیدری و هر چه که فریاد زد سروش
پیدا نشد برای تو در عرشْ ساق دوش
بی ساق دوش آمده بر دوش ذوالفقار
دست خدا نموده به پا کفش وصله دار
دنیا شنید گر چه ز لب های مصطفا
در اصل خطبه خواند برای شما خدا
چون در شب زفاف شما فرش می شود
با این دلیل عرش خدا عرش می شود
سابیده اند قند ستاره به تور ابر
در عقد هم شدند دو تا رشته کوه صبر
زَوّجتُ عشق جزءِ سپاه علی در آ
اَنکَحتُ فاطمه به نکاح علی در آ
شاعر:مهدی رحیمی

 و جهان گستره ی سفره ی سور است و سلیمان نبی ران ملخ بر لب خود دارد و بر درگه این خانه چو مور است و خدا آینه دارد و در آن آینه منصوره و منظوره ی حق گرم حضور است و بساط شعف آل محمد همه جور است و نبی آیه ی تزویج دو دریا ی پر از عشق و صفا را به لبش دارد و دارد همه ی هستی خود را به کف ساقی مستیّ و پسر عم خودش می دهد و شاد از این وصلت فرخنده شده. بار دگر خنده ی به روی لب او زنده شده. از نفس قدسی او سلسله ی آل نبی و علی و فاطمه پاینده شده.
بگذارید از آن لحظه بگویم که علی عشقِ گُل سرسبد حضرت حق، فاطمه را در دل خود داشت و می خواست بگوید به نبی راز دلش را و بگوید که دلش در گرو عشق زنی حوریه رو، حوریه خو گشته گرفتار! در این حول و ولا بود که پیغمبر اسلام بفرمود: علی! حرف دلت را تو بگویی و نگویی، بخدا فاطمه ام مال تو هست و همه آمال تو هست و به یقین سلسله ی آل من و آل تو هست و بخداوند قسم امر خداوند چنین است، همین است که تو مالِ گُلم فاطمه باشی و بباشد گل من فاطمه هم مال علی.
بگذارید از آن لحظه بگویم که ملائک همه صف بسته و لبریز سکوتند که تا فاطمه یک "یا علی" از عمق دلش گوید و بر امر خداوند جلی، خواستگاری علی، خواسته ی قلب نبی، از دل و جان یک "بله" گوید و بگوید که منِ فاطمه تا روز جزا، روز ابد مال علی هستم و سر سلسله ی آل علی هستم و هستم به تمام لحظات غم و شادی علی، سایه صفت در پی و دنبال علی! نیز در آن یک "بله اش" که به بِ آن، آن بِیِ بسم الله و آن لِ که همان لیله ی قدرست و هِ که، نور همای حسنین اند، سروری شده مخفی که چو چرخاند زبان را به اذن پدر خویش و تا گفت: "بلی"، حور و ملائک، همه در ارض و سما، هلهله و ولوله و شور نمودند که این روز، مبارک! که این روز دل افروز، مبارک! مبارک بود این وصلت بی مثل و مثل! در دل عشّاق بود  لذّت آن همچو عسل!
بگذارید از آن لحظه بگویم که نبی دست گلش، فاطمه را دست علی داد و بفرمود که این دسته گل حضرت حق است و امانت به تو من می دهم و در پی بهداری او خوب بکوش و مگذار آنکه تکانی بخورد در دل او  قطره ی آبی. چرا؟ چونکه وجودش ز بهشت است و تنش حور سرشت است و مبادا که نسیمی زکنار رخ او تند تر از حرکت پروانه عبوری بنماید و تو آن لحظه نباشی به کنارش!
بگذارید نگویم که چه شد بعد رسول مدنی، از اثر ظلم همان قوم دنی، دست علی بسته شد و فاطمه بشکسته شد و بازوی حوریه از آن ضربه ی پی در پی بغض علوی خسته شد و حسرت دامان علی در کف او ماند و فریاد برآورد: علی! شیر خداوند! علمگیر خداوند! مبادا که تصور کنی ای شاه، غریبی! حبیبی، منم یار و نگهدار و سپهدار و علمدار سپاهت! بگذارید نگویم که چه آمد به سر دسته گل ختم رسالت.

شاعر : امیر عظیمی

هوای سینه ی دنیا چو عرش اعلا بود
و نور عشق میان زمین و بالا بود
مدیحه خوانی داوود می رسد امشب
در این شبی که شفق هم نوای دریا بود
دل زمین خدا شوق پر کشیدن داشت
و آن کرانه که در اوج ناکجاها بود
می نشست حضرت موسی به طور عشق علی
و شور و شوقِ دگر در دل مسیحا بود
تمامی شعف جلوه ی خداوندی
میان خنده ی پیغمبرش هویدا بود
خرابی دل عالم شدست آبادش
خوشا به حال نبی که علی ست دامادش
شاعر:مسعود اصلانی

هستی علی بسته به این خطبه جاریست
این ضربه آخر به گمان کاری کاریست
تا کور شود چشم حسودان دو عالم
امروز جواب قاطع فاطمه آریست

شاعر : اصغر چرمی

از عرش فرشته ها اگر می آیند
به جشنِ دلِ پیامبر می آیند 
زهراست عروس و شاه داماد علی
این دو چقدر به یکدگر می آیند!
شاعر:علی اکبر لطیفیان

بادا مبارک ، بر آل طه
جشنِ وصالِ ، علی و زهرا
دیدنی می‌باشد روی دو دلبر
طلعت کوثر و ساقی کوثر
جان فدای این ، دو یار مسرور
دو سوره ی عشق ، دو آیه ی نور
ای دل و دلبر ، زهرا یاحیدر
******
ای یار مولا ، زهرا یا زهرا
دلدار زهرا ، حیدر یا مولا
در این ولیمه ی خوب و دل آرا
پیغمبران همه مهمان طاها
با یاس و گلاب ، با دسته ی گل
تهنیت گویند ، بر ختم رسل
ای دل و دلبر ، زهرا یاحیدر
******
یا رب ما غرقِ ، اندوه و دردیم
بر درگه تو ، حاجت آوردیم
یا رب به حق این عروس و داماد
مسلمین را نما پیروز و شاد
به حقّ حیدر ، به حق زهرا
بر ما برسان ، مهدی ما را
ای دل و دلبر ، زهرا یاحیدر

جلوه خورشید و روی ماه و اختر دیدنی است
 رقص نور کهکشان ها بار دیگر دیدنی است
در میان آسمان رنگین کمانی بسته عشق
 جلوه نورانی خورشید انور دیدنی است
حرف شیرین می زنند اکنون همه خلق جهان
  موسم شادی بود دنیا سراسر دیدنی است
باغبان پیوند زد امشب نهالی با نهال
 در بهار عشق، این نخل تناور دیدنی است
در شب تزویج زهرا با علی ای دل بگو
تارک نورانی و روی پیمبر دیدنی است
در کنار حوض کوثر گفت جبریل امین
 ازداوج کوثر و ساقی کوثر دیدنی است
آسمان در آسمان با چشم دل گر بنگری
 بال و پر بگشودن این دو کبوتر دیدنی است
بهتر از بشگفتن هر غنچه ای در باغ عشق
  روی لب لبخند نورانی حیدر دیدنی است
پای میزان عمل وقت شفاعت اهل دل
 چهره مولا و زهرای مطهر دیدنی است
چون «وفائی» در هوایش ذره ای باش و ببین
جلوه مهر منیر و ذره پرور دیدنی است 
شاعر:هاشم وفایی

آفرینش همه در عیش و نشاطند و سرور
نور را کرده چو تزویج خداوند به نور
آیۀ نور علی نور بوجه اطلاق
یافت بر همسری حیدر و زهرا مصداق
عاقد عقد خدا شاهد جبرییل امین
مجلس عقد کنان بزمگه عرش برین
دفترش لوح و قلم کاتب و آمر ازلی
فاطمه همسر شایسته و داماد علی
فاطمه غنچه لب چون به اجازت بشگفت
تهنیت ذات خداوند به پیغمبر گفت
گوئیا شاهد بزم ازلی شد مشهود
بعلی فاطمه تا چهره رخشنده نمود
گرد آن حجله گه قدس ملایک به طواف
همه با دستۀ گل از پی تبریک زفاف
کف زنان جمله حوران بدرود و بسرود
در عروسی دو محبوب خداوند ورود
ماه و خورشید شد از بهر ضیاء آینه دار
آسمان اختر رخشنده بسی کرد نثار
بحر عصمت چو بدریای ولایت پیوست
لؤلؤ و مرجان از آن هر دو حق آورد بدست
چیست آن لؤلؤ و مرجان که خدای ازلی
زیب گنجینۀ خود ساخت و زهرا و علی
آن دو شهزاده آزاده ولی ذوالمن
که شبیر است و شبریاکه حسین است و حسن
کرد زانروز که حق عالم هستی ایجاد
کس ندیده است چنین تازه عروس و داماد
بفرستید همه بهر نزول برکات
به جمال علی و فاطمه بی حد صلوات
چون شریفی به تولای علی دلشاد است
دگر از رنج و غم هر دو جهان آزاد است

یک مرد وزن مکمل هم در کنار هم
آیــینه وار هـــردو یشان بیـــقرار هم
مـعنای اصـلی لغـت خـانـواده انـــد
مست نگاه یکدلی و می گسار هم
این زندگی بنا شده بر پایه های عشق
بی اعـتنا به ثــروت و دار ونـدار هم
یک خـــانه محقر و یک قطـعه حصیر
سـرمایه های اصلی شان اعتبار هم
کانون گـرم پروش غنچه های یاس
پیــوندشان وقوع و طــلوع بهار هم
در آسـمان عـاطفه این ماه و آفتاب
چرخیـده اند تا به ابد در مدار هم
عاقد خـدا و مهریه آب و سکوت محض
آری شدند هم نــفس روز گار هم
و این دو بیتی هم به عشق حضرت حیدر (ع):
رفتن به بهشت قرب حق آسان است
راهی که علی رفت ره رضوان است
ای سنــی بدبخــت به بــی راهِ مـرو
این ره که تو میروی به ترکستان است

شاعر : وحید قاسمی

رو لب عاشقا سرود و زمزمه مبارکه
شورِ وصال دل و دلبر به همه مبارکه
فرشته ها نقل می ریزن ، کِل میکشن کف میزنن
      جشنِ عروسیِ علی و فاطمه مبارکه
رسید از آسمونِ عصمت ، آیه های نور و تبارک
همصدا با اهلِ سماوات ، بگو بگو بادا مبارک
یازهرا یاعلی
******
دلِ تمومِ نوکرا رها زِ غصه و غمه
هر چی بخونم از کرامتِ شما بازم کمه
اول ذی الحجه و جشنِ وصلِ دو نورِ خدا
عیدیِ کلّ عاشقا دستِ رسولِ اکرمه
ایشالا در مکتبِ ایمان ، دل همه خوشحال و شاد شه
به حقّ این زوجِ الهی ، نسل پاک شیعه زیاد شه
یازهرا یاعلی
******
به حریم کوثر و هم ساقی کوثر فقیریم
ایشالا ما که تا ابد به مهر این دو اسیریم
مجلسِ جشنِ عروسیِ این دو نورِ رحمت و
با نابودیِ دُشمنا توی مدینه بگیریم
نوکریِ برای اینها ، سرتاسرش برا ما سوده
آرزوی امّت اسلام ، نابودیِ آلِ سعوده
یازهرا یاعلی

فرشتگان خدایی به عرش رحمانی
همه به حال شعف در پی چراغانی

به کف زنی شده مشغول بهر پیوندی
و می کنند به سوی زمین گل افشانی

در آسمان مدینه زنند بال و پری
به دور خانه طاها (ص) حبیب ربانی

به روز اول ماهی که هست ذی الحجه
مدینه گشت مهیا برای مهمانی

مدینه غرق سرور است بهر پیوندی
میان دو گل خلقت کمال انسانی

یکی بود گل دردانه رسول خدا (ص)
یکی بود علی (ع) آن شهریار ایمانی

بخواند خطبه پیمبر برای این پیوند
و دست بدست بداده دو یار جانانی

نهال پاک امامت برفت در دل حاک
که رفته رفته دهد میوه های روحانی

بسی رضایت پروردگار حاصل شد
ز ازدواج پر از سادگی و آسانی

ز وصلتی که شود در تمامی اعصار
نمونه ای ز بهین شیوه مسلمانی

الا تو حضرت صاحب (عج) عطا نما صله ای
به شاعری که کند اینچنین ثنا خوانی

شاعر : اسماعیل تقوایی

امشب عروسی نه شب عید وصال است
آیینه پیش آب در اعلی کمال است
پیمانه لبخندی بروی باده انداخت
شرب مدام ما از این جلوه حلال است

آیینه آوردند و دل از ماه بردند
لبخند شیرینش گه و بیگاه بردند
زهرا خودش باشد توان توامانش
دیگر سپر از مرد خاطر خواه بردند

جبریل ریسه بسته عرش و آسمان را
میکال آراید تمام کهکشان را
لب را به خطبه باز کرده تا که راحیل
ظهلیل بنشانده زمین رنگین کمان را

کادو سلیمان می دهد انگشترش را
حوا نموده پیشکش سیم و زرش را
لرزید مولا و چو سیب سرخ گردید
وقتی که مه تاباند روی اطهرش را

انداخت اسرافیل، شیپور و دف آورد
از عرش جبراییل صدها مصحف آورد
آواز خوان داوود با صوت ملیحش
تبریک گویان از ملایک او صف آورد
کشتی نوح آماده ی زوج بتول است
فرمانده ی کشتی فقط شخص رسول است
تزیین کند کشتی خود نوح نبی چون
این پیشکش اینگونه که باشد قبول است

عطر ولیمه برده هوش عرشیان را
شام عروسی مست کرده هر دهان را
اینجا که دیگ شام هم از عرش آید
آزین ببندند دستپخت حوریان را

شیرینی لبخند زهرا را علی دید
سرخی سیب روی مولا را نبی چید
خوشحالی این دو کنار هم چه زیباست
این را نبی از پاکی آیینه فهمید

زهرا و حیدر نامشان با هم قشنگ است
بی هم دل عشاق بارانی و تنگ است
آنکس که قصدش هجر باشد بهر اینان
شک من ندارم مهر بر او عین ننگ است

شاعر : قاسم احمدی

مدینه مجلس جشنی بپا شد
سبب بر شادی عرش خدا شد
مبارك باد بر تو ای محمد(ص)
ز سوی قادر اعلا ندا شد
چه جشنی؟جشن پیوندی مقدس
كه بهر حیدر وزهرا بپا شد
فقط حیدر یاد لایق به زهرا
بخوبی حق مطلب هم ادا شد
ولیمه داد پیغمبر به مردم
از آن پس سنتی نیكو بنا شد
گذارد دست زهرا دست حیدر
پیمبر،بعد آن اندر نوا شد
كه زهرا جان بدان وشادمان باش
تو را همسر امام الاتقیا شد
علی جانم امانتدار من باش
تو دانی مادر از بابا جدا شد
سپس رو سوی درگاه خدا كرد
برای هردو مشغول دعاشد
بدینسان شد بپا آن زندگانی
كه شاد از آن همه ارض وسما شد

شاعر : اسماعیل تقوایی