این همه گرسنگی و تشنگی کشیدن برای چیست؟ دلیل روزه گرفتن در ماه هائی غیر از ماه رمضان چیست؟سوالات زیادی دارم، از که باید پرسید؟ جواب چه کسی صد در صد قابل اطمینان است؟بیائید قرآن را باز کنیم و بسادگی و مستقیما از خداوند بزرگ و یکتا سوالاتمان را بپرسیم
خداوند در آیات 183 تا 188 سوره 2 (سوره بقره) میفرماید:
” ای افراد باایمان، روزه بر شما واجب شد؛ همانطور که بر کسانی که قبل از شما بودند واجب شده بود تا مسلط بر نفس شوید.روزه، روزهای معلومی است؛ کسی از شما که مریض یا در حین سفر باشد بجای آن از روزهای دیگر روزه بگیرد،و بر کسانی که توانایی دارند کفاره (جریمه) آن سیر کردن یک فقیر است.
کسی که میل به نیکی داشت برای او خوب است و اگر توجه داشته باشید میدانید که روزه گرفتن برای شما بهتر است.ماه رمضان ماهی است که قرآن که راهنمای مردم و دلایل روشنی از هدایت و جدا کننده حق و باطل است در آن نازل شده.
بنابراین هر کس از شما به این ماه رسید باید روزه بگیرد؛ و کسی که مریض یا در حال سفر باشد در روزهای دیگر بجای آن روزه بگیرد.
خدا برای شما آسانی میخواهد و سختی نمیخواهد و برای اینکه عده روزهای روزه را کامل کنید و (فقط) خدا را بزرگ شمارید، چون اوست که شما را هدایت کرده، تا از سپاسگزاران باشید.
وقتی بندگان من درباره من از تو سئوال میکنند، من به ایشان نزدیکم؛دعای دعا کننده را وقتی مرا به کمک بخواند اجابت میکنم؛ پس آنها باید دستورها و نظرهای مرا قبول کنند و به من ایمان بیاورند تا هدایت شوند.
شبهای ماه رمضان همخوابگی با زنانتان برای شما حلال شده، آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها.خدا میدانست که شما به خودتان خیانت میکنید بنابراین توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت.پس حالا با آنها همخوابگی کنید و دنبال آنچه خدا برای شما مقرر کرده بروید و بخورید و بنوشید.تا اینکه خط سفید از خط سیاه سپیده دم برای شما آشکار شود بعد روزه را ادامه داده و تا شب کامل کنید.اگر برای عبادت در مسجد بسر میبرید شبها هم با زنانتان همخوابگی نکنید.این حدود احکام خداوند است به آن نزدیک نشوید، خدا آیاتش را اینطور برای مردم بیان میکند شاید مسلط بر نفس خود شوند.مال همدیگر را بنا حق نخورید و مقداری از آنها را به قاضی ها ندهید تا قسمتی از مال مردم را بگناه بخورید در صورتیکه میدانید که مال شما نیست.”
در این آیات خداوند به ما میاموزد که روزه گرفتن واجب است و یکی از اثراتی که روزه گرفتن در بشر ایجاد میکند، مسلط شدن بر نفس است.
آموختیم که خداوند فرموده که ذات مقدسش به من و شما نزدیک است و دعای من و شما را وقتی او را به کمک بخوانیم اجابت میکند،لطفا توجه کنید که از هیچ گونه واسطه و وسیله ای، در هیچ آیه ای، برای نزدیک شدن به خدا، در کلام خداوند استفاده نشده و وجود ندارد،یعنی ما باید درخواست حاجت ها و اجابت دعاهایمان را، مستقیما از ذات مقدس خداوند بزرگ و یکتا درخواست کنیم.و آموختیم که ستایش و بزرگ داشت فقط اختصاص به خداوند بزرگ و یکتا دارد و بس.
دادن این صفت الهی، و یا هر صفت الهی دیگری را به افراد بشر (مرده و یا زنده، با هر مقام و رتبه ای) در هر زمانی و برای هر دلیلی،
اسمش به زبان فارسی سلیس شرک است.
خداوند در آیه 196 سوره 2 (سوره بقره) میفرماید:
“حج و عمره را برای خدا کامل کنید و اگر از حج کردن شما جلوگیری شد تا آنجا که امکان دارد قربانی کنید،و سرتان را نتراشید تا وقتی قربانی به محل خودش برسد.
اگر کسی از شما مریض و یا سرش دچار ناراحتی بود، کفاره آن روزه یا صدقه یا قربانی است،و وقتی امنیت پیدا کردید، کسی که از عمره به حج دست یافت تا آنجا که میسر است قربانی کند.کسی که قربانی نکرد سه روز در حج و هفت روز بعد از برگشت از حج روزه بگیرد؛ این ده روز کامل است.این برای کسی است که خانواده‌اش اهل مسجدالحرام نباشند.از نافرمانی خدا بترسید و بدانید مجازاتی که خدا میکند بسیار شدید است.”
خداوند بزرگ و یکتا دستورات و راهنمائی هایش را به ما میفرماید – بارها و بارها در سراسر قرآن به ما میفرماید که ذات مقدسش شدیدا بخشنده و مهربان است،
در این آیات خداوند به ما یاد آور میشود که ما باید از نافرمانی او حذر کنیم و بترسیم – بترسیم و شک نداشته باشیم که مجازاتی که خداوند میکند بسیار شدید است.
برداشت من این است که خداوند، من و شما را از حقیقتی که اجتناب ناپذیر است مطلع میکند،حالا من که متوجه عاقبت کارم هستم، من که تا حدی مطلع هستم که تا چه حد مجازات خداوند شدید است،با اطلاع کامل و با چشم و گوش باز در مورد عملی که میخواهم انجام دهم تصمیم میگیرم؛در دوره حیاتم و در روز رستاخیز که شکی در آن نیست، زمانی که بخاطر نافرمانی از دستورات خداوند عذاب میشوم،من دیگر نمیتوانم ادعا کنم که از وجود و شدت عذاب خداوند بی خبر بودم.یادتان باشد که همیشه انتخاب با ماست.
خداوند در آیه 92 سوره 4 (سوره نساء) میفرماید:
“سزاوار هیچ مومنی نیست که مومنی را بکشد مگر از روی اشتباه ( بغیر عمد ).
کسی که مومنی را از روی اشتباه بکشد، باید بنده مومنی را آزاد کند و خون بهائی به خانواده مقتول بدهد، مگر اینکه خانواده مقتول آن را به او ببخشند.اگر مقتول، مؤمن و از خانوادهُ قومی بود که دشمن شما هستند، قاتل فقط باید بنده مومنی را آزاد کند.و اگر از قومی بود که بین شما و آنها پیمانی وجود داشت باید خون بها را به خانواده مقتول بدهد و بنده مومنی را آزاد کند.و اگر پیدا نکرد دو ماه پشت سر هم بعنوان توبه روزه بگیرد.خدا دانا و حکیم است.”
در آیه ی 93 ( سوره نساء ) خداوند میفرماید:
” کسی که مومنی را عمداً بکشد جزای او جهنم است و همیشه در آن خواهد بود و مورد غضب و لعنت خدا است،و خدا برای او عذاب بزرگی آماده کرده است.”
لحظه ای فکر کنید:
اگر کسی مورد غضب و لعنت خداوند قرار بگیرد به چه سرنوشتی دچار شده است؟
ساکن جهنم بودن برای همیشه مفهومش چیست؟
خالق ما، خداوند بزرگ و یکتا به این فرد بشارت میدهد که عذاب بزرگی برایش آماده کرده است؛آیا شما سرنوشتی شوم تر از این را میتوانید تصور کنید؟
حالا عده ای که خود را شدیدا مسلمان میخوانند، گروهی بیگناه را بخاطر دلایل مختلفی بخاک و خون میکشند.این افراد، این جنایتکاران، این میکرب های اجتماع اگر فقط یک بار قرآن را میخواندند متوجه میشدند که بوئی از مسلمانی نبرده اند و جایشان کجاست.
اسلام دین محبت، احترام، معرفت، و عدالت است.
عدالت، مفهومی که آدمکش بی رحم و بی دینی که انسان بیگناهی را میکشد، بوئی از آن نبرده است.
خداوند در آیه 89 سوره 5 (سوره مائده) میفرماید:
“خدا شما را بعلت قسم‌های بیهوده مجازات نمیکند، ولی شما را بسبب قسم‌هائی که با آن قراردادی بسته‌اید مؤاخذه میکند.کفاره این قسم‌ها سیر کردن ده نفر تهیدست از متوسط غذائی که به خانواده خود میدهید میباشد، یا پوشاندن ده نفر، یا آزاد کردن یک بنده.کسی که امکان آن را نداشت سه روز، روزه بگیرد.این کفاره قسم‌های شما است وقتی قسم خوردید.قسم‌های خود را حفظ کنید.خدا آیاتش را اینطور برای شما بیان میکند تا سپاسگزاری کنید.”
خداوند در آیه 95 سوره 5 (سوره مائده) میفرماید:
“ای افراد باایمان، وقتی در حال حج هستید شکار را نکشید.
کسی که عمداً آن را بکشد، جزای آن چهارپائی مثل آنچه کشته میباشد که دو نفر از افراد عادل خودتان درباره آن حکم کنند، و بصورت قربانی به کعبه برسد,یا کفاره‌ای که سیر کردن افراد تهیدست باشد، یا معادل آن روزه بگیرد تا کیفر کار خود را بچشد.خدا کارهائی را که در گذشته انجام دادید عفو کرده؛ کسی که دوباره اینکارها را بکند خدا از او انتقام میگیرد.خدا قدرتمند و انتقام گیر است.”
در قرآن خداوند بارها و بارها به ما تذکر میدهد و ما را مطلع میکند که انتقام و عذاب او شدید است،
و به ما فرصت میدهد و راه برطرف کردن اشتباهات و گناهانمان را به ما نشان میدهد.
برداشت من این است که هدف این بخشنده مهربان این است که ما براه راست هدایت شویم، و به این وسیله آمرزیده، بخشیده، و راهی بهشت شویم.
خداوند در آیه 112 سوره 9 (سوره توبه) میفرماید:
“افراد باایمانی که توبه میکنند، فقط بندگی خدا را میکنند ( بنده و مطیع محض و بی چون و چرای دستورهای هیچکس جز خدا نیستند)،
فقط خدا را بزرگ میشمارند، سیاحت کننده ( یا روزه دار) می باشند، رکوع و سجود میکنند،امر به معروف ( مردم را به کارهای خوب تشویق ) و نهی از منکر (از کارهای بد منع) میکنند؛ و حدود خدا را حفظ میکنند.به افراد باایمان بشارت بده. “
افراد با ایمان، به گفته هر دکاندار مذهبی گوش نمیکنند و فقط خداوند را بزرگ میشمارند و همیشه میدانند که بت های انسانی که این عده برای ما ساخته اند و میسازند، همگی بنده خدا هستند،
و همیشه بیاد آیه 107 سوره 10 (سوره یونس) هستند که خداوند میفرماید:
“اگر خدا ضرری بتو برساند، هیچکس جز او نمیتواند آنرا برطرف کند،و اگر خیری برایت بخواهد، هیچکس جلوی لطفش را نمیتواند بگیرد. لطفش را به هر یک از بندگانش که بخواهد میکند. او آمرزنده مهربان است. “
بسیار واضح، بسیار روشن، و به راحتی قابل فهم برای هر فردی با هر درجه از ادراک.
خداوند در آیات 16 تا 26 سوره 19 (سوره مریم) میفرماید:
“در کتاب از مریم یاد کن وقتی که در مکانی شرقی از خانواده‌اش به کناری رفت، و پرده‌ای بین خود و آنها قرارداد.ما روحمان ( جبرئیل) را پیش او فرستادیم.او برای مریم بشکل انسانی کامل درآمد.
مریم گفت: اگر آدم با تقوائی هستی من از تو به خدا پناه میبرم.
گفت: من فرستاده خداوند تو هستم تا پسر پاکی بتو ببخشم.
مریم گفت: چطور من میتوانم پسری داشته باشم در صورتیکه دست بشری بمن نرسیده و آدم بدکاری نبوده‌ام؟
گفت همینطور است، خداوند تو گفت اینکار برای من آسان است؛
برای اینکه او را آیتی ( نشانه‌ای ) برای مردم بسازیم و لطفی از ما باشد؛ این امری است قطعی و شدنی.پس مریم عیسی را حامله شد و به جای دوری رفت.درد زایمان او را پیش تنه درخت خرمائی برد، گفت کاش من قبلا مرده و فراموش شده بودم.
از زیرش صدائی به او گفت که غصه نخور، خداوند تو زیر پایت چشمه‌ای قرار داده؛ تنه درخت را تکان بده تا خرمای تازه برای تو بریزد.
بخور و بنوش و چشمت را روشن ساز، اگر کسی را دیدی بگو من روزهای برای خدا نذر کرده‌ام. امروز هیچگاه با کسی حرف نمیزنم.”
خداوند در آیه 35 سوره 33 (سوره احزاب) میفرماید:
“مردان و زنان مسلمان باایمان و مطیع خداوند و صادق و صبور و فروتن و زکات دهنده و روزه گیر،که عفت خود را حفظ و خدا را بسیار یاد میکنند، خدا برای آنها آمرزش و پاداش بزرگی آماده کرده.”
خداوند در آیات 2 تا 4 سوره 58 (سوره مجادله) میفرماید:
“اشخاصی که به زنشان میگویند تو مثل مادر من هستی، حرف ناروا و دروغی میزنند.زنانشان مادر آنها نیستند؛ مادرشان زنانی هستند که آنها را زائیده‌اند.خدا عفو کننده و آمرزنده است.کسانی که چنین حرفی میزنند و بعد از گفته خود برمیگردند، قبل از اینکه با زنشان همخوابگی کنند، باید برده‌ای را آزاد کنند.این نصیحتی است که بشما میشود، خدا از تمام کارهائی که میکنید با خبر است.کسی که برده‌ای برای آزاد کردن پیدا نکرد، قبل از اینکه همخوابگی کند دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد.کسی که توانائی آن را نداشت، شصت مسکین را سیر کند.اینکار برای این است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید.این حدود خدا است و منکران عذاب پردردی دارند. “
دین و حکم و نظر خدا چیزی است که از آیات قرآن بدست می آید.فرمایشات خداوند (قرآن) که هدایت و رحمتی است برای مردمی که به آن ایمان می آورند،در دست ماست چرا به نظریات و دستورات دیگران توجه میکنیم؟ بنظر شما اسم این چیست؟
قول خداوند به من و شما برای آمرزیده شدن، رهائی از آتش جهنم، و اقامت همیشگی در بهشت.یادتان باشد که خداوند بما قول داده که همه گناهان من و شما را میبخشد، اگر قبل از اینکه فرصت از دستمان برود،توبه کنیم و در راه اصلاح اشتباهات و گناهانمان تا آنجا که میتوانیم بکوشیم.
خداوند در آیات 53 و 54 ( سوره زمر) میفرماید :
“بگو ای بندگان من که بضرر خودتان زیاده روی کرده‌اید، از رحمت خدا ناامید نشوید چون خدا همه گناهان را میبخشد.او آمرزنده مهربان است.
به اطاعت خدا برگردید (توبه کنید) و قبل از اینکه عذاب بر شما وارد شود و کسی نتواند شما را یاری کند، تسلیم حکم و نظر خدا باشید.”
خداوند در آیه 82 ( سوره طه ) به من و شما میفرماید:
“من کسی را که توبه کند و ایمان بیاورد و کار صحیح بکند و راه صحیح را بشناسد می آمرزم. “
خواندن و درک کردن قرآن، عمل کردن به دستورات خداوند بزرگ و یکتا در قرآن، بسادگی از یک آدم یک انسان میسازد.
لطفا بیاد داشته باشید که امروز، همین لحظه یک یک ما، با هر گذشته ای میتوانیم به عملی دست بزنیم که بدون هیچ گونه واسطه ای، و یا وسیله ای و یا … , همانطور که خداوند فرموده بخشیده، آمرزیده و پاک شویم.
