دل من می‌گویـد ،
می‌شود در دل تلخی، عسل ناب چشید
می‌شود زیبا دید
می‌شود زیبا خواند
می‌شود زیبا گفت
شرط آن است که زیبایی را
بنشانیم پسِ پنجرۀ دیدۀ خویش
گره از گیسوی شب باز کنیم،
و ببینیم سپیدیِ سحر ...
بگشاییم در و پنجره را
و به هـر رهگذری ،
کز سر کوچۀ ما می گذرد
بفرستیم به لبخنـد درود ...
