33. ستايش مخصوص خداست
الحمد لله الذى لم تسبق له حال حالا، فيكون اولا قبل ان يكون آخرا، و يكون ظاهرا قبل أن يكون باطنا؛ كلّ مسمّى بالوحدة غيره قليل، و كل عزيز غيره ذليل و كل قوى غيره ضعيف، و كل مالك غيره مملوك، و كل عالم غيره متعلّم.
ستايش خدايى را كه حالتى و صفتى از او مقدم بر صفت ديگرش نيست، تا در نتيجه، اول بودنش جلوتر از آخر بودنش باشد، وظاهر بودنش قبل از نهان بودنش. جز او هر چيز ديگرى كه نام يگانگى و تنهايى به خود گيرد، كم است. (خداوند در عين اتصاف به وحدت و يگانگى به قلت و اندك بودن وصف نمى شود) هر عزيزى جز او خوار است و هر نيرومندى جز او ناتوان و هر مالكى جز او مملوك و هر دانايى جز او، دانش آموخته (علم خداوند ذاتى است و علم ما سوى الله آموختنى و اكتسابى).33
