دعاى حفظ آشیاء و گم نشدن آنها
راوى به امام صادق(عليه السلام) عرض كرد: دعايى به من بياموز كه وقتى چيزى را نگه مى‌دارم، ترسى از مفقود شدن آن نداشته باشم. فرمود كه بگو:
يَا اللهُ يَا حَافِظَ الْغُلاَمَيْنِ بِصَلاَحِ أَبِيهِمَا احْفَظْنِي وَ احْفَظْ عَلَيَّ دِينِي وَ أَمَانَتِي وَ مَالِي، فَإِنَّهُ لاَ حَافِظَ حِفْظِ ضَيْعَة أَحْفَظُ عَلَى مَالِي مِنْكَ إِنَّكَ حَافِظٌ حَفِيظٌ ، أَخَذْتُ بِسَمْعِ اللهِ وَ بَصَرِهِ وَ قَدَرِهِ عَلَى كُلِّ مَنْ أَرَادَنِي وَ أَرَادَ مَالِي وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيم.
يا الله، اى كه فرزندان را به خاطر والدين حفظ مى كنى، مرا حفظ كن. دين و امانت و مالم را حفظ كن. كسى بهتر از تو نمى تواند مالم را از گم شدن حفظ كند، اى كه حافظ و حفيظ (نگه دار و مراقب) هستى! گوش و چشم و قدرت خدا نگه دار من و مالم در برابر كسانى باشد كه متعرّض من و مالم مى شوند. لا حول و لا قوّة إلاّ بالله العليّ العظيم.
منبع : امالی شیخ طوسی ص 700 - بحارالانوار ج 91 ص
