آخرين بمب‌افكن اتمي ولكان كه قابليت پرواز داشت قرار است براي هميشه به نمايشگاه برود. اين بمب‌افكن هر چند هيچ وقت به پاي بمب‌افكن‌هاي شوروي و آمريكا نرسيد اما بخشي از هويت نظامي انگليسي‌ها در جريان جنگ سرد به حساب مي‌آمد.
از زمان بازنشستگی ولكان یک نمونه از آن، ورژن بی.۲ با سریال XH558 که «روح بریتانیا» نام گرفته بود برای نمایشهای هوایی فعال نگه داشته شده بود اما اين بمب‌افكن هم قرار است روز يكشنبه 12 مهرماه با آخرين پرواز خود در انگليس با پرواز وداع كند و خانه‌نشين شود. آورو ولكان یک بمب‌افکن استراتژیک بال دلتای جت بود که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۸۴ در خدمت نیروی هوایی انگليس بود.
کارخانه طراح این هواپیما آورو بود. از میان سه بمب‌افکن سری وی تولید شده ولكان از نظر فنی پیشرفته‌ترین و به همین دلیل هم پرریسک‌ترین هواپیما بود. ولكان بی.۱ برای نخستین بار در سال ۱۹۵۶ به نیروی هوایی انگليس تحویل داده شد. تحویل ولكان بی.۲ در سال ۱۹۶۰ آغاز شد. بی.۲ دارای موتورهای نیرومندتر، بال بزرگتر، سیستم الکتریکی و پادکار الکترونیکی بهتر بود. تعداد بسیاری از آنها برای نصب موشک بلو استیل سازگار شدند. به عنوان یکی از بمب افکن‌های سری وی ولكان ستون فقرات نیروی بازدارندهٔ هسته‌ای هوابرد انگليس در خلال جنگ سرد بود. گرچه ولكان برای حمل جنگ‌افزار هسته‌ای ساخته شده بود، ولی توانایی انجام ماموریت‌های بمباران غیرهسته‌ای را نیز داشت و در عملیات بلک باک در خلال جنگ فالکلند میان انگليس و آرژانتین در سال ۱۹۸۲ به کار گرفته شد.
بعد از پایان نبرد فالکلند ولکان دیگر زمینگیر بود و در سال ۱۹۸۴ از خدمت خارج شد .
ارتش انگلستان تلاش کرد برای جبران کمبود سوخت‌رسان دست به ارتقا شش فروند ولکان در نقش سوخت رسان با نام ولکان کا ۲ بزند که برنامه لغو شد. ولکان برای پرواز نمایشی تا سال ۱۹۹۳ پرواز میکرد و بعد از ان تا سال ۲۰۰۷ زمینگیر بود تا سرانجام یک ولکان دوباره برای پرواز نمایشی به خط پرواز برگشت. در کل بمب افکن ولکان هرگز در حد بمب افکن های شوروی و آمریکا در ان زمان نبود.
