مرد

نم نمك فراموش می شوید یعنی فراموشتان می كنیم.آنقدر درمیان روز مرگی های بی نورمان غرق شده ایم كه قطره قطره از یادمان برده ایم كه چطور آرام نشسته ایم اما براستی آیا یادش می رود مردانی كه مردانگی را شرمنده كردند.مردانی كه آنقدر محكم بودند كه كوه تا نام آن هشت سال میآید صامت به صامت

خرد می شود. 

مردانی كه تك تكشان یادآور احیاگری حسین است وتا امام گفت: بسیجی، همه مردان گفتند:لبیك

مردانی كه قلبشان به صافی تسنیم بود ونورشان حوریان بهشتی را به بهت وا  می داشت.

مردانی كه مفسر بلوغ آیه ها بودند وزمزمه زمزمه كرشمه دل را نادیده گرفتندوسایه به سایه نقش شراره هارفتند كه ابدی شوند.

مردانی كه لای هر سلولشان قبله هموار هستی بود. همان هایی كه محبوس حق بودند.مردانی كه تابوت شیطان را به ما بخشیدند تا ما دفنش كنیم اما ما چه كردیم ؟ زیر شقیقه هر گناهمان جانی دوباره به آن بخشیدیم.

مردانی مه واژه واژه زندگیشان سرشار بود از پیچك های آفریدگارشان