|
تیم ملی فوتبال ایران در چهارمین دوره مسابقات جام ملت‌های آسیا 1968 که در تهران برگزار شد، با چهار پیروزی متوالی برابر هنگ‌کنگ، تایوان، برمه و رژیم اشغالگر قدس موفق شد برای نخستین مرتبه عنوان قهرمانی این جام معتبر در قاره کهن را بدست آورد.
حسن حبیبی نخستین و یکی از سه کاپیتان تاریخ تیم ملی فوتبال ایران بود که توانست این جام معتبر را بالای سر ببرد:" آن لحظه احساس غرور می‌کردم. این قهرمانی برای من، مربیان، سایر بازیکنان، هواداران و همه مردم ایران لذت بخش بود و من بیش از همه چیز خوشحال بودم که توانستم دل مردم مملکتم را شاد کنم."
پول نداشتیم، نرفتیم
با بیان این مطلب اظهار داشت:" در سه دوره نخست جام ملت‌ها، در دو دوره به خاطر نبودن بودجه کافی تیم ایران در مسابقات شرکت نمی‌کرد. آن زمان مانند امروز نبود که پول یا مفت خرج فوتبال شود، به همین دلیل تیم ایران در جام‌های 56 و 64 شرکت نکرد، گرچه اطمینان دارم اگر در آن مسابقات خصوصا سال 64 شرکت می‌کردیم می‌توانستیم به مقام‌های ارزشمندی دست یابیم."
رفاقت و برنامه ریزی عامل موفقیت
کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال ایران در مورد قهرمانی در جام ملت‌های 1968 افزود:" آن قهرمانی حاصل برنامه‌ریزی 8 ساله فدراسیون، توجه به جوانان مستعد و صمیمت و رفاقتی بود که بین مدیران، کادرفنی و بازیکنان وجود داشت. حمایت مردم هم عالی و مثالزدنی بود. نمی‌‍توانم به سادگی آن روزها را فراموش کرد."
بلد نیستند بازیکنان را شارژ کنند
" قبل از آغاز مسابقات تا 90 درصد مطمئن بودیم قهرمان می‌شویم." وی با بیان این مسئله تاکید کرد:" مدت‌ها از نظر فنی، جسمانی و مهمتر از همه روی مسائل روحی بازیکنان کار شده بود و همین اقدامات مطلوب و برنامه‌ریزی مناسب که برای تیم ملی در نظر گرفته شده بود، باعث شد بتوانیم با پیروزی مقابل همه حریفان قهرمان شویم. البته مربیان قدیمی بلد بودند چگونه بازیکنان را برای حضور موفق در چنین مسابقاتی شارژ کنند، اتفاقی که این روزها رخ نمی‌دهد. "
مسمومیت و نایب قهرمانی
حبیبی در مورد حریفان ایران در آن مسابقات تاکید کرد:" هنگ‌کنگ اولین حریف ما تیم مطرحی بود و تایوان هم که کره‌جنوبی و ژاپن را حذف کرده بود ولی برابر آنها پیروز شدیم. برمه هم که در آن زمان یکی از قدرتهای فوتبال بود. ما این تیم را می‌توانستیم در فینال بازی‌های آسیایی 1966 هم شکست دهیم اما مسمومیت بسیاری از بازیکنان در شب دیدار نهایی آن رقابت‌ها باعث شد، آنها یک بر صفر برنده شوند."
حبیبی در جشن یکصد سالگی فوتبال لوح یکی از مربیان برتر تاریخ ایران را از کفاشیان دریافت می‌کند
انتقام از برمه و شبی به یادماندنی
وی اضافه کرد:" در بازی با برمه خیلی زود با گل حسین کلانی پیش افتادیم، همان گل روحیه ما را بالابرد و در نهایت موفق به پیروزی 3 بر یک برابر این تیم و گرفتن انتقام فینال بانکوک از آنها شدیم. همین پیروزی روحیه نفرات تیم را برای دیدار با رژیم اشغالگر قدس افزایش داد، مسابقه‌ای فراموش نشدنی و شبی رویایی برای ما و مردم ایران. در آن مسابقه تماشاگران تا نزدیکی زمین چمن ورزشگاه امجدیه حضور داشتند و ما را تشویق می‌کردند که همین مسئله و تلاش مضاعفی که بازیکنان انجام دادند باعث شد، شکست را با پیروزی عوض کرده و نخستین قهرمانی ایران در این رقابت‌ها را بدست آوریم."
بهترین روز ورزشی
سرمربی پیشین تیم ملی ایران آن پیروزی و قهرمانی را یکی از مهمترین و فراموش نشدنی‌ترین روزهای زندگی ورزشی اش دانست و خاطرنشان کرد:" مردم آن شب تا صبح به جشن و شادمانی پرداختند، جشنی که تا مدت‌ها ادامه داشت. البته روزی هم که جواز حضور در المپیک 1964 توکیو را بدست آوردیم، را فراموش نمی‌کنم. آن موفقیت‌ها اینقدر مهم بود که مردم تا مدت‌ها برای ما حتی طاق نصرت هم بسته بودند."
بهتر بودیم
وی در بخش دیگری از گفتگویش در مورد تفاوت‌های فوتبال دیروز با امروز اظهار داشت:" در آن سال‌ها تیم‌های کشورهای عربی اصلا به حساب نمی‌آمدند و برای ایران خطری نداشتند. من سال 68 برای مسابقاتی به کویت رفتم که زمین چمن ورزشگاه اصلی آنها شن ریزه بود. البته سال 80 که به آن کشور رفتم، هر باشگاه آن 2 ورزشگاه داشت. در آن زمان جدال ما با تیم‌های شرق آسیا، استرالیا و رژیم اشغالگر قدس بود و ما در اکثر مواقع بهتر از آنها بودیم."
فوتبال پاک، فوتبال ناپاک
حبیبی صحبت‌هایش را اینگونه ادامه داد:" فوتبال آن موقع لذت بیشتری داشت زیرا ما برای دل خودمان و مردم بازی می‌کردیم. ما از تشویق‌ها لذت می‌بردیم و کمتر به مسائل مالی توجه داشتیم. اکثر بازیکنان تیم ما تحصیلات بالایی داشتند اما امروز همه چیز فرق می‌کند.
خداحافظی در اوج
وی با اشاره به اینکه ناسالمی و کار نابلد بودن مسئولان در فوتبال باعث شده اگر نتیجه‌ای هم بدست می‌آید موقتی و یک جرقه باشد و پایه و اساسی نداشته باشد، اضافه کرد: " پس از بازی‌های آسیایی 1970 تایلند در اوج از فوتبال خداحافظی کردم. البته می‌توانستم 3-4 سال دیگر هم بازی کنم، همانطور که 2-3 سال در تیم پاس بازی کردم اما می‌خواستم در اوج بروم."
اشتباه قیاس مدافعان گذشته با امروز
کاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال ایران در مورد تفاوت عملکرد مدافعان تیم ملی در آن زمان و امروز تصریح کرد:" پس از محمد پنجعلی، در چند سال اخیر تیم ملی ایران مدافعان پوششی خوبی نداشته است. مدافعان امروز هم قابل قیاس با مدافعان گذشته نیستند. ممکن است در زمان حمله عملکرد خوبی داشته باشند و یا حتی گل بزنند اما روی کار اصلی‌شان که خوب دفاع کردن و گل نخوردن تیم است، عملکرد خوبی ندارند."
بازیکنان زمان ما واقعا ستاره بودند
وی در مورد وضعیت تیم ملی پیش از حضور در جام ملت‌های آسیا تاکید کرد:" زمان ما بازیکنان واقعا ستاره بودند و حتی تماشاگران و هواداران حداقل 7-8 بازیکن تیم ایران در ترکیب اصلی را می‌توانستند، حدس بزنند اما امروز همه بازیکنان در یک سطح هستند و تفاوت زیادی با هم ندارند زیرا رقابتی وجود ندارد. شما ببینید در این مدت چند بازیکن بودند که یکی دو بار در اردوی تیم ملی شرکت کرده و یا یکی دو بازی انجام دادند و رفتند اما در گذشته اینگونه نبود و بازیکن باید اینقدر عالی کار می‌کرد تا به تیم ملی می‌رسید."
مشکل مهارت و عقل فوتبالی بازیکنان
حبیبی در پایان گفت:" به موفقیت تیم ملی در جام ملت‌ها امیدوار نیستم، گرچه قهرمانی این تیم و یا کسب نتایج خوب آن باعث اعتبارمان شده و آبروی ما محسوب می‌شود. مشکل امروز تیم ملی در تکنیک، مهارت و عقل فوتبالی بازیکنان است. وقتی از تکنیک به خوبی استفاده شود، مهارت است که چنین مسئله ای در تیم ملی ما دیده نمی‌شود. عقل فوتبالی هم یعنی در لحظه مهم تصمیم‌گیری درستی انجام شود، خصوصا در جایگیری‌ها و ضربه زدن‌‌ها. این مشکلی اساسی در تیم ملی است و اگر این مسئله وجود نداشت امروز 2-3 نمره جلوتر بودیم."
|
