اشعار سالروز ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا (س)

 جشن پیوند دو نور ربُ الاعلا ، مبارک باشه به ذات حیّ یکتا
تهنیت از حضرت باریتعالی ، به نبی و آل پیمبر
شور ِ سُرور همه لبها ، نغمه ی هر عاشق شیدا
با شعفی ناب و بی همتا ، ذکر یا حیدر و یا زهرا
بادا مبارک یا مولا ، بادا مبارک یا زهرا
******
 میخونن شعر شعف لیلا و مجنون ، شده خوشحال و خوش و شاد و غزلخون
سر زهرا و علی آلاله بارون ، رفته غم از هر دلی بیرون
شد چراغونی و نور افشان ، از شرافت تموم عالم
جمله ی حور و ملک اینه ، تهنیت ای رسول اکرم
بادا مبارک یا مولا ، بادا مبارک یا زهرا
******
ای عزیزان ِ دل ختم رسولان ، ما گدایان شما هستیم به قرآن
بدهید در راه حق از لطف و احسان ، یا علی جان یا فاطمه جان
قلب مصفّا میخواهیم ، روزی ِ تقوی میخواهیم
توشه ی فردا میخواهیم ، خیر دو دونیا میخواهیم
بادا مبارک یا مولا ، بادا مبارک یا زهرا

شاعر : حاج امیر عباسی

روز وصـل فاطمـه با حیــدر است

آن که سـادات را به جنـت سرور است

بیـت پـاک مصطفـی غرقاب نــور

خیـل مشتاقــان دین غـرق ســرور

در فلـک کروبیـان مسرور و شــاد

خاکیــان انـدوه دل بردنــد ز یـــاد

النکـاح سنتــی سامــان گرفــت

زین سبب بنیاد عاشــق جـان گرفت

غنچـه ی عشـق خدایــی وا شـده

در زمیـن و آسمـان غـوغــا شــده

دیـدگـان مـومنـان بینـا ز آن

نـور حـق کور کرده چشمـان بـــدان

پـاره ی تـن از نبــی گردد جــدا

همـدم و مونــس شـود بـا مرتضــی

اشک شــوق از نرگس طاهـا چکـد

زیـن شعــف پیـراهــن غـم برکنـد

تهنیــت گوینـد ملایک بر رســول

بهــر وصـل شـاه مـردان بـا بتــول

رنگ گرفته یکــدلی از وصل شـان

با نصیــب هر بینـوا از فضــل شـان

هم صـدا و هـم دل و مشتــاق هم

یاور و همــدم به هر شـادی و غـــم

هر دو گل پرورده ی دامان دوســت

بوی عطـر هر گـل و بستـان ز اوسـت

ســاده امّا بس بجـا و پـاک و نـاب

می رود زهــرا بـه بیــت بـوتــراب

ای اسـدچشمان خلقان بر دراست

روز وصـل فاطمـه باحیـدر اسـت

 دل مشتاقان ز شادی ، بی قرار ِ بی قرار است
گل بریزید گل بریزید ، جشن پیوند دو یار است
نبی چون ذات حق ، به شوقی منجلی
بگوید تهنیت ، به زهرا و علی
یا زهرا یاعلی
******

وصل دو یار عزیز و ، دلبرا بادا مبارک
ازدواج دو نگار ، هل اتی بادا مبارک
الهی که شویم ، ز عزت ما همه
فداییّ رَه ِ ، علی و فاطمه
یا زهرا یاعلی
******
ما که مِهر اهل بیت ِ ، مصطفی در سینه داریم
در ره ِ عشق علی و ، فاطمه جان می سپاریم
تمام ِ فخر ِ ما ، ثنای اهل بیت
الهی که شویم ، فدای اهل بیت
یا زهرا یاعلی

شاعر : حاج امیر عباسی

مدح خانم فاطمه س:بمناسبت سالروز ازدواج خانم زهرا س

عشق یعنی یکی درون دو تن
عشق یک روح رفته در دو بدن
عشق زهراست روبروی علی
نظر آنهم فقط به سوی علی
عشق راهی بدون خاتمه است
آخر، این راه، راهِ فاطمه است
فاطمه گفتم و دلم پر زد
باز شاعر به سیم آخر زد
زد دوباره دلی به این دریا
حسبنا الله و حسبنا زهرا
فاطمه قاب روبروی علی است
فاطمه غرق در وضوی علی است
فاطمه در کنار حیدر نه
فاطمه دختر پیمبر نه
خلق احمد به نور فاطمه بود
نور حیدر ظهور فاطمه بود
سیر لولاک آخرش زهراست
بی سبب نیست مادر باباست
یازده ماه دور گردن اوست
یازده گل به روی دامن اوست
یازده نور و یازده ساغر
یازده جوی جاری از کوثر
یازده عاشق از تبار علی
یازده عکس یادگار علی
یک دل او دارد و ازآن علی ست
فاطمه زور بازوان علی ست
یا علی بر لبش که جاری شد
برق زد عشق و ذوالفقاری شد
با تو تیغ علی دو دم دارد
با تو حیدر بگو چه کم دارد
دل شد از این حماسه بی پروا
حسبنا الله و حسبنا زهرا
شاعر :قاسم صرافان

ین آفاق گشته خسروانی
به شور و شوق و قلبی لامکانی
گشوده هفت آسمان درهای رضوان
ملائک نغمه خوان در شادمانی
نوای شادی و بانگ سرور است
به گوش ساکنان جنتانی
بسان مقریان آسمانی
محمد سرور و سالار جنت
شده مسحور اسرار نهانی
و امشب قطره قطره عشق بارد
به روی این دو زوج شایگانی
ز وصف واصفین بیرون که امشب
شده هفت آسمان لعل رمانی
به یمن اول ذی الحجه گویم
توکلت علی رب الامانی

شاعر : مریم توفیقی

ازدواج حضرت زهرا و امام علی ع

مهر و ماه

رسیده ­اند صمیمانه مهر وماه به هم
دو چشم عاشقشان زل زده است- آه- به هم
چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه
رسیده­اند به پیوندِ دل­بخواه، به هم

به عشق می­اندیشند با دو دیدة تر

به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم

به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند

برای بودن تا انتهای راه، به هم

چه مؤمنانه خدا را به شکر می­خوانند

دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم

شب است اما روشن­تر از سپیده صبح

بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم

گشوده شد در فردوس و رهسپار شدند

دو قلب پاک بهشتی به حجله­گاه، به هم

سودابه مهیجى

یک آینه که حسرت دارالسّلام هاست
یک آینه که قبله ی بیت الحرام هاست
یک آینه که عین حقیقت، مجاز نه!
یک آینه که غرق سکوت و پیام هاست
یک سو جلال حضرت خیرالنّسای خلق
یک سو جمال واضح خیرالأنام هاست
پیوند پاک سوره ی یاسین و کوثر است
آغار انکشاف تمام ظلام هاست
تلفیق نهر کوثر و امواج سلسبیل
هنگام باده نوشی و شرب مدام هاست
«حبل متین» گوشه ی جلباب فاطمه
خورده گره به پیرهن «لاانفصام» هاست
دست علی به دست«فصلِّ لربّک» است
اشراق آسمانی و صبح امام هاست
دیگر نیاز تیغ دو دَم منتفی شده است
زیرا که خطبه خطبه فدک در نیام هاست
تا «لَم یَکُن لَهُ کُفُوًا» نزد مرتضاست
خاری به چشم شور جمیع لئام هاست
باید گدا شویم و یتیم و اسیرشان
وقت نزول مائده های طعام هاست...
بر خانه ای که «تُرفَع» و «یُذکَر» نموده «اسم»،
بر خانه ای که رکن و منا و مقام هاست
------------------------------------------------

شاعر : مجید لشگری

شعری بسیار زیبا برای ازدواج امام علی ع و حضرت زهرا س

پيوند مهر و ماه

 سرتاسر مدينه پر از شوق و شور بود
لبريز از طراوت و غرقِ سرور بود

از آسمان شهر پيمبر در آن پگاه
صد آسمان ملائكه گرم عبور بود

 

وقت نزولِ سوره‌ي ياسين و هل أتي،
هنگامه‌ي تجلي آيات نور بود

 

بال فرشته فرش قدمهاي آفتاب

روبند ماهتاب ز گيسوي حور بود

 

عطر بهشت از نفس باغ مي چكيد
تا اوج عرش زمزمه هاي حضور بود

 

عالم از عطر ياس مدينه معطر است
پيوند آسماني زهرا و حيدر است

 

مي خواستند تا كه بمانند يار هم
همدل ترين و هم نفس روزگار هم

 

بي زرق و برق ، ساده‌ي ساده شروع شد
پيوند آسماني شان در كنار هم

 

«سرمايه هاي اصلي شان مهر و عاطفه
بي اعتنا به ثروت و دار و ندار هم»

 

 بر اعتماد شانه‌ي هم تكيه داشتند
سنگ صبور يكدگر و راز دار هم

 

بودند هر پگاه دل انگيزتر ز عشق
گرم طلوع روشنِ خورشيد وار هم

 

چشم بد از جمال دو خورشيد دور باد
چشم حسودِ بد دل و بد خواه كور باد

 

هم ، ماوراي حد تصور كمالشان
هم ، ماسواي ذهن و تخيل جلالشان

 

آنجا كه سوخت بال و پر آسمانيان
بام نخستِ پر زدن و اوج بالشان

 

بايد كه درس زندگي آموخت تا ابد
از بورياي كهنه و ظرف سفالشان

 

در جام كوزه روشني خمّ سلسبيل
كوثر شراب خانگي لايزالشان

 

كي مي توان به واسطه‌ي اين مثالها
پرواز كرد تا افق بي مثالشان

 

آئينه‌ي ظهور صفات خدا شدند
ياسين و نور شدند هل أتي شدند

 

بر شانه هاي عرش خدا خانه داشتند
نه نه ، كه عرش را به روي شانه داشتند

 

اين ساکنان عرش خدا از همان ازل

چشمي به چند روزه‌ي دنيا نداشتند

 

هر چند داشت سفره شان نان خشكِ جو
اما هميشه خويِ كريمانه داشتند

 

سرشار از عشق و عاطفه و نور ِ معرفت
همواره لحظه هاي صميمانه داشتند

 

گل داده بود باغِ بهشت اميدشان
يعني چهار غنچه‌ي ريحانه داشتند

 

ما جرعه نوش چشمه‌ي جاريّ كوثريم
دلداده ايم ، شيعه‌ي زهرا و حيدريم

سروده یوسف رحیمی

 امشب شب سرور خدا و پیمبراست
امشب به جمع حور و ملک شور دیگر است
امشب فرشتگان همه سرمست و پایکوب
جبریل همچو گل پر و بالش معطر است
امشب تمام ارض و سماوات هرچه هست
بزم سرور ذات خداوند اکبر است
امشب ستارگان همگی نقل مجلس اند
دامان سبز رنگ زمین پر ز اختر است
امشب شب ولادت سادات عالم است
امشب شب عروسی زهرا و حیدر است
امشب به عرش زمزمة شادی علی است
امشب شب مبارک دامادی علی است
پیغمبران تمام امم را خبر کنید
امشب همه به سوی مدینه سفر کنید
اسفند دود کرده و مشعل به روی دست
از چار سو به چهرة مولا نظر کنید
خوانید بر علی همگی مدح فاطمه
شب را به دور حجرة زهرا سحر کنید
قرآن به دست دور و بَر ناقة عروس
تطهیر و قدر و سجده و کوثر ز بر کنید
بر حفظ این امانت پیغمبر خدا
امشب دعا به جان علی بیشتر کنید
بنت اسد که بوده ملک دست بوس تو
عیدی بده که فاطمه گشته عروس تو
این مهر و مه که هر دو شریف و مکرّمند
با نورشان محیط به عرش معظّمند
پیش از وجود خلقت، تا بعد روز حشر
با هم هماره بوده و پیوسته با هم اند
پیش از هبوط آدم و حوا در این زمین
امّ و اب و سلالة حوا و آدمند
منظومة مبارکة آسمان وحی
مصداق نور و معنی آیات محکم اند
محصول این زفاف بود یازده پسر
عالم فدایشان که امامان عالم اند
اولادشان به روی زمین بی شماره اند
در چشم کل عرش نشینان ستاره اند

عقدی که بسته بود خداوند لایزال
تبدیل شد به شام زفاف و شب وصال
جبریل ساربان شده و ناقة عروس
آمد به سوی بیت علی با دو صد جلال
یک سو زمام ناقه گرفته، ز یک طرف
چون سایه بان گشوده به فرق عروس بال
وقتی ز روی فاطمه مولا کشد نقاب
جا دارد ار به مأذنه گوید اذان بلال
خورشید رقص می کند امشب در آسمان
مه چون هلال خم شده در بزم دو حلال
جشن سرور عترت و قرآن مبارک است
وصل دو بحر لؤلؤ و مرجان مبارک است
داماد کیست اسوة زهد و اطاعت است
شغلش دو کار، حفر قنات و زراعت است
مهر عروس چیست؟ زمین است و چار نهر
مهر دگر؟ به عرصة محشر شفاعت است
داماد را هنر چه بود غیر این دو کار؟
شیر خدا به بیشة سرخ شجاعت است
در بین این دو یار چه خطی است مشترک؟
زهد و نماز و صبر و رضا و قناعت است
شیرینی همارة این زندگی ز چیست؟
مهر و وفا و عاطفه، ساعت به ساعت است
مهر عروس زیرلب آهسته یا علی است
کل جهاز او زره مرتضی علی است
این هر دو زوج کآمده قرآن به شأنشان
داده خدا به خیل ملایک نشانشان
جبریل جای دسته گل از جانب خدا
تطهیر هدیه آورد از آسمانشان
کردند سر اگر چه سه شب در گرسنگی
رمز نزول سورة دهر است نانشان
اطعامشان برای خداوند بود و بس
اینجا خداست مفتخر از امتحانشان
خلق جهان به پیروی این دو زوج پاک
باغ جنان شود به حقیقت جهانشان
نه سال زندگانی شان عمر عالم است
دانشگه تمام کمالات آدم است

تا مهر و ماه در یم هستی شناورند
عالم پر از سلالة زهرا و حیدرند
محصول این عروسی و این عقد با شکوه
دو قرص آفتاب، دو تابنده اخترند
گر نیک بنگری دو محمد، دو فاطمه
یا دو کتاب وحی خدا یا دو کوثرند
سوگند می خورم به اَب و اُم و جدشان
کاین چارتن ز خلق دو عالم نکوترند
آن دو پسر به آدم و ذریه اش پدر
وین دو به شیعه تا ابدالدهر مادرند
جان تمام عالم خلقت فدایشان
"میثم" بگو قصیده به مدح و ثنایشان

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

امشب شب سرور خدا و پیمبر است 
امشب به جمع حور و ملک شور دیگر است 
امشب فرشتگان همه سرمست و پایکوب 
جبریل همچو گل پر و بالش معطر است 
امشب تمام ارض و سماوات هرچه هست 
بزم سرور ذات خداوند اکبر است 
امشب ستارگان همگی نقل مجلس اند 
دامان سبز رنگ زمین پر ز اختر است 
امشب شب ولادت سادات عالم است 
امشب شب عروسی زهرا و حیدر است 
امشب به عرش زمزمة شادی علی است 
امشب شب مبارک دامادی علی است

پیغمبران تمام امم را خبر کنید

امشب همه به سوی مدینه سفر کنید 
اسفند دود کرده و مشعل به روی دست 
از چار سو به چهرة مولا نظر کنید 
خوانید بر علی همگی مدح فاطمه 
شب را به دور حجرة زهرا سحر کنید 
قرآن به دست دور و بَر ناقة عروس 
تطهیر و قدر و سجده و کوثر ز بر کنید 
بر حفظ این امانت پیغمبر خدا 
امشب دعا به جان علی بیشتر کنید 
 

بنت اسد که بوده ملک دست بوس تو 
عیدی بده که فاطمه گشته عروس تو 
این مهر و مه که هر دو شریف و مکرّمند 
با نورشان محیط به عرش معظّمند 
پیش از وجود خلقت، تا بعد روز حشر 
با هم هماره بوده و پیوسته با هم اند 
پیش از هبوط آدم و حوا در این زمین 
امّ و اب و سلالة حوا و آدمند 
منظومة مبارکة آسمان وحی 
مصداق نور و معنی آیات محکم اند 
محصول این زفاف بود یازده پسر 
عالم فدایشان که امامان عالم اند 
اولادشان به روی زمین بی شماره اند 
در چشم کل عرش نشینان ستاره اند 

عقدی که بسته بود خداوند لایزال 
تبدیل شد به شام زفاف و شب وصال 
جبریل ساربان شده و ناقة عروس 
آمد به سوی بیت علی با دو صد جلال 
یک سو زمام ناقه گرفته، ز یک طرف 
چون سایه بان گشوده به فرق عروس بال 
وقتی ز روی فاطمه مولا کشد نقاب 
جا دارد ار به مأذنه گوید اذان بلال 
خورشید رقص می کند امشب در آسمان 
مه چون هلال خم شده در بزم دو حلال 
جشن سرور عترت و قرآن مبارک است 
وصل دو بحر لؤلؤ و مرجان مبارک است 
داماد کیست اسوة زهد و اطاعت است 
شغلش دو کار، حفر قنات و زراعت است 
مهر عروس چیست؟ زمین است و چار نهر 
مهر دگر؟ به عرصة محشر شفاعت است 
داماد را هنر چه بود غیر این دو کار؟ 
شیر خدا به بیشة سرخ شجاعت است 
در بین این دو یار چه خطی است مشترک؟ 
زهد و نماز و صبر و رضا و قناعت است 
شیرینی همارة این زندگی ز چیست؟ 
مهر و وفا و عاطفه، ساعت به ساعت است 
مهر عروس زیرلب آهسته یا علی است 
کل جهاز او زره مرتضی علی است 

 

این هر دو زوج کآمده قرآن به شأنشان 
داده خدا به خیل ملایک نشانشان 
جبریل جای دسته گل از جانب خدا 
تطهیر هدیه آورد از آسمانشان 
کردند سر اگر چه سه شب در گرسنگی 
رمز نزول سورة دهر است نانشان 
اطعامشان برای خداوند بود و بس 
اینجا خداست مفتخر از امتحانشان 

خلق جهان به پیروی این دو زوج پاک 
باغ جنان شود به حقیقت جهانشان 
نه سال زندگانی شان عمر عالم است 
دانشگه تمام کمالات آدم است 

تا مهر و ماه در یم هستی شناورند 
عالم پر از سلالة زهرا و حیدرند 
محصول این عروسی و این عقد با شکوه 
دو قرص آفتاب، دو تابنده اخترند 
گر نیک بنگری دو محمد، دو فاطمه 
یا دو کتاب وحی خدا یا دو کوثرند 
سوگند می خورم به اَب و اُم و جدشان 
کاین چارتن ز خلق دو عالم نکوترند 
آن دو پسر به آدم و ذریه اش پدر 
وین دو به شیعه تا ابدالدهر مادرند 
جان تمام عالم خلقت فدایشان 
"میثم" بگو قصیده به مدح و ثنایشان

ابرهای رحمت حق درّ و گوهر ریختند
نقد هستی را به خاک پای حیدر ریختند
شب نشینان فلک از چشم گوهر بار خویش        
 بهر فیض خاکیان از شوق گوهر ریختند
در چنین شب آرزومندان ز شور اشتیاق             
صد هزاران دل به پابوسی دلبر ریختند
ساقیان بزم عشق و شور و مستی از شعف  
عاشقان را شهد شیدائی به ساغر ریختند
در شب تزویج زهرا با علی از آسمـــان              
 قدسیان گل بر سر زهرا و حیدر ریختند
تا  که چشم  مهر و مه  افتاد بر  انوارشان          
 بر نثار  راه آنان  نقره  و زر ریختند
در فلک خیل ملائک بال بر هم می زدند           
پیش پای شمع دل پروانه سان پر ریختند
در بهشت آرزو از یمن این پیوند نور               
 حوریان گل در کنار حوض کوثر ریختند
از درخت سبز طوبی بر محبّان علی          
 برگه آزادی از غوغای محشـــــر ریختند
ای وفائی ماه و خورشید فلک از آسمان
در قدوم مهر و ماه عشق اختر ریختند

شاعر : جعفر ابوالفتحی

به بهشت جاودان نیست چو یار من نگاری
چو پری ببیند او را رود از حیا کناری
 

{jcomments on}قدم ار به نخوت آرد به چمن که راست بیند ؟
قد و قامت از دوتایی ، به صنوبری ، چناری

عجب از وفور گل ها که چنین به چهره داری
نشنیده ام بیارد چو تو گلشنی بهاری

سر گیسویت به دستم همه شور چنگ دارد
عجب است پای شیری که ببسته ای به تاری

نخ چادر لطیفت که ز موی حوریان است
نکند که گرد کویی بنشاندش غباری

اگر از قدوم پاییز به رنج و محنت افتی
بشکیب چون ندارد به جهان بنفشه خاری

علی از نگاهت یارت ره بهره گیر و خوش باش
که کم است عمر آن گل که به باغ خانه داری

نبود غمی خدایا به امین که خوب داند
که حساب ما به محشر به بتول واگذاری

شاعر : امین مقامی

زره فروخته شد تا تو را به دست آرد
کسی که فاطمه دارد دگر چه غم دارد؟
علی دلی است که در سینه بی قرار آمد
و آمده است که صد دل به دوست بسپارد
به یمن روشنی روزهای در پیش است
که در حوالی این خانه یاس می کارد
چقدر خانه تان بوی آسمان دارد
چقدر چشم که باید ستاره بشمارد
و فاطمه است همان همسری که می خواهد
بلور قلب علی را به سینه بگذارد
فرشته ای است که می خواهد از بهشت علی
انار دانه کند ، سیب سرخ بردارد
به ارتفاع تو آیینه نیست در عالم
به جای شمع ...به آتش نگاه کن ...شاید
نگاه کن که نگاهش پر از ترانۀ درد
نگاه کن که لبش ذکر کربلا دارد
نگاه کن که از آن سوی پلک های جهان
کسی به انتقام دل خسته ی تو می آید
هنوز هم که هنوز است غرق این فکرم
که وحی از در و دیوار خانه می بارد
اگرچه مادر ما بی مزار مانده ولی
در آستانه ی قلب علی، حرم دارد

شاعر : حامد حجتی

به بزم انبیا امشب نشاط دیگری پیداست، می‌بینم گل لبخند شادی بر لب آدم، تو گویی با ادب بستند صف، پیغمبران از نوح و ابراهیم و اسحاق و کلیم الله و روح‌الله و یعقوب و جناب یوسف و داود و فرزندش سلیمان در کف هر یک گلی از آیه‌های نور و آوای مبارک بادشان بر لب که ای مولا مبارک باد بر قد رسایت خلعت شادی و اوج تخت دامادی، مبارک باد ای جان محمّد وصل زهرایت، چه نیکو همسری بخشیده ذات حقتعالایت، که باشد روح پاک و بضعه پیغمبر اکرم. 
****

سماوات العلی امشب همه دریای نورند و ملایک شاد و مسرورند و عالم سینۀ سینا و دل‌ها محفل طورند، جبریل امین از جانب دادار منان آمده در محضر پیغمبر اکرم، پیام آورده از حق با سلامی گرم بر احمد که ما در آسمان خواندیم اول خطبۀ عقد امیرالمؤمنین و دخترت زهرای اطهر را، تو باید در زمین اینک ببندی عقد آنان را، دو خورشید فروزان را، دو دریای خروشان را، دو روح پاک ایمان را، دو وجه ذات منان را، دو جان را و دو جانان را که پیش از آفرینش این دو را حق خوانده کفو هم. 
محمّد از امین وحی چون بشنید این فرمان گل، لبخند او بشکفت همچون لاله در بستان، به مسجد آمد و بگذاشت پا بر عرشۀ منبر، فرو بارید از یاقوت لب با این کلام دلنشین گوهر، به امر حضرت داور، الا یا مسلمین از مرد و زن از اکبر و اصغر، هم اینک من به امر حضرت پروردگارم عقد بستم دخترم زهرا و حیدر را دو کفو نیک اختر را، دو روح روح‌پرور را، دو شمع نورگستر را، دو دریا را دو گوهر را، دو هم سنگ و دو همسر را، که بسته پیشتر از آفرینش عقدشان را خالق عالم. 
**** 
چو بشنیدند از ختم رسل این مژده را یاران، زمین شد از گل لبخند اصحاب رسول الله گلباران، زنان تبریک‌گو بر فاطمه، مردان، مبارک باد می‌گفتند بر مولا محمّد بود و زهرایش، علی بود و تجلایش، تمام قدسیان تسبیح گو تهلیل خوان تکبیر می‌گفتند و می‌گشتند دور این زن و شوهر، خداوند تعالی تهنیت می‌گفت بر پیغمبر و بر حضرت صدیقه و بر حیدر و بر شیعۀ مولا علی تا دامن محشر همه بودند مسرور از همه مسرورتر بودی دل نورانی پیغمبر خاتم. 
**** 
پس از چندی زمان بگذشت و ایام عروسی آمد و خورشید عصمت را برِ این ماه می‌بردند و می‌خواندند حوران آیت الکرسی و قدر و کوثر و یاسین و نور و آیۀ تطهیر و می‌بودی زمام ناقه‌اش در دست جبرائیل و دنبال سر او قل هوالله احد می‌خواند اسرافیل و گل از بال خود می‌ریخت میکائیل و جان فرش رهش می‌کرد عزرائیل و داماد ایستاده بر در خانه که با دست یداللهی ز خورشید جمال عصمت حق پرده بردارد، بخواند با تماشای جمال کوثر خود سورۀ مریم. 
**** 
فرود آمد عروس از ناقه و بگذاشت پا در خانۀ مولا، علی محو تجلایش، خدا در نور سیمایش، نبی از فرق تا پایش، به لب ذکر خداوند تعالایش که یکباره نگاهش بر در و دیوار آن بیت گلین افتاد از آیندۀ خود کرد یاد و با زبان دل دمادم یا علی می‌گفت، گویی باعلی می‌گفت: منم تا پای جان یارت منم یار فداکارت، شهید پای دیوارت، میان آن همه نامرد تنها مرد ایثارت، تو گر خواهی بود آرایش من چهرۀ نیلی از امشب همسرت باشد برای یاریی‌ات آمادۀ سیلی، وجودم چاه غم‌هایت فدایت باد زهرایت، مقاوم در کنارت ایستادم تا ابد چون کوه مستحکم. 
**** 
کجایی فاطمه بنت اسد تا بنگری امشب عروست را، بیا ای مادر مولا! بزن گلبوسه بر روی امیرالمؤمنین و بر عروست حضرت زهرا خدیجه ای سلام حق فزون بادا ز اعدادت کجایی تا ببینی گشته وجه‌الله دامادت، تو هست خویش را در یاری دین خدا دادی، نه هستی، بلکه جان خویش را در دست بنهادی، تو زهرا بر علی زادی، چو هست خویش در راه خدا دادی، خدا هم هست خود را بر تو بخشیده همانا دختری دادت چو زهرا و همانند علی بخشید دامادت چه دامادی که ذات پاک حق جان رسولش خواند و جان خلق عالم باد قربانش چه قابل سر که بر خاک قدوم او نهد «میثم».

شاعر: غلامرضا سازگار

امشب دیدنیه خونه ی مولا
غرق خنده و شادی لبهاست
عیسی دور و بر علی می گرده
مریم آیینه دار زهراست
از آسمون گل میاره فرشته
مدینه لبریز از بوی بهشته
محبت فاطمه و علی را
خدا به دل شیعه ها نوشته
علی علی
علی مولا علی مولا یا حیدر
امشب دیدنیه خونه ی مولا
غرق خنده و شادی لبهاست
عیسی دور و بر علی می گرده
مریم آیینه دار زهراست
از آسمون گل میاره فرشته
مدینه لبریز از بوی بهشته
محبت فاطمه و علی را
خدا به دل شیعه ها نوشته
تا جون دارم تو سینه
از عشقشون می خونم
تا جون داریم تو سینه
از عشقشون می خونیم
همیشه مثل زهرا
پای علی می مونیم
علی علی
علی مولا علی مولا یا حیدر
فرشته ها میان سوی مدینه
امشب از آسمون هفتم
تو دستاشون شاخه های گل یاس
رو لب همشون تبسم
گل بارون آسمون دو دنیا
پیچیده عطر یاس و لاله هر جا
آخه خود خدا داره می ذاره
دست فاطمه را تو دست مولا
می سوزونند ملائک
اسفند دونه دونه
جبرئیل امین هم
سرود عشق می خونه
علی علی