108. خدا وصف نمى شود
لا يجرى عليه السكون و الحركة. و كيف يجرى عليه ما هو أجراه و يعود فيه ما هو أبداه، و يحدث فيه ما هو أحدثه! اذاً لتفاوتت ذاته، و لتجَزّأ كُنهُه، و لَامتنعَ من الازل معناه، و لكان له وراء اذ وُجد له أمام، و لَالتَمسَ التمام اذ لزمه النقصان و اذاً لقامت آية المصنوع فيه، و لتحوّل دليلا بعد أن كان مدلولا عليه، و خرج بسلطان الامتناع من أن يؤثّر فيه ما يؤثّر فى غيره.
سكون و حركت در او به وقوع نمى پيوندد؛ چگونه پديده اى درباره او به وقوع پيوندد كه او خود آن را به جريان انداخته و چيزى به او برگردد كه خود آن را هستى بخشيده و چيزى در او پديد آيد كه خود آن را پديد آورده است ؟زيرا در اين صورت، ذات او دستخوش تغيير شود و حقيقت وجودش داراى اجزأ گردد و حقيقتش از ازلى بودن امتناع ورزد و چون براى او جلوى است، پشت سرى هم خواهد داشت و چون كاستى ملازم اوست، پس طالب كمال خواهد بود، همچنين اگر حركت و سكون در او راه يابد، نشانه مخلوق بودن در او تحقق يابد و دليل بر وجود آفريننده اى خواهد بود، در صورتى كه پيش تر همه چيز دليل بر وجود او بود در حالى كه وجود خداوند امتناع دارد از اين كه عوامل تأثير گذار در غير، در او نيز تأثير بگذارد.108
