جملات دکتر شریعتی

آنروز که همه به دنبال چشمان زیبا هستند تو به دنبال نگاه زیبا باش

خدايا! مرا در ايمان "اطاعت مطلق" بخش 

تا در جهان "عصيان مطلق" باشم

حسين(ع) بيشتر از آب تشنه لبيك بود. افسوس كه بجاي افكارش زخمهاي تنش را نشانمان دادند و بزرگترين دردش را بي آبي ناميدند 

آدم ها غالبا پيش از مرگشان می ميرند وکم اند آنها که هر دو مرگشان يکی است 

از انسانها غمی به دل نگیر زیرا آنها خود غمگینند

انسانها با اینکه تنهایند از خود میگریزند زیرا به خود وحقیقت خود وعشق خود شک دارند

دنیا جای خطرناکی است برای زندگی نه به خاطر آدمهای شرور بلکه به خاطر کسانی که به این شرارتها نگاه میکنند

وقتی زور ، جامه تقوی می پوشد ، بزرگترین فاجعه در تاریخ پدید می آید ! 

فاجعه ای که قربانی خاموش و بی دفاعش علی است و فاطمه و بعدها دیدیم که فرزندانشان یکایک و اخلافشان همه ! 

« دکتر علی شریعتی »

ای آزادی،

تو را دوست دارم، به تو نیازمندم، به تو عشق می ورزم، بی تو زندگی دشواراست، بی تو من هم نیستم ؛ هستم ، اما من نیستم ؛ یک موجودی خواهم بود توخالی ، پوک ، سرگردان ، بی امید ، سرد ، تلخ ، بیزار ، بدبین ، کینه دار ، عقده دار ، بیتاب ، بی روح ، بی دل ، بی روشنی ، بی شیرینی ، بی انتظار ، بیهوده ، منی بی تو 

یعنی هیچ! ... 
ای آزادی، من از ستم بیزارم، از بند بیزارم، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم، از حکومت بیزارم، از باید بیزارم، از هر چه و هر که تو را در بند می کشد بیزارم.

ای آزادی، چه زندان ها برایت کشیده ام !

و چه زندان ها خواهم کشید و چه شکنجه ها تحمل کرده ام و چه شکنجه ها تحمل خواهم کرد.

اما خود را به استبداد نخواهم فروخت، من پرورده ی آزادی ام، استادم علی است، مرد بی بیم و بی ضعف و پر صبر، و پیشوایم مصدق، مرد آزاد، مرد، که هفتاد سال برای آزادی نالید.

من هرچه کنند، جز در هوای تو دم نخواهم زد. اما، من به دانستن از تو نیازمندم، دریغ مکن، بگو هر لحظه کجایی چه می کنی؟ نا بدانم آن لحظه کجا باشم، چه کنم؟ ...

« دکتر علی شریعتی »

فرق است بین دوست داشتن و داشتن دوست؛دوست داشتن امری لحظه ایست ولی داشتن دوست استمرار لحظه های دوست داشتن است.

وقتي كبوتري شروع به معاشرت با كلاغها ميكند پرهايش سفيد ميماند، ولي قلبش سياه ميشود.... دوست داشتن كسي كه لايق دوست داشتن نيست اصراف محبت است

خدایا رحمتی كن تا ایمان برایم نان و نام نیاورد ، قوتی بخش تا نانم حتی نامم را در خطر ایمان بگذارم !

دکتر علی شریعتی 

وقتی که بود نمی­دیدم

وقتی می­خواند نمی­شنیدم

وقتی دیدم که نبود

وقتی شنیدم که نخواند

چه غم­انگیز است وقتی چشمه­ای سرد و زلال

در برابرت می­جوشد و می­خواند و می­نالد

تو تشنه­ی آتش باشی و نه تشنه­ی آب 

و چشمه که خشکید از آن آتش که تو تشنه آن بودی

بخار شد و به هوا رفت

و آتش زمین را تاخت و در خود گداخت

و از زمین آتش رویید و از آسمان آتش بارید

تو تشنه­ی آب گردی و نه تشنه آتش

و عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود از غم نبودن تو می­گداخت ...

بهترین فرشته ها همین شیطان بود
مرد و مردانه ایستاد و گفت نه سجده نمی کنم
تورا سجده می کنم اما این آدمک های کثیفی را که از گل متعفن ساخته ای سجده نمی کنم
این موجود ضعیف و نکبتی را که برای شکم چرانیش خدا و بهشت و پرستش و بزرگواری و آخرت و 
حق شناسی و محبت و همه چیز و همه کس را فراموش می کند.برای یک شکم انگور یا خرما یا گندم گوسفندوار پوزهاش را به زمین فرو می بردو چشمش را بر آسمان تو میبندد سجده نمی کنم 
این چرند بد چشم شکم چران پول دوست کاسبکار پست را سجده کنم؟
کسی را که به خاطر تو .برای نشان دادن ایمان و اخلاصش به تو یک دسته گندم زرد به قربانگاه 
می آورد.... او که به خاطر خوشگلی خواهرش حرف تورا زیر پا می گذارد.پدرش را لجن مال می کند؟
برادرش را می کشد؟
دکتر علی شریعتی

تنها کسی می تواند در پای عشق بمیرد که پیش از آن زندگی پیش چشمان وی مرده باشد