انوراگ کاشیاپ یکی از مطرح ترین فیلمسازان سالهای اخیر هند چندی پیش با ارائه فیلم «دار و دسته های واسیپور» که یک کار اپیک گانگستری است، سر و صدایی بپا کرد ولی فیلم های بعدی او همان تاثیرگذاری را نداشته و کوششی بی نتیجه برای رسیدن به سطح آن فیلم بوده اند.
انوراگ کاشیاپ یکی از مطرح ترین فیلمسازان سالهای اخیر هند چندی پیش با ارائه فیلم «دار و دسته های واسیپور» که یک کار اپیک گانگستری است، سر و صدایی بپا کرد ولی فیلم های بعدی او همان تاثیرگذاری را نداشته و کوششی بی نتیجه برای رسیدن به سطح آن فیلم بوده اند.
این توصیف برای «رامان روانی» کار جدید کاشیاپ هم به حساب می آید که در جشنواره پر اعتبار اخیر کن فرانسه به عنوان یکی از فیلم های قسمت موسوم به «دو هفته کارگردان ها» به نمایش در آمد ولی باید اذعان داشت که از سایر فیلم های اخیر کاشیاپ قابل اعتناتر است. اولین موضوع و مسئله و اصلی که «Psycho Raman» مطرح و تبلیغ می کند، این است که بین برخی پلیس ها و بعضی خلافکاران وجوه مشترک زیادی یافت می شود و عبور از خط حائل نازک بین تبهکاری و نیک کرداری آسان و فاصله آنها اندک است. این فیلم نیز مثل سایر کارهای کاشیاپ سرشار از برخورد و درگیری است ولی با این که مثل فیلم «زشت» انتقادات زیادی را از پلیس مومبایی (بمبئی) و عملکرد آنها در بر دارد، ولی به اندازه آن فیلم دیدنی و دلچسب نیست.
مجوز قانونی
آنچه در «رامان روانی» بیشتر از سایر موارد تحت تاکید قرار می گیرد مجوز و اجازه قانونی پلیس برای کشتن افراد البته به بهانه دست داشتن آنها در فساد است و همین مسئله یک افسر پلیس هندی را که دچار اعتیاد به مواد مخدر است، به حدود و ثغور نهایی تباهی و تیرگی می کشاند.
همه اینها می توانست به عنوان موضوعی تکراری بینندگان را دلزده و از تماشای فیلم تا پایان آن پشیمان کند ولی آنچه سبب می شود مردم جذب فیلم گردند و آن را ببینند، بازی عالی نوازالدین صدیقی در رل یک قاتل زنجیره ای روان پریش به نام رامانا است. او مدعی است صداهایی را می شنود و آواهایی در گوش وی طنین می افکنند که از او می خواهند این و آن را بکشند و این لابد فرمان الهی است.
زیبایی قتل و جنایت!
وی همچنین از زیبایی قتل و جنایت می گوید (!) و این که مثل یک نقطه اوج روحی است و وقتی حیرت شنونده ها را می بیند از اهداف سیاسی و مسایلی از این دست برای توجیه اقداماتش بهره می گیرد. به ادعای او یک قاتل باید درکارش هدف داشته باشد و می کوشد همین فرضیه و دستور عمل را به راکاوان سینگ اوبی (ویکی کائوشال) مامور جدید اداره پلیس انتقال بدهد و از او هم بخواهد که در هنگامه برخورد با متخلفان و افراد سزاوار مجازات به همین طریق عمل کند و شک به خود راه ندهد.
همسو شدن با رامانا و حق دادن به وی در زمینه کارهایی که انجام می دهد، سخت ترین کار است و وقتی فیلمسازان جریان ملاقات وی را با اعضای خانواده اش به نمایش می گذارند، میزان دشواری این مسئله بیشتر می شود. هر بار هم که کارآگاهان تحت فرمان راگاوان به وی نزدیک و بازداشت او محتمل تر می شود، وی به طریقی از دام می گریزد و همیشه از دور راگاوان سینگ را زیر نظر دارد زیرا مدل و نمونه ای از خود او در جناح مخالف (پلیس ها) است و به واقع آینه ای از وی اما انجام دهنده کارهایی است که شاید ۱۸۰ درجه ضد کارهای او باشد. این مامور پلیس حالا این حق را دارد که هر کس را عبور کرده از خط قانون دید، از پای در آورد و این می تواند به معنای تقابل دو طرف باشد.
در حد دکور
ویکی کائوشال در قالب مامور مغشوش قانون در ایفای نقش خود چندان موفق نیست و هرگاه که خشونتش را افزایش می دهد، باور او سخت تر می شود. حتی وقتی همسر سابق او به نام سیمی (سوبهیتا دالی والا) به وی می گوید در زمان ازدواج شان بدون گفتن به وی یکی از بچه های او را سقط (جنین) کرده، با خشونت هر چه بیشتر با او طرف می شود. به واقع در این فیلم کاراکترهای زن یا اصلا به چشم نمی خورند و یا اگر باشند و دیده شوند، در حد دکور هستند و کاراکتر سازی صورت گرفته روی آنان اسف بار است.
مشخصات کوتاه فیلم
عنوان: «رامان روانی»
محصول: سینمای هند
ژانر: جنایی، تریلر (دلهره آور)
سناریست و کارگردان: انوراگ کاشیاپ
طول مدت: ۱۲۷ دقیقه
بازیگران: نوازالدین صدیقی، ویکی کائوشال و سوبهیتا دالی والا.
منبع: باني فيلم
