در باغ‌های ایرانی هتل عباسی اصفهان، زیر سایه‌ی درختان سر به فلک کشیده و در حال گوش دادن به صدای آب فواره‌های آبی حوض‌ها، پیشخدمت‌ها با لباس‌های متحدالشکل سنتی در سینی‌های نقره‌ای با چای زعفرانی از مهمانانی که روی تخت‌های مزین به فرش ایرانی نشسته‌اند، پذیرایی می‌کنند.
خانواده‌ها و زوج‌های جوان منتظر هستند تا پس از صرف فنجانی چای برای گشت و گذار و خرید به طرف مسجد و بازار که بیرون از دیوارهای این هتل سیصد ساله انتظارشان را می‌کشد، بروند.
در چند سال اخیر، تحریم‌های گوناگون علیه ایران موجب شده بود که گردشگران کمی این کشور دیدنی را برای سفر انتخاب کنند. اما با توافقات اخیر به نظر می‌رسد که گردشگری در ایران رونق خواهد یافت.
یک بار فردی در تهران به من گفت: دنیا تصور نادرستی درباره‌ی ایران دارد.
گردشگران زن در ایران باید روسری یا شال سر کنند و موهای خود را بپوشانند. همچنین باید مانتو بپوشند. لباسی که دستان آن‌ها را می‌پوشاند و بلندی آن تا زانو می‌رسد.
سفر من به ایران از تهران شروع شد و در تهران هم خاتمه یافت. در این سفر دو هفته‌ای من از زیباترین شهرهای ایران یعنی شیراز و اصفهان و شهر باستانی پرسپولیس دیدن کردم.
قدمت پرسپولیس به قرن ششم پیش از میلاد باز می‌گردد. من در میان ستون‌های فروریخته و بقایای این شهر باستانی پرسه زدم. روی پلکان‌ها، تصاویری از کاروان‌هایی که از سراسر قاره برای پیشکش هدایا به پادشاه آمده‌اند حکاکی شده است. احتمالاً داریوش کبیر این مجموعه را ساخته است. مقبره‌ی او در نزدیکی این شهر قرار دارد.
یکی از مشهورترین شاعران ایران زمین حافظ است که در قرن چهاردهم میلادی زندگی می‌کرده است. یکی از دیدنی‌های شهر زیبای شیراز، محل تولد حافظ، مقبره‌ی او مشهور به حافظیه است.
در اطراف شیراز، چند ساعتی را به گشت و گذار در رشته کوه دنا پرداختیم. در کنار رودی خروشان نشستیم تا لقمه‌ای نان سنگک و پنیر بخوریم. اما تنها نبودیم. گروهی از چادرنشینان مشغول جمع کردن اسباب و اثاثیه و چادرهای خود بودند تا به نواحی قشلاقی سفر خود را آغاز کنند. حضور ناگهانی ما باعث شد که آن‌ها کار خود را رها کنند و برای خوشامدگویی به ما و پذیرایی به سمت ما بیایند. آن‌ها به وضوح خجالت زده به نظر می‌رسیدند. چرا که به دلیل جمع کردن وسایل سفرشان، نمی‌توانستند به خوبی از ما پذیرایی کنند.
در اصفهان و در چای‌خانه‌های سنتی مزین به فرش‌های ایرانی از خوردن چای لذت بردیم. در میدان زیبای نقش جهان مناره‌های فیروزه‌ای مسجد امام زیر آسمان ابری و بارانی خودنمایی می‌کرد. پس از تمام شدن باران و صاف شدن آسمان، خانواده‌ها جایی را برای نشستن انتخاب می‌کنند یا در اطراف دومین میدان بزرگ جهان بعد از Tiananmen در پکن، از درشکه‌سواری لذت می‌برند. خریداران که بیشتر آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند در پوشش‌های متفاوت از جمله پوششی سرتاسری و سیاه‌رنگ به نام چادر در بازار بالا و پایین می‌روند و با کیفی پر از ادویه‌جات، ظروف نقره و پارچه‌های ابریشمی از بازار بیرون می‌آیند.
پس از قطع شدن باران، طاقی از رنگین‌کمان روی میدان زیبای نقش جهان، نقش می‌بندد. دست‌های رنگارنگش گنبد زیبای مسجد شیخ لطف الله را نوازش می‌کند.
این‌ها گوشه‌ای از توصیفات گردشگران خارجی است که ایران را به عنوان مقصد سفر خود انتخاب می‌کنند. شاید بسیاری از آن‌ها با دید مثبتی به ایران سفر نکنند اما با کوله‌باری از تجربیات لذت‌بخش و به یاد ماندنی به کشور خود بر می‌گردند. چه بسا تجارب بی‌نظیر خود را با هموطنانشان به اشتراک می‌گذارند و آن‌ها را برای سفر به این قطعه از کره‌ی خاکی دعوت می‌کنند و اشتیاق آن‌ها را برای بازدید از آثار تاریخی، جاذبه‌های طبیعی و صنایع دستی ایران بر می‌انگیزند.
