آخر هفته کجا بریم؟ این هفته دریاچه اوان و کلکچال را برای سفری یک روزه و دریاچه مارمیشو و روستای فیلبند را برای سفری دو روزه و به یاد ماندنی به شما پیشنهاد می‌کنیم.
تعطیلات آخر هفته فرصت مناسبی است تا دست از زندگی پر استرس و رنگ پریده شهری بشویم و به دامان طبیعت بی‌نظیر و رنگارنگ کشورمان رهسپار شویم. در این مقاله با دریاچه اوان و کلکچال برای سفرهای یک روزه و دریاچه مارمیشو و روستای فیلبند برای سفری دو روزه و به یاد ماندنی آشنا می‌شویم.
سفرهای یک روزه
اگر ساکن پایتخت هستید و با آنکه از فضای دود و دم و قیل و قال شهر خسته شده‌اید، فکر می‌کنید فرصتی برای سفر در اختیار ندارید، چند مقصد نزدیک و دیدنی را به شما پیشنهاد می‌کنیم، تا در فرصتی محدود نفسی تازه کنید و با سپری کردن روزی مملو از آرامش، خاطری آسوده کنید.
دریاچه اوان
دریاچه زیبای اوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری قزوین و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد. این دریاچه که بیش از هفتاد هزار مترمربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و هشتصد و پانزده متری از سطح دریا واقع شده است. طول آن در طویل‌ترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر است. دریاچه اوان تنها از آب چشمه‌های کوچک زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تامین می‌شود. عمیق‌ترین بخش آن که توسط یک تیم غواصی در ۱۸ مرداد ماه سال ۹۲به میزان ۶٫۸ متر با دمای آب ۲۳ درجه سانتی‌گراد و میدان دید در زیرآب کمتر از یک متر، در جنوب شرقی آن اندازه‌گیری شده است.
بستر دریاچه مملو از لجن و رسوبات ته‌نشین شده است که حالت چسبندگی بسیاری دارد. از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است. دریاچه اوان در تابستان محل ماهیگیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است. احتمالا دریاچه اوان ۵۰۰ سال پیش بر اثر لغزش به وجود آمده که در حال حاضر غیر فعال است. اعتقادی وجود دارد مبنی بر اینکه این دریاچه بازمانده دریاچه بزرگی در قدیم است.
برای رفتن به دریاچه، ابتدا از تهران به سمت قزوین حرکت می‌کنید. حدود ۱۵۰ کیلومتری در سمت راست، جاده‌ای به سمت الموت می‌رود که تابلوی بزرگ و مشخصی دارد. بعد ازآن به رزجرد (۲۴ کیلومتر)، رجایی دشت (۳۲ کیلومتر) و سپس دو راهی دیکین که سمت چپ جاده است، می‌رسید. بعد از طی کردن ۹ کیلومتر، دریاچه اوان رو به روی شما است.
کلکچال
کلکچال (با ضم کاف و فتح لام)، نام یکی از قله‌های رشته کوه مرکزی البرز، در شمال تهران است که امروزه به صورت یکی از تفرجگاه‌های اصلی کوهنوردان و مردم عادی درآمده است. ارتفاع قله کلک چال از سطح دریا ۳۳۵۰ متر است که به علت مسیر زیبا و دیدنی، جذابیت زیادی برای صعود به آن وجود دارد. مسیرهای مختلفی برای صعود به این قله وجود دارد که مهم‌ترین آنها را می‌توان مسیر پارک زیبای جمشیدیه دانست. خیابان فیضیه كه از اواسط خیابان شهید باهنر (نیاوران) شروع می‌شود، حدود ۲ كیلومتر طول دارد و در انتها به پارك جمشیدیه می‌رسد. پارك جمشیدیه با درختان، گیاهان و گل‌های فراوانش یكی از وسیع‌ترین پارك‌های ایران است كه می‌تواند برای یك ورزش صبحگاهی مورد استفاده قرار گیرد. برای رفتن به كلكچال باید به این پارك بیایید؛ به سوی غرب پارك بروید، آنجا كه پیاده‌روی سنگفرش به سوی شمال غرب ادامه می‌یابد.
پس از طی حدود ۴۰۰ متر به چشمه‌ای می‌رسید كه آب‌خنک و گوارایی دارد. از اینجا به بعد راه به صورت مارپیچ رو به بالا می‌رود و بعد از گذر از چند محل استراحت كه در آنها مواد غذایی هم عرضه می‌شود به منطقه‌ای نسبتا وسیع می‌رسید كه ارتفاعی در حدود ۲۳۰۰ متر دارد. در سال‌های اخیر جاده‌ای اختصاصی از شهر تا این منطقه كشیده شده است. از اینجا مسیر به صورت مستقیم با سربالایی تندی ادامه می‌یابد و بعد از ۲ پیچ، منظره پناهگاه، مسجد و برج كلكچال از دور نمایان خواهد شد. این منظره شما را برای ادامه مسیر ترغیب خواهد كرد. از اینجا به بعد منظره شهر هم دیدنی‌تر می‌شود؛ جایی كه خانه‌های كوچك شهر را زیر پایتان احساس می‌كنید. در سال‌های اخیر جاده‌ای اختصاصی از شهر تا این منطقه كشیده شده است. از اینجا مسیر به صورت مستقیم با سربالایی تندی ادامه می‌یابد و بعد از ۲ پیچ، منظره پناهگاه، مسجد و برج كلكچال از دور نمایان خواهد شد. این منظره شما را برای ادامه مسیر ترغیب خواهد كرد. از اینجا به بعد منظره شهر هم دیدنی‌تر می‌شود؛ جایی كه خانه‌های كوچك شهر را زیر پایتان احساس می‌كنید. برای رفتن به کلکچال از میدان تجریش، اتوبوس برای خیابان فیضیه و همچنین سواری و تاکسی از میدان تجریش – چهار راه قدس تا پارک جمشیدیه وجود دارد. برای رسیدن به ابتدای مسیر کلکچال باید از یکی از وردودی‌های پارک واقع در خیابان امیدوار داخل پارک شده و به سمت غرب بروید. ورودی مسیر کلکچال نزدیک ایستگاه پلیس پارک بوده و کیوسک کوچک فدراسیون کوهنوردی هم در گوشه سمت چپ آن قرار دارد. در طول مسیر کافه‌هایی وجود دارند که به آنها ایستگاه گفته می‌شود.
سفرهای دو روزه
و روز فرصت کمی برای تازه شدن نیست، اگر مقصد سفرتان را به خوبی بشناسید و بدون تعلل دل به سفر بسپارید و پای به طبیعت، طبیعتی که شگفتی‌های آن شما را از فشار زندگی شهری رهایی می‌بخشد و جان تازه‌ای در روانتان می‌دمد.
دریاچه مارمیشو
اگرچه این روزها شنیدن نام دریاچه، اسم ارومیه را در خاطرها متبادر می‌کند، اما در این استان زیبا، دریاچه‌ای آرام گرفته که از نگاه بسیاری از گردشگران پنهان مانده است. دریاچه زیبا مارمیشو در چهل پنج کیلومتری غرب ارومیه و در دره‌ای در نزدیکی مرز ایران و ترکیه زیستگاه بسیاری از جانوران و گونه‌های گیاهی ارزشمند است. برای دیدن دریاچه نیلی رنگ مارمیشو باید به میانه کوهستان‌های این شهرستان در نزدیکی مرز ایران و ترکیه سفر کنید. مسیر شما از حاشیه رودخانه زیبای نازلوچای در غرب شهر ارومیه می‌گذرد و در میان راه از روستاهای پسان، بانی و هلانی می‌گذرید و به روستای مارمیشو می‌رسید. مسیر جاده در دره زیبایی قرار گرفته که خود از منظره کوهستانی خاصی برخوردار است. در روستای مارمیشو با پیدا کردن زیارتگاه پیر خراسانی و ادامه دادن مسیری سنگلاخی اما زیبا می‌توانید به دریاچه مارمیشو برسید. دریاچه‌ای ۵ هکتاری با عمق ۵۰ تا ۶۰ متر که قزل‌آلاهای بومی‌اش در میان مردم منطقه شهرت دارند. رودخانه نازلوچای از کوه‌های بایبون و ستاره لوند سرچشمه می‌گیرد و در نهایت به تنگه‌ای بسیار سرسبز و دیدنی می‌رسد.
پیدایش دریاچه را به ناآرامی‌های درون زمین نسبت می‌دهند، به نحوی که براثر زلزله و ریزش کوه مسیر آب مسدود و ضمن تشکیل دریاچه‌ای، اکنون به وضعیت فعلی درآمده است. به روایتی، دریاچه نام خود را از نام رهبر مسیحیان ساکن منطقه به نام “بنیامین مارشیمون” گرفته که به‌عنوان رئیس روحانی جلوها در سنوات ۱۲۰۰ (ه.ش) در آن منطقه می‌زیسته و در ۲۵ اسفندماه ۱۲۹۶ به دست “اسماعیل آقاسمکو” به قتل رسیده است. در کتاب نگاهی به آذربایجان غربی نوشته “افشار سیستانی” از آن به ماربیشو نیز یاد شده است. مساحت تقریبی دره در حدود ۵ هکتار است و از جنوب به قلل سی‌تاو، قایدوک، و چال، از شمال به کوه “بایدوست”، از غرب به روستای مخروبه “دری”، و از شرق به روستاهای “بانی” و “پسان” منتهی می‌شود. در طول رودخانه تا دریاچه علاوه بر انواع و اقسام درختان جنگلی، درختان بید به‌عنوان حفاظ طبیعی، دور دریاچه را فرا گرفته‌اند. در پوشش جنگلی علاوه بر درختان بید و وفور درختان گردو در اطراف روستاها و منطقه، درختان بلوط، بنه، عناب، گلابی، زالزالک، بادام، گز، صنوبر و سایر درختچه‌ها جلوه‌ای از سرسبزی را به طبیعت منطقه بخشیده‌اند تا در میان انواع مختلف گون مکان مناسبی برای پرورش زنبورعسل و جذب زنبورداران فراهم آورند. اما از گونه‌های گیاهی آن باید از خارشتر، گزنه، زنبق، لاله کوهی، شیرین‌بیان، خشخاش، پیاز کوهی، بومادران، کاسنی، آویشن، کنگر و غیره نام برد. حیات جانوری آن به دو دوره تقسیم شده است به نحوی که در وضعیت فعلی از خرس، روباه، گرگ، خرگوش نام می‌برند. حال اینکه قبلاً به زکوهی، گراز و پلنگ نیز جز جانوران منطقه بوده است. از پرندگان نیز باید به کبک، شاهین، بلدرچین و غیره اشاره نمود. ماهی قزل‌آلا، ماهی سفید و سمور از جمله آبزیان فراوان دریاچه بوده‌اند که با باز شدن پای آدمیزاد و صید بی‌رویه آن اکنون با کاهش جدی روبه‌رو هستند. شاید دیگر از سمورها خبری نباشد. در نظر داشته باشید محیط دریاچه آرام بوده و برای ماهیگیری بسیار مناسب است، بنابراین در لیست لوازم مورد نیاز به سفرتان می‌توانید، وسایل ماهیگیری را نیز اضافه کنید.
این منطقه به دلیل داشتن گیاهان متنوع، برای پرورش زنبورعسل نیز بسیار مناسب است، عسل آن بسیار مرغوب بوده و عطری از گل‌های وحشی را در خود دارد. یکی از جالب‌ترین مناظری که در این سفر خواهید دید، چادرهای ایلات و عشایر است که در این منطقه اتراق کرده‌اند. آشنایی با نحوه زندگی عشایر بسیار جذاب است، که در کنار بازدید از دریاچه و دیدن مناظر اطراف آن، می‌تواند خاطره‌انگیز باشد. اگر کمی خوش‌شانس باشید ممکن است در بین راه گذرتان به زنبورداران این منطقه بخورد و این فرصتی است تا بتوانید طعم واقعی عسل طبیعی را به سفره‌تان هدیه کنید. اطراف دریاچه را درختان انبوهی فراگرفته که همچون حلقه‌ای سبزرنگ می‌درخشد که در فصل بهار و تابستان سراسر سبز و در پاییز یکپارچه رنگین می‌شود و صحنه‌ای را به وجود می‌آورد که کمتر جایی می‌توانید مشابه آن را ببینید. اگر هم کمی بیشتر اهل هیجان و ماجراجویی باشید، می‌توانید چادر مسافرتی خود را بردارید و چند روزی را در دل این طبیعت زیبا و در همسایگی عشایر مهمان‌نواز و دوست‌داشتنی بگذرانید، ولی به خاطر داشته باشید به‌عنوان یک طبیعت دوست اهل سفر به محیط‌زیست اطرافتان آسیب نرسانید و در طبیعت هیچ‌چیز را به‌جای نگذارید به‌جز رد پایتان. از هرکجای ایران که زندگی می‌کنید، ابتدا خود را به ارومیه رسانده و از میدان مدرس در این شهر مسیر نهر را در پیش بگیرید. با طی حدود چهل پنج کیلومتر به سمت غرب و با عبور از روستاهای زیبای پسان، بانی و هلانی به روستای زیبای مارمیشو می‌رسید. دریاچه در نزدیکی شما قرار دارد، از محلی‌ها بخواهید شما را راهنمایی کنند.
روستای فیلبند
فیلبند یکی از زیباترین روستاهای مناطق جنوبی بابل و آمل است که اکثر اوقات در اقیانوسی از ابر آرمیده است. آب‌وهوای این روستا به گونه‌ای است که پیش‌بینی‌های هواشناسی در مورد آن اصلا قابل‌اعتماد نیست و در یک روز ممکن است شاهد چندین پدیده جوی باشید و تنها به فاصله چند ساعت هم برف، هم باران و هم پرتوهای درخشان آفتاب تابان را به تماشا بنشینید. فیلبند مرتفع‌ترین روستای ییلاقی حوزه مرکزی مازندران است که در جنوب بابل در بخش بندپی غربی، پذیرای گردشگران و علاقه‌مندان به طبیعت است.
ارتفاع آن از سطح دریا حدود ۲۷۰۰ مـــتر است. این روستا بر فراز ابرها قرار دارد، به نحوی که اغلب روزها ابرها همچون دریایی آبی و آرام تا بی‌کرانه‌ها چشم را می‌نوازد و خیره می‌کند، اما زمانی هم که ابر و مه وجود نداشته باشد و هوا به‌طور کامل صاف و آفتابی باشد، می‌توان از این روستا که در بلندترین نقطه منطقه است به تماشای مناظر اطراف پرداخت که در نوع خود بسیار لذت‌بخش است. فیلبند به بام شرقی مازندران نیز معروف است، چرا که این روستا در نزدیکی قله ۳۳۹۲ متری اندوار و حصین‌بن واقع شده و با نقاطه همجوار خود بسیار تفاوت ارتفاع دارد. در خط الراس نزدیک به قله اندوار و در ارتفاعات جنوبی فیلبند، امامزاده‌ای بر تارک خط الراسدیده می‌شود که به امامزاده قاسم معروف است. بقعه سفیدرنگ امامزاده قاسم در ارتفاع ۲۵۰۰ متری دارای یک دالان است که توسط سایبانی فلزی و شیروانی حفاظت می‌شود. نام این ییلاق در اصل فلبند است. فل در گویش مازندرانی به معنای خستگی و بند هم به معنای بند آمدن و نتوانستن است. علت این نام‌گذاری به دلیل ارتفاع بالای این ییلاق و کمرگاه‌های تندی است که عبور از آن را دشوار می‌کرده است. فیلبند از چشمه‌های کوچک و بزرگ متعددی بهره‌مند است، چشمه کوچک موسوم به لار دارای املاح معدنی فراوانی است که برای درمان درد کلیه مفید است. وجود فلوئور کافی در آب چشمه‌های این منطقه در استخوان‌بندی مردمش تأثیر بسزایی گذاشته است. برای رسیدن به روستای فیلبند مسیر ۲۵ کیلومتری حد فاصل آمل- هراز را در پیش بگیرید، پس از آنکه از روستای سنگچال گذشتید،می‌توانید چشم‌انداز خیره‌کننده، روستای فیلبند را مقابل دیدگان خود ببینید.جاده فیلبند به سنگچال جاده‌ای بسیار پرپیچ و خم است که در فاصله ۵ کیلومتری این دو روستا اختلاف ارتفاع به ۷۰۰ متر می‌رسد. روستای سنگچال نیز زیبایی‌های منحصربه‌فرد و خاص خود را دارد. منظره سنگچال از جاده منتهی به فیلبند واقعا چشم‌نواز است.
