نقد و بررسی Huawei P8
شرکت «هوآوی» (Huawei) در سال 2010، فعالیتش را در حوزه‌‌ی گوشی‌های همراه، به‌طور رسمی آغاز کرد. شاید محصولات این شرکت دیرتر از بقیه‌ی رقبا وارد بازار گوشی‌های هوشمند شده باشند؛ اما در مقایسه با رقبا، یک برتری دارند که توجه عموم خریداران را به خود جلب می‌کند: قیمت پایین‌تر محصولات را می‌توان رمز موفقیت شرکت هوآوی در این پنج سال دانست.
شاید سال‌ها پیش، نام هوآوی در صنعت گوشی‌های همراه برای کمتر کسی آشنا بود؛ اما امروز اکثر کاربران دنبال این هستند که بدانند هوآوی چه زمانی گوشی‌های جدیدش را معرفی می‌کند. دقیقا مثل اتفاقی که برای سایر برندهای مطرح افتاده است. این علاقه به‌اندازه‌ای زیاد شده که حتی کاربران علاقه دارند بدانند مشخصات سخت‌افزاری پرچمدار بعدی این شرکت چیست و چطور قصد دارد به مصاف سایر رقبا برود. پیش از این، شرکت هوآوی فقط در بازار چین فعالیت داشت؛ اما چندی است که پا را از مرزهای این کشور فراتر گذاشته و قصد جهانی شدن دارد. با سیاست‌های جدید این شرکت، باقی کشورهای آسیایی و حتی آمریکا هم به لیست بازارهای مقصد گوشی‌های هوآوی اضافه شده‌اند.
حدود یک ماه پیش، هوآوی سری P8 خود را معرفی کرد که شامل سه گوشی بود؛ این سه گوشی هر کدام در «بازه‌‌ی قیمتی»، «اندازه» و «سخت‌افزار مختلف» به بازار عرضه شدند. یکی از این سه گوشی که نام P8 برایش انتخاب شده بود، پرچمدار جدید شرکت هوآوی در سال 2015 لقب گرفت. هوآوی علاوه بر P8 دو مدل دیگر را با نام‌های «هوآوی P8 لایت» و «هوآوی P8 مکس» معرفی کرد.
در این سری برخلاف نام‌گذاری قبلی، هوآوی پسوند «اسند» (Ascend) را حذف کرده است. به نظر می‌رسد این تغییر با هدف ساده‌تر شدن نام این سری صورت گرفته باشد. در ادامه با نقد و بررسی این گوشی همراه شوید. این بررسی برای اولین بار در ایران، توسط سایت دیجی‌کالا انجام می‌شود.
رعنای تمام فلزی
هوآوی این بار برخلاف الگوی طراحی به‌کار رفته در P7 که مبتنی بر شیشه و فلز بود، سراغ الگویی رفته که ضخامت 6.4 میلی‌متری را برای P8 در پی داشته؛ البته بد نیست بدانید همین الگوی جدید وزن گوشی را هم افزایش داده است. پرچمدار جدید هوآوی در مقایسه با پرچمدار قبلی، 0.01 میلی‌متر باریک‌تر شده، اما در عوض 20 گرم به وزن آن افزوده شده است. طراحی جدید تنها به ابعاد و وزن خلاصه نمی‌شود و روی ظاهر P8 هم تاثیر محسوسی گذاشته است؛ مثلا فلزی که در بدنه‌ی پشتی به کار رفته، زیبایی فوق‌العاده‌ای به این گوشی بخشیده است. قاب پشتی از جنس آلومینیوم است و برای محافظ صفحهی نمایشگر هم از «گوریلا گلس3» استفاده شده است. البته ممکن است با نگاه به ظاهر P8، سری Z سونی را به‌خاطر بیاورید. البته هوآوی در طراحی پرچمدار جدیدش ظرافت زیادی به خرج داده و فاصله‌ی صفحهی نمایش تا لبه‌های راست و چپ گوشی را تاحدامکان کم کرده است. همچنین فلز قاب دوری را به‌صورت ماهرانه‌ای تراش داده و گرد کرده است تا به کنترل P8 تنها با یک دست کمک کند.
لبه‌ی بالایی گوشی، جک 3.5 میلی‌متری هدفون و میکروفن دوم را روی خود جا داده است. قرار گرفتن کلیدهای کنترل صدا، روشن/ خاموش و شیار سیم‌کارت‌ها در اندازه‌ی نانو و کارت حافظه‌ی جانبی از نوع microUSB روی لبه‌ی سمت راست، به طراحان هوآوی این امکان را داده تا بتوانند لبه‌ی سمت چپ را خالی نگه دارند. البته شیار سیم‌کارت دوم کارآیی دوگانه دارد. می‌توانید از سیم‌کارت دوم در این شیار استفاده کنید یا برای استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی از آن بهره ببرید. روی لبه‌ی پایینی هم اسپیکر اصلی گوشی، پورت MicroUSB و میکروفون اصلی مکالمه به‌ترتیب از چپ به راست قرار گرفته‌اند. البته ممکن است با دیدن این مدل چینش، یاد طراحی لبه‌ی پایین آیفون6 بیفتید. لبه‌های فلزی این گوشی به‌وسیله‌ی پلاستیک‌های باریک از هم جدا شده‌اند تا به آنتن‌دهی بهتر آن کمک کنند؛ چیزی که پیش‌تر در اپل آیفون6 و سامسونگ گلکسی S6 شاهدش بودیم.
برای P8 یک صفحهی نمایش 5.2 اینچی در نظر گرفته شده است. در قسمت بالای این صفحهی نمایش دوربین سلفی، اسپیکر مکالمه و حسگرهای مجاورت و روشنایی مشاهده می‌شوند. در انتهای سمت راست بالای نمایشگر هم LED اعلان‌ها قرار دارد. پایین نمایشگر هم مثل لبه‌ی سمت چپ، خالی از هرگونه کلید و نشانه‌ای است.
در بالای قاب فلزی پشت گوشی، قسمتی پلاستیکی به چشم می‌خورد که به آنتن‌دهی هرچه بهتر آن کمک می‌کند. هوآوی ادعا کرده در طراحی P8 از یک فناوری جدید آنتن‌دهی بهره برده است. دوربین 13 مگاپیکسلی گوشی به‌همراه فلش LED از نوع دوگانه با نور‌های سرد و گرم، روی همین قسمت پلاستیکی تعبیه شده‌اند. در وسط قسمت فلزی و کمی پایین‌تر از قسمت پلاستیکی هم برند و لوگوی تجاری هوآوی به‌تنهایی به چشم می‌خورد.
پس از بررسی کامل گوشی از حیث طراحی، می‌توانیم ادعا کنیم شرکت هوآوی می‌تواند به طراحانش افتخار کند. کاری که اپل و سامسونگ نتوانستند با طراحان حرفه‌ای خود انجام دهند، گنجاندن یک دوربین حرفه‌ای در فضایی به اندازه‌ی 6.5 میلی‌متر بود؛ اما هوآوی به این مهم دست پیدا کرده و دوربینش مثل HTC M9، سامسونگ گلکسی S6 و حتی اپل آیفون6 از قاب پشتی بیرون نزده است.
تمام این موارد، دست به دست هم داده‌اند تا در P8 شاهد یک طراحی یکپارچه باشیم؛ طوری که با در دست گرفتنش می‌توانیم حس و حال لوکس گوشی را احساس کنیم. البته باید روی این موضوع هم تاکید کنیم که P8 یکی از گوشی‌های هوشمند باریک تولیدشده تا به امروز است.
اندازه‌ی بزرگ‌تر با تعداد پیکسل قبلی
طراحان هوآوی برای P8 هم مثل P7 از یک نمایشگر با رزولوشن Full HD معادل 1080 در 1920 پیکسل بهره برده‌اند. البته با اینکه صفحهی نمایش P8 در مقایسه با نسل قبلی بزرگ‌تر شده؛ اما برای آن تراکم پیکسلی 424 پیکسل بر هر اینچ در نظر گرفته شده است. این تراکم پیکسلی در مقایسه با تراکم P7 با 441 پیکسل در هر اینچ، کمتر شده است. استفاده از حسگرهای مجاورت، روشنایی و شتاب‌سنج باعث شده تا این نمایشگر قابلیت خاموش شدن خودکار، تنظیم خودکار نور صفحهی نمایش با توجه به نور محیط و چرخش خودکار را داشته باشد. برای این صفحهی نمایش از تکنولوژی IPS استفاده شده است؛ به‌همین دلیل هم بعید است هنگام مشاهده‌ی محتوای این صفحهی نمایش، از زوایای مختلف به مشکلی برخورد کنید. همچنین تصاویر به نمایش‌درآمده در این صفحهی نمایش واضح‌اند، رنگ‌هایش سرزنده‌اند و محتویاتش هم شفاف هستند. البته با وجود همه‌ی این موارد، باز هم نمایشگر، زیر نور مستقیم خورشید، عملکرد خوبی از خود نشان نمی‌دهد و حتی با نهایت روشنایی هم کاربر در خواندن محتویات گوشی با مشکل مواجه می‌شود. البته تعداد پیکسل‌ها و رزولوشن این صفحهی نمایش به‌اندازه‌ی سامسونگ گلکسیS6 زیاد نیست؛ اما با این حساب باز هم با یکی از نمایشگرهای برتر موجود در بازار طرف هستیم. هوآوی برای محافظت از این صفحهی نمایش، از نسخه‌ی سوم گوریلا گلس استفاده کرده است. صفحهی لمسی هم عملکرد خوبی دارد و می‌تواند تا ده لمس را به‌صورت هم‌زمان پشتیبانی کند. اشاره به این نکته هم خالی از لطف نیست که هوآوی فاصله‌ی بین نمایشگر و لبه‌ها را کاهش داده و به این ترتیب توانسته یک نمایشگر 5.2 اینچی را در قابی کوچک‌تر جای دهد.
تراشه و رابط کاربری اختصاصی هوآوی
شاید نام «های سیلیکون» (HiSilicon) به اندازه‌ی «کوالکام» و «مدیاتک» به گوش آشنا نباشد؛ اما پرچمدار جدید هوآوی از تراشه‌ی «کرین 930» (Kirin 930) تولید شده‌ی همین شرکت استفاده می‌کند. البته هوآوی سهام‌دار اصلی هایسیلیکون هم هست و فقط از تراشه‌های تولیدی این شرکت برای گوشی‌های هوشمندش استفاده می‌کند. هایسیلیکون که پیش از این موفق به دریافت گواهینامه‌های شرکت «آرم»(ARM) برای پردازنده‌های «کورتکس» و پردازه‌های گرافیکی «مالی» (Mali) شده، در تراشه‌های خود از این دو نوع پردازنده استفاده می‌کند. برای این تراشه‌ی 64 بیتی با لیتوگرافی 28 نانومتری هم دو پردازنده‌ی مجزا با فناوری big-LITTLE به کار گرفته شده که هر کدام 4 هسته دارند. هر دو پردازنده بر پایه‌ی کورتکس A53 با فرکانس‌های 2.0 و 1.5 گیگاهرتز کار می‌کنند. البته هایسیلیکون روی پردازنده‌ی کورتکس A53 بزرگ تغییرات فراوانی اعمال کرده و هسته‌هایی با معماری قو‌ی‌تر ساخته؛ در نهایت هم آن را «کورتکس A57e» نامیده که فرکانس پردازشی‌اش 2.0 گیگاهرتز است. هوآوی ادعا کرده این پردازنده در مقایسه با کورتکس A53 اصلی، کارآیی و قدرت بیشتری دارد. همچنین پردازنده‌ی کوچک هم به کورتکس A53 با قدرت پردازش 1.5 گیگاهرتز مجهز شده است. در کنار این دو پردازنده هم از مالی T624 با لیتوگرافی 28 نانومتری و قدرت پردازش 695 مگاهرتز به‌عنوان پردازنده‌ی گرافیکی بهره برده شده تا خیال هوآوی و کاربران بابت پردازش‌های گرافیکی راحت شود. در کنار این پردازنده‌ها، 3 گیگابایت رم از نوع LPDDR3 با فرکانس 1600 مگاهرتز برای تثبیت این سخت‌افزار قدرتمند به‌کار گرفته شده است.
با اینکه گوشی در دو نسخه‌ی 16 و 64 گیگابایتی عرضه شده، امکان استفاده از کارت حافظه‌ی جانبی تا 128 گیگابایت، هرگونه نگرانی را در مورد حافظه از میان برده است. تنها تفاوت میان مدل‌های 16 و 64 گیگابایتی در حافظه‌ی داخلی‌شان نیست؛ بلکه از نظر رنگ بدنه و همچنین تراشه هم متفاوت هستند. دو رنگ «نقره‌ای» و «رزگلد» از نوع 16 گیگابایتی با تراشه‌ی کرین 930 هستند. در مقابل رنگ‌های «مشکی» و «طلایی» به 64 گیگابایت حافظه‌ی داخلی و کرین 935 مجهز شده‌اند. البته نسخه‌ای که در دیجی‌کالا مورد نقد و بررسی قرار گرفت، 16 گیگابایتی بود.
این گوشی در آزمون AnTuTu نمرهی خوب 44863 (قبل از به‌روزرسانی سیستم‌عامل) را کسب کرد که با توجه به سخت‌افزارش، نمرهی دور از ذهنی هم نبود. در ادامه نظر‌تان را به تصاویر تهیه‌شده از این آزمون جلب می‌کنیم.
هوآوی P8 با در نظر گرفتن نسخه‌اش از یک یا دو سیم‌کارت و به لطف تراشه‌ی کرین 930 از شبکه‌ی پرسرعت 4G پشتیبانی می‌کند. کاربر برای مکان‌یابی در این گوشی می‌تواند از GPS، GLONASS و Beidou بهره ببرد. البته امکان استفاده از Wi-Fi هم برای اتصال به اینترنت پرسرعت مهیاست. بلوتوث نسخه‌ی 4.1،NFC و رادیو هم در کنار سایر امکانات در نظر گرفته شده‌اند.
باتری لیتیوم پلیمر 2680 میلی‌آمپر ساعتی هم برای P8 در نظر گرفته شده تا بتواند پاسخگوی نیاز‌های صفحهی نمایش و پردازنده‌ی پرمصرف این گوشی باشد. این باتری در مقایسه با P7 ظرفیت بیشتری دارد و با توجه به کمتر شدن قطر P8 در مقایسه با P7، موفقیتی برای هوآوی و از جمله نقاط قوت این گوشی به حساب می‌آید. فراموش نکنید که دسترسی به این باتری برای خود کاربر ممکن نیست.
ترکیبی از iOS و اندروید
برای P8 به‌صورت پیش‌فرض اندروید لالی‌پاپ، نسخه‌ی 5.0.1 در نظر گرفته شده است. البته نسخه‌ی سوم رابط کاربری این شرکت هم با نام «ایموشن» (Emotion UI) ظاهری مناسب به اندروید پیش‌فرض این گوشی بخشیده است. مطمئنا آنچه در رابط کاربری هوآوی شاهدش هستیم، مثل بقیه برند‌ها نیست. در نسخه‌ی جدید رابط کاربری هوآوی با چیزی شبیه به سیستم‌عامل iOS روبه‌رو هستیم. با اینکه بخش وسیعی از رابط ایموشن، محیطی شبیه به iOS دارد؛ اما بعضی از قسمت‌ها کاملا شبیه به iOS طراحی شده‌اند؛ مثل بخش تنظیمات دوربین و مرکز کنترل گوشی که با کشیدن انگشت از پایین به بالا روی نمایشگر ظاهر می‌شود. ایموشن دکمه‌ی اصلی منو را از رابط کاربری اصلی اندروید حذف کرده است و برنامه‌ها و بازی‌های نصب‌شده، کنار هم و در صفحهی اصلی قابل‌مشاهده هستند؛ دقیقا مشابه چیزی که در iOS شاهدش هستیم. کاربر در کنار آیکون این برنامه‌ها و بازی‌ها می‌تواند از «ویجت‌ها» و میان‌برها هم استفاده کند.
اگر شباهت‌ها را کنار بگذاریم، نوآوری‌های خاصی هم در این رابط کاربری به چشم می خورد که در نوع خودشان جالب به‌نظر می‌رسند. اگر نوک انگشتتان را به‌سرعت بر صفحهی لمسی بکشید، ردی مثل نور چوب جادوگران روی نمایشگر، مسیر حرکت انگشتتان را دنبال می‌کند. استفاده از تصاویر پس‌زمینه‌ی مختلف با هر بار روشن کردن نمایشگر با استفاده از کلید روشن/خاموش هم در نوع خودش جالب به نظر می‌رسد. از حق نگذریم، رابط کاربری این گوشی از انیمیشن‌های جذاب در تمام قسمت‌هایش سود برده است؛ طوری‌که استفاده از آن در مدت زمان طولانی، خسته‌‌کننده نخواهد بود.
این رابط کاربری بسیار سبک است و تقریبا تمامی منوها و تنظیمات به همراه انیمیشن‌ها و جلوه‌های گرافیکی‌شان با آنچه در اندروید پیش‌فرض شاهدش بودیم متفاوت‌اند.
عناصر تکراری دوربین با لباسی جدید
در هوآوی P8 شاهد دوربین با حسگرهایی مشابه P7 هستیم. دو دوربین با حسگرهای 8 و 13 مگاپیکسلی به ترتیب به‌عنوان دوربین‌های سلفی و اصلی ایفای نقش می‌کنند. اگر عادت دارید با اعداد و ارقام از کیفیت دوربین‌ها مطلع شوید، بد نیست بدانید دوربین اصلی تصاویر را با رزولوشن 4160 در 3120 پیکسل ثبت می‌کند. دوربین سلفی هم می‌تواند تصاویری با نهایت کیفیت 3264 در 2448 پیکسل ثبت کند. اما اگر کمی دقیق‌تر اطلاعات حسگرها را بررسی کنیم، دوربین اصلی دریچه‌ی دیافراگم f/2.0 به‌همراه لزرش‌گیر اپتیکال تصویر یا OIS دارد. در لنز این دوربین از فناوری جذب نور RGBW استفاده شده است؛ به این معنی که این لنز موقع جذب نور و ثبت آن‌ها به وسیله‌ی حسگر، بهترین عملکرد را دارد و رنگ‌ها را در نزدیک‌ترین حالت به واقعیت ثبت می‌کند. به‌طور کلی تصاویر ثبت‌شده با دوربین اصلی کیفیت بالایی دارند. رنگ‌ها زنده هستند و حد و مرز آن‌ها کاملا حفظ شده است. از نویز بالا یا بافت‌های خاص که بخواهند از کیفیت تصاویر بکاهند هم خبری نیست.
البته تصاویر ثبت‌شده در نور کم، از کیفیت بالایی برخوردار نیستند و نویز زیادی دارند که هوآوی برای مقابله با این ضعف دوربین، حالتی را تحت عنوان «عکاسی پیشرفته در شب» (Super Night Mode) به تنظیمات دوربین اضافه کرده است. حالت جدید برای بهبود ثبت تصاویر در شرایط نوری نامناسب، کمک خوبی است. همچنین استفاده از فلش با نور دوگانه به ثبت تصاویر در شرایط نوری مختلف کمک بسزایی می‌کند.
رابط کاربری دوربین در نگاه اول، کاربر را به یاد رابط کاربری دوربین آیفون می‌اندازد. کلید ثبت و شمایل انتخاب حالت عکاسی و فیلم‌برداری دقیقا مثل رابط کاربری آیفون است. همچنین در تنظیمات دوربین اصلی این گوشی، مواردی مثل عکاسی «پاناروما» و HDR هم به چشم می‌خورد.
نمونه تصویر ثبت شده زیر نور مستقیم خورشید
نمونه تصویر ثبت شده زیر نور مصنوعی
نکته‌ی دیگر وجود حالتی به نام «فوکوس چند حالته» (All Focus) است. از این حالت برای ثبت تصاویر از اجسام یا سوژه‌هایی استفاده می‌شود که در فاصله‌های مختلف از لنز قرار گرفته‌اند. با استفاده از این حالت، دوربین روی تمامی اجسام در فاصله‌های مختلف به نوبت فوکوس کرده و تصویر آن‌ها را جداگانه ثبت می کند. در ادامه هم تصویری به کاربر ارایه می‌شود که می‌تواند با لمس هر نقطه از آن، روی سوژه‌ی موردنظر فوکوس کند.
از جمله سایر امکانات دوربین اصلی، ضبط ویدیو با سرعت بالا یا Time-Lapse است. جدا از این امکان، این دوربین می‌تواند ویدیوهایی را با کیفیت FullHD (1920 در 1080 پیکسل) با سرعت 30 فریم در ثانیه ضبط کند. این ویدیوها کیفیتی پذیرفتنی دارند و نویز کمی در آن‌ها دیده می‌شود.
یکی از قابلیت‌های جذاب دوربین این گوشی «حالت کارگردانی» (Director Mode) نام دارد. این قابلیت به کاربر اجازه می‌دهد تا هم‌زمان کنترل سه گوشی P8 را در اختیار بگیرد و از آن‌ها برای ضبط ویدیوی هم‌زمان بهره ببرد. در واقع کاربر می‌تواند هم‌زمان با سه دوربین از زوایای مختلف، از یک سوژه فیلم‌برداری کرده و سپس مثل یک تدوین‌گر حرفه‌ای، سکانس‌های مورد‌نظرش را انتخاب کند.
قابلیت جذاب دیگر، «حالت نقاشی با نور» (Light Painting Mode) است. در این حالت کاربر می‌تواند در مقابل دوربین با یک منبع نور مثل چراغ قوه، تخیلاتش را ترسیم کند یا شکل‌هایی شبیه به قلب یا ستاره بکشد. در نتیجه تصویری با پس‌زمینه‌ی ثابت به‌همراه مسیر منبع نوری که در دست داشته شکل می‌گیرد.
کمی درباره‌ی دوربین سلفی P8 حرف بزنیم. دوربین سلفی هم تصاویر خوبی ثبت می‌کند؛ اما این تصاویر بعضا در شرایط نوری بد، نویز بالایی دارند. البته می‌توانید با استفاده از «حالت زیبایی» (Beauty Mode) از این نویز‌ها بکاهید. با استفاده از این حالت در کنار کم کردن نویز از چین و چروک‌های صورتتان هم کم می‌شود. پوستتان شفاف‌تر و چهره‌تان زیباتر خواهد شد.
جمع‌بندی
بدنه‌ی آلومینیومی باریک، طراحی ظاهری منحصربه‌فرد و استفاده از رنگ‌های زیبا در کنار سخت‌افزار قدرتمند و دوربین‌های خوب، P8 را به یکی از گوشی‌های هوشمند قدرتمند و زیبای دنیا تبدیل کرده است. حس خوبی که با در دست گرفتن این گوشی فلزی با گوشه‌های گرد و طراحی ارگونومیک به کاربر دست می‌دهد، به‌تنهایی می‌تواند برای بسیاری از کاربرها دلیلی موجه برای خرید باشد. هوآوی برای پرچمدار جدیدش سنگ‌تمام‌گذاشته و در طراحی و عناصر سخت‌افزاری‌اش کم‌کاری نکرده است.
همچنین در طراحی رابط کاربری، نهایت تلاشش را به کار بسته تا علاوه بر جذابیت، حجم زیادی نداشته باشد و رم گوشی بیش از حد اشغال نشود. دوربین اصلی P8 به یکی از نقاط قوت آن تبدیل شده است. با اینکه این دوربین بر روی کاغذ تفاوتی با P7 ندارد؛ اما قابلیت‌های زیادی به آن اضافه شده است. صفحهی نمایش P8 هم در مقایسه با P7 تغییری در تعداد پیکسل و روزولوشن ندارد؛ ولی ابعاد آن مقداری بزرگ‌تر شده است. انتخاب این صفحهی نمایش یکی از بهترین استراتژی‌ها با هدف کیفیت بالا و مصرف کم انرژی بوده است؛ البته زیر نور مستقیم خورشید، این صفحهی نمایش روشنایی و وضوح لازم را ندارد.
از جمله نکات منفی این گوشی هم می‌توان به مقاوم نبودن در برابر ضربه و آب اشاره کرد. همچنین شاید نبود حسگر اثرانگشت در این گوشی به چشم بیاید. در مجموع اگر می‌خواهید گوشی‌تان بدنه‌ای باریک داشته باشد، صفحهی نمایشش خوب باشد، باتری‌اش قوی باشد، سخت‌افزار و دوربین‌هایش هم باکیفیت باشند و از همه مهم‌تر هزینه‌تان هم بالا نرود؛ پرچمدار جدید هوآوی می‌تواند یکی از انتخاب‌های برتر باشد.
