سخنان بزرگان در مورد آرزو

هر چند سراب اميد ما را مي فريبد، اما دست كم دوره زندگي ما را با خوشي به پايان مي رساند.((هامرلينگ)) 

هركس در جهان آرزويي دارد : يكي مال مي خواهد، يكي افتخار و يكي زيبايي. اما به نظر من، يك دوست حقيقي از تمام اينها بهتر است.((؟)) 

همواره به ياد داشته باشيم كه هرگز ناگزير نيستيم كارهاي بزرگ انجام دهيم و چَم و مفهوم و هدفي بسيار بزرگ، آرماني و آسماني را در زندگي خود بيافرينيم.((آنتوني رابينز)) 

قدرت شگفت انگيز نيروهاي خلاق و استعدادهاي نهفته آدمي هنگامي آشكار مي شود كه نيازي حياتي، تواناييهاي او را به فعاليت وادارد و كشش آرزويي، سراپاي وجودش را به جنب و جوش درآورد.((آبراهام لينكلن)) 

خرد در نظر گاه مردمان آزاده و نيك سرشت جهان، پر از شادي و شكوه مي نمايد. بهره خردمندان و اميدواران، هميشه شادكامي است.((بزرگمهر)) 

آرزو كردن شرط نيست، شرط تحقق آرزو است.((لئوناردو داوينچي)) 

به اميد شانس نشستن، همان و در بستر مرگ خوابيدن، همان.((مثل آلماني)) 

كسي كه اميدي را وسيله كسب درآمد خود قرار دهد، ممكن است از گرسنگي بميرد.((بنجامين فرانكلين)) 

اميد و روياي يك مرد عمل اين است كه در زمانهاي بي نهايت دشوار و در موارد پيچيده و سخت، نسبت به ادراك حيواني و هوش فطري خويش اطمينان خاطر كامل به دست آورد.((آندره موروا)) 

انسان آرزومند جهاني است كه در آن خير و شر آشكارا تشخيص دادني باشند، زيرا در او تمايل ذاتي و سركش داوري كردن پيش از فهميدن، وجود دارد.((ميلان كوندرا)) 

زندگي بايد بي‌اندازه سرشار از زمان‌هاي اشتياق باشد كه بدان اعتبار مي‌بخشد و آن را داراي ارزش زيستن مي‌كند، وگرنه، آرزوي مرگ براي كساني كه مي‌خواهند با دردي پايان‌ناپذير يا بيزاري زنده بمانند، چَم پيدا مي‌كند.((كولين ويلسون)) 

رمان نويس اهميت زيادي براي ايده هاي خود قايل نيست. او يك كاشف است كه كورمالانه مي كوشد تا جنبه ي ناشناخته اي از وجود را آشكار كند. رمان نويس مسحور [ =شيفته] راي و آواي خود نيست، بلكه مسحور شكلي است كه دنبال مي كند و تنها شكل هايي كه به خواست هاي رويايش پاسخ مي دهد، جزيي از اثر او هستند.((ميلان كوندرا)) 

زياد زيستن كمابيش آرزوي همه است، اما خوب زيستن آرمان يك عده معدود.((ج.هيوز)) 

چه شكوهي دارد اين جهان، در چشم كسي كه با دلي آرزومند در زير آسمان پر جبروت و درخشان به پيش مي رود.((هنري وادزورث لانگ‌فلو)) 

انسان ايده‌آل مذهبي و خداگونه، كسي است كه به بهترين وجهي، ارزش‌هاي بودن "خداگونه" را در خود بارز مي‌سازد، يا دست كم، آرزومند رسيدن به آنهاست.((آبراهام مازلو))