عباس اقبال آشتیانی فرزند محمد علی در سال 1277 ه . ش. در آشتیان به دنیا آمد و ابتدا به مدرسه شركت انگلستان و سپس به مدرسه دار الفنون وارد شد.پس از فراغت از تحصیل در كتابخانه عمومی معارف به كار مشغول شد و همزمان در مدرسه دار الفنون ،زبان فارسی تدریس می كرد.
در سال 1304 شمسی به پاریس رفت و موفق به اخذ لیسلنس ادبیات دانشگاه سوربن شد.پس از بازگشت به وطن،به سمت استادی دانشكده ادبیات انتخاب شد.وی از اعضای دائمی فرهنگستان ایران بود.
در سال 1323 مجله یادگار را منتشر كرد. در اواخر عمر رایزن فرهنگی ایران و تركیه و ایتالیا بود.
اقبال از استادان مسلم ادبیات و تاریخ ایران بود.او در سال1334 در سن 57 سالگی در فقر و تنگدستی بدرود حیات گفت.
برخی از تالیفات او عبارتند از:
1- تاریخ اكتشافات جغرافیایی و تاریخ علم جغرافیا
2- تاریخ ایران،از صدر اسلام تا استیلای مغول
3- خدمات ایرانیان به تمدن عالم
4- ترجمه سه سال در دربار ایران.
